Τη δική του άποψη ως προς τις προϋποθέσεις για να προχωρήσει το θέμα του ονόματος της ΠΓΔΜ, έδωσε, σε ραδιοφωνική του συνέντευξη στο Ρ/Σ ΘΕΜΑ, ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελος Βενιζέλος.
Σύμφωνα με τον κ. Βενιζέλο «προϋπόθεση είναι να υπογράψουν μία διεθνή συμφωνία ισχυρή, η οποία θα μετατρέπει την ενδιάμεση συμφωνία σε οριστική, θα περιλαμβάνει πλήρη λύση για το όνομα, για όλες τις χρήσεις του, εσωτερικές και εξωτερικές, erga omnes, θα διαγράφει κάθε αλυτρωτικό στοιχείο και θα θέτει την ΠΓΔΜ ως κρατική οντότητα, εντός του πλαισίου του ευρωπαϊκού και του διεθνούς νομικού πολιτισμού και της διεθνούς νομιμότητας». «Αυτό έχει σημασία, αυτό μας κατοχυρώνει και αυτή θα είναι η δική μας διασφάλιση, όχι το Σύνταγμά τους», τόνισε.
Ερωτηθείς εάν θα πρότεινε «να υπογραφεί μία οριστική συμφωνία, ταυτόχρονα με τη συμφωνία -εάν υπάρξει- στο θέμα του ονόματος», ο κ. Βενιζέλος εκτίμησε ότι δεν πρόκειται να υπάρξει συμφωνία εάν δεν συνοδεύεται από πλήρη διακανονισμό. Συγκεκριμένα δήλωσε:
«Δεν πρόκειται να υπάρξει συμφωνία για το όνομα, εάν δεν συνοδεύεται από πλήρη διακανονισμό για τις χρήσεις, από πλήρη διακανονισμό για τα παράγωγα -η ιθαγένεια, η γλώσσα, τα προϊόντα, πώς θα λέγονται- και φυσικά από πλήρη διακανονισμό για όλα τα θέματα που αφορούν την περιφερειακή σταθερότητα, δηλαδή αυτό που εμείς λέμε αλυτρωτισμό, ζητήματα αμφισβήτησης συνόρων, ζητήματα αμφισβήτησης εσωτερικών δικαιωμάτων και ούτω καθεξής.
Αλλά αυτό το έχουν αποδεχθεί ήδη από το 1995, άρα δεν νομίζω ότι υπάρχει πρόβλημα για αυτό. Είπα ότι κρούονται θύρες οι οποίες έχουν ανοιχθεί από το 1995».
Αναφορικά με τα συλλαλητήρια, ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είπε ότι «υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που πήγαν καλόπιστα για να εκφράσουν ένα φρόνημα, γιατί δεν ξέρουν, γιατί είναι αγανακτισμένοι, γιατί είναι οργισμένοι, γιατί είναι κουρασμένοι, γιατί νομίζουν ότι έτσι βοηθούν την εξωτερική πολιτική» ωστόσο επισήμανε:
«Αλλά αυτοί οι οποίοι οργάνωσαν το συλλαλητήριο, αυτοί που επέλεξαν τους συγκεκριμένους ομιλητές, αυτοί που ανέχθηκαν τις συγκεκριμένες διατυπώσεις εναντίον του κοινοβουλευτικού αντιπροσωπευτικού πολιτεύματος και της υπεύθυνης άσκησης εξωτερικής πολιτικής, αυτοί είναι άλλο πράγμα.
Υπάρχει, λοιπόν, ένας σκληρός πυρήνας και υπάρχει και μία περιφέρεια ανθρώπων, γιατί συλλαλητήριο με δεκάδες χιλιάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους δεν είναι σε θέση να κάνουν αυτοί οι σκληροί πυρήνες του εθνικολαϊκισμού, μόνο αυθορμήτως γίνεται αυτό». Και αναφερόμενος στο συλλαλητήριο της Αθήνας προσέθεσε:
«Το κακό είναι τώρα ότι υπάρχει ανταγωνισμός και διαγκωνισμός, ποιος θα πρωτοπάει τώρα στο νέο συλλαλητήριο. Για να πει τι και για να συμπράξει με ποιον; Για να είναι δίπλα σε ποιον; Για να σταθεί δίπλα-δίπλα με ποιον; Για να εντάξει την πολιτική του αυτή σε ποια ευρύτερη πολιτική για τη χώρα, για το μέλλον του τόπου και των παιδιών μας;».
Τέλος, ερωτηθείς εάν διαβλέπει ένα «minimum συναίνεσης μετά τις επαφές του πρωθυπουργού με τους πολιτικούς αρχηγούς», ο κ. Βενιζέλος εκτίμησε ότι «αυτές οι επαφές έπρεπε να έχουν γίνει πολύ νωρίτερα με πολύ πιο ουσιαστικό και χαλαρό διαδικαστικά τρόπο, ώστε να διασφαλισθεί η αναγκαία εθνική συναίνεση. Οι συναντήσεις έγιναν, δυστυχώς, πολύ αργά και σε ένα κλίμα έντασης και καχυποψίας, και νομίζω ότι για αυτό ευθύνεται η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός προσωπικά»
