Γράφει ο Νίκος Σουγλέρης
Η αντίστροφη μέτρηση για τη συμφωνία κυβέρνησης – δανειστών συνεχίζεται με δυσκολίες που αναγκάζουν τις δύο πλευρές των δανειστών (ΔΝΤ και Ευρωπαίους) να διασταυρώνουν τα ξίφη τους.
Μία πρώτη εικόνα θα έχουμε στο Eurogroup της 24ης Μαΐου το οποίο θα είναι κατά τη γνώμη μου καθοριστικό. Οι δύο πλευρές μετά τις εισηγήσεις της κυβέρνησης Τσίπρα, θα ξεδιπλώσουν τις προτάσεις τους για τι μέλλει γενέσθαι.
Θα πάμε σε διευθέτηση μέρους του ελληνικού προβλήματος ή σε μία παράταση μέχρι το Φθινόπωρο και βλέπουμε; Αν δεν βγει λευκός καπνός από αυτό το Eurogroup, τότε ο δρόμος θα είναι ανηφορικός και δύσκολος αφού δεν θα μπορέσει η χώρα μας να εισπράξει μέρος των χρημάτων που δικαιούται.
Έτσι θα βρεθεί και πάλι σε αδιέξοδο αφού δεν θα μπορεί να πληρώσει τις υποχρεώσεις της στην εσωτερική αγορά αλλά και τις υποχρεώσεις της προς τρίτους. Με αυτό τον τρόπο θα συνεχίσει να πλανάται η αβεβαιότητα στην πολιτική και οικονομική ζωή. Πριν φτάσουμε σε όλα αυτά πρέπει να ψηφιστεί από την ελληνική Βουλή το νέο πολυνομοσχέδιο με μέτρα 1,8 δισ. (από έμμεσους φόρους) και βεβαίως να περιμένουμε να δούμε από τη «σύγκρουση» που μαίνεται στο προσκήνιο τώρα πια μεταξύ Γερμανίας (βλέπε Σόιμπλε) και ΔΝΤ που διαφωνούν ως προς τη διαχείριση του χρέους.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, στο Μέγαρο Μαξίμου κάθεται σε αναμμένα κάρβουνα γιατί θέλει να κλείσει αυτή την εκκρεμότητα ανησυχώντας για τον κοινωνικό αντίκτυπο των μέτρων και τον υφεσιακό χαρακτήρα της υπερφορολόγισης.
Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας μπορεί με την απόφασή του να έφερε πιο κοντά εταίρους και πιστωτές, δίνοντας προβάδισμα πολιτικό στην κυβέρνηση όμως αυτό δεν είναι αρκετό για εφησυχασμούς.
Ο χρόνος θα δείξει κατά πόσο έχουν επενδύσει σε σωστές πολιτικές γιατί οι επόμενες ημέρες θα έχουν ιδιαίτερο πολιτικό χαρακτήρα.
