Γράφει ο Νίκος Σουγλέρης
Άνοιξε για τα καλά ο ασκός του Αιόλου για συνεργασίες των πολιτικών κομμάτων και ιδιαίτερα στην Αξιωματική Αντιπολίτευση μετά τις αποχωρήσεις, παραπομπές, διαγραφές βουλευτών και κομματικών στελεχών.
Πρώτος πήρε τη σκυτάλη ο βουλευτής Αχαΐας του Ποταμιού Ιάσωνας Φωτίλας ο οποίος έχει κάνει γνωστό εδώ και καιρό το θέμα συνεργασίας του κόμματος με την Αξιωματική Αντιπολίτευση. Μετά τη διαγραφή του όπως όλα δείχνουν βρίσκεται με το ένα πόδι στη Νέα Δημοκρατία καθώς επίσης και ο ανεξάρτητος βουλευτής Χάρης Θεοχάρης.
Κατά τη γνώμη μου αυτές οι πρωτοβουλίες έχουν τη λογική τους αφού δείχνουν ότι στις επόμενες εκλογές τα μικρά κόμματα δύσκολα να μπουν στη Βουλή γιαυτό και οι πρωτοβουλίες κάποιων βουλευτών και πολιτικών στελεχών όπως της Άννας Διαμαντοπούλου, του κου Γρηγοράκου και κάποιων άλλων είναι δικαιολογημένη γιατί στο μυαλό τους είναι το πολιτικό τους μέλλον.
Όμως αυτές οι μετακινήσεις συνεργασίες και κάποιες άλλες που ακούγονται για προσχωρήσεις-συνεργασίες στη ΝΔ αντιμετωπίζονται ιδιαίτερα στην επαρχία αρνητικά ακόμη και από τους πολίτες. Όχι τόσο από τα κομματικά όργανα στο βαθμό που αφορά τη διεύρυνση που έχει προτείνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης αλλά οι ίδιοι πολίτες για τους δικούς τους λόγους. Το θέμα των συνεργασιών αυτών έχει πολλές αναγνώσεις και πολιτικές αλλά και προσωπικές.
Πολλοί νέοι σχηματισμοί ή μικρά κόμματα, βλέποντας από τη δική τους σκοπιά ότι δεν έχουν μέλλον, αναζητούν νέα πολιτική στέγη ή συνεργασία. Όσο δε για τα πρόσωπα, είναι ξεκάθαρο ότι χωρίς τη στήριξη ενός πολιτικού φορέα δεν είναι εύκολο να ευδοκιμήσουν.
Νωρίτερα, πριν προχωρήσουν οι όποις ζυμώσεις, θα πρέπει να προηγηθούν όλες εκείνες οι συνθήκες που θα διασφαλίζουν ότι όσοι από αυτούς τους βουλευτές χτυπήσουν την πόρτα στη ΝΔ πολιτικά και κοινωνικά μπορεί να βοηθήσουν και να στηρίξουν το κόμμα με την εκλογή τους.
