Οι δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η σημερινή κυβέρνηση είναι αδιανόητες σε διάρκεια. Είναι ανιστόρητες και ανομιμοποίητες. Δεν έχει οικονομική λογική να δεσμεύσεις τη χώρας σου σε πρωτογενή πλεονάσματα 2-2,4% του ΑΕΠ μέχρι το 2060 ανεξαρτήτως ρυθμού ανάπτυξης και ύψους ετήσιων τόκων εξυπηρέτησης του χρέους, δηλώνει ο Ε. Βενιζέλος στο περιοδικό «Reporter» (κυκλοφορεί με το Πρώτο Θέμα).
Οπως τονίζει ο κ. Βενιζέλος η επόμενη κυβέρνηση πρέπει να επανέλθει στο στόχο που είναι να αποκτήσουμε δημοσιονομικό χώρο αναπνοής με αντάλλαγμα αξιόπιστη δέσμευση ως προς τις αλλαγές που ενισχύουν την ανταγωνιστικότητα και την προοπτική ανάπτυξης της χώρας.
Σε ό,τι αφορά το θέμα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης τονίζει πως ο πολιτικός αυτοπροσδιορισμός του χώρου που ιστορικά επικράτησε να ονομάζεται δημοκρατική παράταξη σχετίζεται με την κοινωνική και εκλογική στόχευση που πρέπει να έχει στην εποχή μας ο χώρος αυτός. Με την υποχρέωση του να ακυρώσει τον τεχνητό διπολισμό ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ, να μην επιτρέψει στη ΝΔ να καλύψει την περιοχή του κέντρου και στο ΣΥΡΙΖΑ να εμφανίζεται ως εκδοχή της κεντροαριστεράς και συνομιλητής της Ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας.
Το προοδευτικό κέντρο που περιλαμβάνει όσους νιώθουν προοδευτικοί δημοκράτες, εκσυγχρονιστές, μεταρρυθμιστές, σοσιαλδημοκράτες, δημοκράτες σοσιαλιστές, οικολόγοι, φιλελεύθεροι υπερασπιστές των δικαιωμάτων και ελευθεριών, σπάει τον τεχνητό διπολισμό και υπερβαίνει τον παραδοσιακό άξονα αριστερά – δεξιά που δεν συμπίπτει πλέον με τον άξονα προοδευτικός – συντηρητικός καθώς ο εθνικολαϊκισμός έχει ενώσει τον αριστερό και τον δεξιό συντηρητισμό. Πρέπει να κατανοήσουμε τα αιτία της αμηχανίας της Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας. Να αντλήσουμε συμπεράσματα από χώρες όπως η Ιταλία με το Δημοκρατικό Κόμμα και η Γαλλία με το κίνημα Μακρόν.
Όλα αυτά τα συζητήσαμε το 2015 στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ και κάναμε ομόφωνα την επιλογή του προοδευτικού κέντρου. Αυτό θύμισα. Η συνεχής ανακύκλωση της συζήτησης αυτής κουράζει και αποθαρρύνει τους πολίτες γιατί στέλνει αμφίθυμα μηνύματα ως προς το τι θέλει ο χώρος μας πολιτικά.
Η οργανωτική σύμπραξη είναι σημαντική αλλά από μόνη της δεν λύνει κανένα θέμα που αφορά τη χώρα και το γενικό συμφέρον του ελληνικού λαού.