Αιτιολόγησε ο πρωθυπουργός το κίνημα των «αγανακτισμένων πολιτών», τονίζοντας πως πρόκειται για νέους ανθρώπους με γνώσεις, με προοπτικές, με τεχνογνωσία και με όρεξη για δουλειά και μάθηση, άλλα είπε πως έπεσαν στα τείχη της πιο δύσκολης οικονομικής περιόδου της παγκόσμιας ιστορίας.
Ωστόσο ο πρωθυπουργός προσπάθησε να κρατήσει αποστάσεις από τους «αγανακτισμένους» στις δηλώσεις του, αφού πολλοί υπουργοί και βουλευτές έμειναν αποκλεισμένοι για μισή ώρα στο κτίριο της Βουλής, χθες το βράδυ και οι τοποθετήσεις του Γιώργου Παπανδρέου έθεσαν ένα φραγμό μεταξύ διαδηλωτών και βουλευτών και έτσι πέραν από μια απλή αναφορική δήλωση δεν εξέφρασε άποψη ή θέση για το νέο ανεξάρτητο νεανικό κίνημα.
«Σήμερα οι διαδηλωτές στις πλατείες στην Ελλάδα και σε ολόκληρο τον κόσμο απευθύνονται σε εθνικά συστήματα διακυβέρνησης που είναι πιο αδύναμα από παλιά, και που πέρα από τις ενδογενείς ατέλειές τους, αιχμαλωτίζονται από τις παγκόσμιες εξουσίες και τις αλλαγές ενός παγκόσμιου συστήματος», τόνισε ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, αναφερόμενος στις συγκεντρώσεις των “Αγανακτισμένων”, στο πλαίσιο της παρουσίασης της Τράπεζας της Ελλάδος για την κλιματική αλλαγή.
Κοινή μοίρα και κοινές ευαισθησίες
Στην συνέχεια της αναφοράς του πρωθυπουργού για τους «αγανακτισμένους» τόνισε πως οι νέοι άνθρωποι βασιζόμενοι σε νέους τρόπους επικοινωνίας και δικτύωσης, είναι λογικό να έχουν παρόμοια προβλήματα και κοινές ευαισθησίες.
«Η ατζέντα της νέας γενιάς ή, αν θέλετε, τα προβλήματα της νέας γενιάς σήμερα, για πρώτη φορά στην ανθρωπότητα είναι παρόμοια, δεν έχουν σύνορα. Θα έλεγα, μάλιστα, ότι οι νέοι συνειδητοποιούν όλο και περισσότερο, μέσω του διαδικτύου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης – του Facebook, του Twitter κ.λπ. – την κοινή τους μοίρα, τις κοινές τους ευαισθησίες. Όμως, αυτό τους κάνει και πιο ανήσυχους, γιατί η παγκοσμιότητα των προβλημάτων κάνει και το πρόβλημα πολύ πιο δύσκολο, για να λυθεί.
Διότι η κλιματική αλλαγή, η ανεργία, η μετανάστευση, η παγκόσμια οικονομική κρίση, είναι φαινόμενα που απαιτούν την παγκόσμια συνεργασία. Και όπως μου είπε ένας μεγάλος του χρηματοπιστωτικού συστήματος, ΄΄δεν έχουμε ούτε G-20, ούτε G-8 σήμερα, έχουμε G-0΄΄».
