Σε αναζήτηση χρυσής τομής ο Αλέξης Τσίπρας προκειμένου να λύσει όσο το δυνατόν «αναίμακτα» το ζήτημα Μουζάλα, με σκοπό να προστατέψει τη συνεργασία με τους Ανεξάρτητους Έλληνες.
Ο κ. Τσίπρας προσπαθεί να διαφυλάξει την συνεργασία με τον Πάνο Καμμένο και είναι ενδεικτικό ότι ενώ εξήρε το έργο του Γιάννη Μουζάλα στο προσφυγικό, χρησιμοποίησε επίσης θερμά λόγια για τη συμβολή και του υπουργού Άμυνας στον τομέα αυτό.
Το ζήτημα αυτό όμως παραμένει προτεραιότητα, καθώς με την επιστροφή του κ. Καμμένου από τις Ηνωμένες Πολιτείες έχει ξεκαθαριστεί ότι θα πρέπει να δοθεί μία λύση, δηλαδή όχι αργότερα από το τέλος αυτής της εβδομάδας.
Παρά την επιθυμία του Αλέξη Τσίπρα να βάλει ως πρωτεύων ζήτημα την ολοκλήρωση της αξιολόγησης αλλά και η κυβερνητική πολιτική για το προσφυγικό στο πλαίσιο της συμφωνίας ΕΕ – Τουρκίας, ούτε ο κ. Καμμένος έχει περιθώρια να μην επιμείνει στο αίτημά του για αποχώρηση του κ. Μουζάλα από την κυβέρνηση, έτσι όπως ανέδειξε το όλο θέμα με τις συνεχείς, οξείες δηλώσεις του για τον αναπληρωτή υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής.
Τα πιθανά σενάρια
Με βάση αυτά τα δεδομένα, η επίσπευση του ανασχηματισμού έχει εξεταστεί ως ένα ενδεχόμενο, ώστε η αλλαγή του κ. Μουζάλα να ενταχθεί στις ευρύτερες αναδιατάξεις του υπουργικού συμβουλίου και σε χρόνο καταλληλότερο από το σημερινό. Αυτό προϋποθέτει ότι ο ανασχηματισμός θα πρέπει να γίνει εντός του Απριλίου, κάτι που δεν είναι βέβαιο ότι αποτελεί και την πρώτη επιλογή του πρωθυπουργού, ο οποίος μάλλον θα ήθελε την αναδόμηση του σχήματος για τον Μάιο.
Ένα άλλο σενάριο είναι να διευκολύνει τα πράγματα μόνος του ο κ. Μουζάλας. Με δεδομένο ότι έχει κλείσει ένας κύκλος στη μεταναστευτική πολιτική, με την επίτευξη της συμφωνίας ΕΕ – Τουρκίας, αλλά και με γνωστό το γεγονός ότι και ο ίδιος ο αναπληρωτής υπουργός αισθάνεται κουρασμένος από τους ανηλεείς ρυθμούς της υπουργικής του θέσης, από κάποιες πλευρές προκρίνεται η λύση της οικειοθελούς παραίτησής του, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα έχει ρόλο, από κάποιο άλλο πόστο, στη χάραξη και υλοποίηση της κυβερνητικής πολιτικής για το προσφυγικό. Σε κυβερνητικούς κύκλους αναπτύσσεται μία συζήτηση για το πώς μία αποχώρηση, που όμως δεν θα σημαίνει «άδειασμα», αλλά θα συνοδεύεται από μία «αξιοποίηση» του κ. Μουζάλα, θα έδινε μία συμβιβαστική και αναίμακτη λύση.
Ωστόσο όπως και να εξελιχθεί η υπόθεση είναι πλέον εμφανές, ότι η συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛΛ έχει κλονιστεί, ενώ δοκιμάζονται ουσιαστικά και οι σχέσεις του πρωθυπουργού με τον υπουργό Άμυνας. Οι βαθιές ιδεολογικές διαφορές αρχίζουν να γίνονται εμφανείς, καθώς και οι διαφορετικές επιδιώξεις και ανησυχίες των δύο κυβερνητικών εταίρων, για παράδειγμα η ανησυχία του «μικρού» μήπως συνθλιβεί σε όφελος του «μεγάλου», όπως έχει συμβεί και σε άλλες περιπτώσεις κυβερνητικών συνασπισμών – εξ ου και η ανάγκη των ΑΝΕΛ να τονίσουν με θορυβώδη τρόπο το διακριτό τους πολιτικό και ιδεολογικό στίγμα.
Για πολλούς επίσης βρίσκεται σε εξέλιξη μία άτυπη διαπραγμάτευση ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ για την πίτα της διακυβέρνησης και τη νομή της εξουσίας, ενόψει του ανασχηματισμού, με κύριο χαρακτηριστικό την επιδίωξη του κ. Καμμένου να διατηρήσει ή και να αυξήσει τα «κεκτημένα» απέναντι στη διάθεση που δείχνει το Μαξίμου να ανοίξει το παιχνίδια σε νέες διευρύνσεις του κυβερνητικού συνασπισμού.
Οι ΑΝΕΛ πάντως εκμεταλλεύονται την επιλογή του Μαξίμου να μην θέλει να στραφεί επισήμως στην κεντροαριστερά για συμμαχίες με τις εκεί δυνάμεις, κάτι που αναγκάζει και τους δύο κυβερνητικούς εταίρους σε συνέχιση της συμπόρευσής τους, τουλάχιστον μέχρι την αξιολόγηση.