Ο Γ. Παρασκευόπουλος στην Dealnews online
Ο εκπρόσωπος Τύπου των Οικολόγων Πράσινων, Γιάννης Παρασκευόπουλος, μιλά στο Dealnews, για τη μη πρόσκληση του κόμματος του, στην συζήτηση των πολιτικών αρχηγών που έγινε πριν λίγες ώρες στο Μέγαρο Μαξίμου. Δεν κρύβει την ενόχληση του και κάνει λόγο για έναν πολιτικό διάλογο «Κλειστής λέσχης»
Ειδικότερα, δήλωσε: «Ο κατάλογος των συνομιλητών του πρωθυπουργού έχει και αυτός σημασία, καθώς δείχνει πόσο σέβεται η κυβέρνηση τους θεσμούς. Η σκέψη να διευρυνθεί ο διάλογος και με άλλα κόμματα ήταν σαφώς θετική. Έκτο κόμμα είναι όμως οι Οικολόγοι Πράσινοι, που έχουν εκλεγμένο ευρωβουλευτή (θα τους εκπροσωπούσε και σε μια τέτοια συνάντηση, αν γινόταν) και συμμετέχουν αυτόνομα σε όλες τις εκλογές από το 2004. Η επιλογή να μην προσκληθούν αποτελεί περιφρόνηση στους 180.000 πολίτες που τους είχαν στηρίξει το 2009 και που είναι τώρα πολύ περισσότεροι».
Και Άρμα Πολιτών εκτός
Στην συνέχεια υπογραμμίζει πως ο Πρωθυπουργός δεν κάλεσε τους Οικολόγους-Πράσινους, αλλά ούτε και εκπροσώπους από το Άρμα Πολιτών, « Η κυβέρνηση όμως επέλεξε να καλέσει (επιλεκτικά μάλιστα, αφού αποκλείστηκε και το Άρμα Πολιτών) και κόμματα που ούτε είχαν ποτέ συμμετοχή σε εκλογές ούτε αναγνωρίζονται από τον κανονισμό της Βουλής. Δεν έχουμε αντίρρηση να προσκληθούν και αυτοί, όχι όμως με βάση ένα αυθαίρετο παιχνίδι «προνομίων» και διακρίσεων».
«Κλειστές πολιτικές πόρτες»
Στο κλείσιμο της δήλωσης του κ. Γιάννη Παρασκευόπουλου, προς την Dealnews, αναφέρεται στη θέση του κόμματος του αλλά και για κλειστές πόρτες της πολιτικής.
«Οι Οικολόγοι Πράσινοι δεν είμαστε σε θέση να ξέρουμε τους βαθύτερους λόγους μιας τέτοιας απόφασης. Βλέπουμε όμως ότι όσα ηγετικά στελέχη της αντιπολίτευσης έχουν τεθεί επικεφαλής νέων κομμάτων αποκτούν μέσω του πρωθυπουργού ένα μη θεσμικό προβάδισμα. Γι’ αυτό ακριβώς μιλήσαμε για κλειστή λέσχη, όπου η πολιτική προϊστορία και η εκτίμηση του πρωθυπουργού μπορούν να ανοίγουν ή να κλείνουν πόρτες.
Στα μάτια του πρωθυπουργού οι Οικολόγοι Πράσινοι, που φιλοδοξούμε να είμαστε πρώτα πολίτες και μετά πολιτικά στελέχη, είναι εύλογο να φαινόμαστε «ξένο σώμα», κάτι που άλλωστε δε μας πειράζει και ιδιαίτερα. Από τέτοιες κινήσεις μπορεί να μη χάνουμε εμείς, που παραμένουμε κόμμα διαλόγου, χάνει όμως η δημοκρατία κι αυτό αποτελεί ένα πρόσθετο λόγο ανησυχίας: Αν δεν σέβονται σήμερα τους θεσμούς σε κάτι που δεν τους κοστίζει, πώς θα τους σεβαστούν αν αύριο βρεθούν πραγματικά με την πλάτη στον τοίχο;»
