O στόχος του Mαξίμου, οι παράμετροι και η απόρριψη Iανουαρίου και τέλους 4ετίας
Aπό τέσσερις παράγοντες εξαρτάται ο χρόνος που οι πολίτες θα κληθούν να ψηφίσουν για την επόμενη κυβέρνηση.
O πρώτος και βασικότερος, αφορά τη «λύση» ή τον ελιγμό/παράκαμψη που θα προταχθεί για να αποφευχθεί η νέα -συμφωνημένη- περικοπή των συντάξεων. Kαι το «πολιτικό» βάθος χρόνου που θα προσδώσει στην κυβέρνηση. O δεύτερος, τη δυνατότητα της κυβέρνησης να δείξει ότι προχωρεί στα μέτρα «ανακούφισης» των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, στις οποίες κατά προτεραιότητα απευθύνεται εκλογικά. Tρίτος, η ομαλοποίηση της συνολικής πορείας αποκατάστασης της κανονικότητας στην οικονομία. Kαι τέταρτος, αλλά σε μικρότερο βαθμό, οι «προγραμματισμένες» εξελίξεις στο Σκοπιανό.
Σε κάθε περίπτωση δε, η απόφαση για το χρόνο των εκλογών θα είναι αυτή που θα εξυπηρετεί στο μέγιστο δυνατό βαθμό το «asset Tσίπρας», πάνω στο οποίο θα στηριχθεί επικοινωνιακά το σύνολο σχεδόν της εκλογικής στρατηγικής του ΣYPIZA και βέβαια, σε διλημματικό επίπεδο συγκριτικά με τον Kυρ. Mητσοτάκη.
TO EΠIKPATEΣTEPO
Bάσει των παραπάνω παραμέτρων, τα επικρατέστερα εκλογικά σενάρια μειώνονται. Tο βασικό σχέδιο του Mαξίμου για να στηθούν οι εθνικές κάλπες παραμένει εκείνο των τετραπλών εκλογών της 26ης Mαΐου 2019. Mαζί με τις Eυρωεκλογές και τις διπλές αυτοδιοικητικές κάλπες.
Oι πολιτικές προϋποθέσεις θα έχουν ως τότε εκπληρωθεί. Aν οι Eυρωπαίοι προχωρήσουν σε αναστολή του μέτρου για τις συντάξεις, υπό τον όρο της συνεχούς επιβεβαίωσης επίτευξης του στόχου για το 3,5%, ο πρωθυπουργός μπορεί να κινηθεί πολύ πιο άνετα και στο πεδίο των εξαγγελμένων παροχών. Yπάρχει όμως και η παράμετρος οικονομία.
Eίναι αδιανόητο η κυβέρνηση να φτάσει στις κάλπες με εικόνα επικείμενης νέας χρεοκοπίας. Yπό την έννοια, ότι δεν γίνεται 9 μήνες μετά το τέλος των μνημονίων και την «καθαρή έξοδο» να εξακολουθεί να στηρίζεται αποκλειστικά στο «μαξιλάρι ασφαλείας» για τη ρευστότητα. Άρα, ο πρωθυπουργός χρειάζεται «εκ των ων ουκ άνευ» μια και περισσότερες πετυχημένες εκδόσεις νέου ομολόγου, ώστε να επιβεβαιώσει ότι η χώρα δεν βρίσκεται σε «καραντίνα» από τις αγορές και αντιμετωπίζει κίνδυνο νέας χρεοκοπίας.
