Θέση στην αντιπαράθεση που έχει δημιουργηθεί μεταξύ του Ολυμπιονίκη Πύρρου Δήμα και της εφημερίδας «Αυγής» παίρνει ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκος Μητσοτάκης.
Με ανάρτησή του στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook, ο πρόεδρος της ΝΔ ζητά από τον αθλητή να μην δίνει σημασία στους «τιμητές της μετριότητας».
Στο κείμενό του αναφέρεται στην προσωπική του γνωριμία με τον Ολυμπιονίκη, τονίζοντας το ήθος του, ενώ τον συγχαίρει για τον γιο του, Βίκτωρα, που έγινε δεκτός στο Γέιλ.
Το κείμενο του Κυριάκου Μητσοτάκη
Δυο λόγια για τον Πύρρο
Τον Πύρρο Δήμα τον γνώρισα προσωπικά πριν από αρκετά χρόνια, καθώς οι γιοι μας, ο Κωνσταντίνος και ο Βίκτωρας, ήταν στην ίδια τάξη στο σχολείο. Διέκρινα έναν άνθρωπο σεμνό, – τολμώ να πω και ντροπαλό – ο οποίος δεν αισθανόταν και τελείως άνετα με την αναγνώριση και το δημόσιο θαυμασμό που οι τεράστιες αθλητικές επιτυχίες του αναπόφευκτα προκαλούσαν.
Συζητούσαμε πόσο δύσκολο είναι να μεγαλώνεις παιδιά όταν οι γονείς είναι ιδιαίτερα αναγνωρίσιμοι και πόσο μεγάλη πρόκληση είναι η καλλιέργεια μιας αυτόνομης προσωπικότητας υπό αυτές τις συνθήκες. Ο Πύρρος είχε την αγωνία του προκομμένου ανθρώπου που ο ίδιος όμως δεν είχε την τύχη να έχει πρόσβαση σε ποιοτική εκπαίδευση. Ήθελε να προσφέρει ό,τι καλύτερο μπορούσε στα παιδιά του ώστε αυτά να έχουν τις ευκαιρίες που αυτός δεν είχε.
Ο Βίκτωρας έγινε δεκτός στο Yale όπου θα ξεκινήσει φέτος τις σπουδές του. Και ένας υπερήφανος πατέρας, που σήκωσε τις ελπίδες μιας χώρας στους ώμους του, είμαι βέβαιος ότι αισθάνεται τους κόπους μιας ζωής να δικαιώνονται. Όχι μόνο γιατί μας χάρισε στιγμές εθνικής ανάτασης και υπερηφάνειας, αλλά και γιατί αξιοποίησε τα όποια οφέλη από τη σπουδαία του αθλητική σταδιοδρομία με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για την οικογένειά του.
Αγαπητέ Πύρρο, επειδή δεν είμαστε όλοι ίδιοι, συγχαρητήρια για μια ακόμη φορά, εύχομαι καλές σπουδές και καλή επιτυχία στον γιο σου και μη δίνεις μεγάλη σημασία στους τιμητές της μετριότητας, του φθόνου και της ήσσονος προσπάθειας. Η αμφισβήτηση της αριστείας, των ικανών και των άξιων είναι το μόνο που έμαθαν…