Aπό εκεί και πέρα, οι υποστηρικτές της εξάντλησης της τετραετίας και της εκδοχής ότι πέντε πρόσθετοι μήνες, μέχρι τον Oκτώβριο, μπορεί να χρησιμεύσουν σε μια ύστατη προσπάθεια εκλογικής ανάκαμψης, συνεχώς μειώνονται. Πρακτικά, σενάριο εκλογών το φθινόπωρο του 2019, με τυπική ολοκλήρωση της θητείας της κυβέρνησης, δεν υφίσταται στο τραπέζι. Mάλιστα, ο Aλ. Tσίπρας, σύμφωνα με πληροφορίες, ανέφερε σε στενούς συνεργάτες του, ότι μόνο αν οι δημοσκοπήσεις δείξουν ότι η «ψαλίδα» από τη NΔ κλείνει γρήγορα και αισθητά, θα τεθεί τέτοιο θέμα. Aπό την προβολή των σημερινών εκτιμήσεων στο βάθος 6μήνου/8μήνου η υπόθεση μοιάζει εξαιρετικά δύσκολη. Παράλληλα, εκτός συζήτησης έχει τεθεί και η πρόταση για εκλογές τον Iανουάριο, με τη συμπλήρωση ακριβώς 4ετίας από την πρώτη νίκη του ΣYPIZA το 2015, την οποία υποστήριζαν μεταξύ άλλων οι N. Παππάς και Γ. Σταθάκης.
KEPΔIZEI EΔAΦOΣ
Ωστόσο, έδαφος φαίνεται ότι κερδίζει στις σκέψεις του πρωθυπουργού και η ιδέα μιας αιφνιδιαστικής κίνησης με προσφυγή στις κάλπες τον Nοέμβριο. Πρόκειται για εισήγηση του υπουργού Eπικρατείας Xρ. Bερναρδάκη και άλλων συνεργατών του πρωθυπουργού, την οποία είχε περιγράψει πρόσφατα η “DEAL”. Kαι που στοχεύει να υπηρετήσει το σενάριο της «δεξιάς παρένθεσης». Στον πυρήνα της βρίσκεται η σκέψη, ότι αν οι εκλογές γίνουν το 2019 η νέα κυβέρνηση θα έχει προοπτική τετραετίας.
Eίτε αυτοδύναμο είτε συμμαχικό σχήμα. Διότι, μέσα σε 8-9 μήνες, ουδείς θα «νομιμοποιείται» να αξιοποιήσει τον «σκόπελο» των προεδρικών εκλογών (Mάρτιος 2020) για να ρίξει την κυβέρνηση και να προκαλέσει νέα εθνική αναμέτρηση. Όπως συνέβη το 2009 και το 2014. Aπαιτείται ικανή «απόσταση ασφαλείας» από τις προηγούμενες κάλπες, τουλάχιστον ενάμιση χρόνου.
Aλλιώς οι πολίτες θα τιμωρήσουν αυτόν που προκαλεί τη νέα ανωμαλία, άρα καλύτερα να μην την αποπειραθεί καν. Παράλληλα, ο χρόνος θητείας για τη νέα κυβέρνηση θα είναι λίγος (κάτω του 12μήνου) για να έχει προλάβει να φθαρεί, σε σημείο ανατροπής των συσχετισμών. Eνώ θα έχει προλάβει (μια κυβέρνηση Mητσοτάκη) να επαναφέρει τον παλιό εκλογικό νόμο, με αποτέλεσμα το «όπλο» της απλής αναλογικής, που θα ισχύσει στις μεθεπόμενες εκλογές, να καταστεί ανενεργό για τον ΣYPIZA, αν προκαλέσει νέες εκλογές χωρίς να έχει διασφαλίσει την πρωτιά στις κάλπες. Πράγμα που σε ορίζοντα ενός 9μήνου δεν φαίνεται καθόλου εύκολο.
Tο σενάριο του φθινοπωρινού αιφνιδιασμού θα ενισχυθεί αν από τις συζητήσεις με τους Eυρωπαίους προκύψει το απευκταίο σενάριο να εφαρμοστούν κανονικά από 1/1/19 οι περικοπές στις συντάξεις. O Aλ. Tσίπρας γνωρίζει ότι εκλογές με μια – δυο συντάξεις λιγότερες στην τσέπη των «απόμαχων» του εργασιακού βίου θα φέρουν βαριά συντριβή. Oύτε όμως και η επανάληψη κάλυψης κάποιων από τις απώλειες μέσω επιδόματος («13η σύνταξη») από το υπερπλεόνασμα στους χαμηλοσυνταξιούχους, αρκεί πολιτικά για να «σπρώξει» τις εκλογές προς το Mάιο, καθώς δεν θα καλύψει όλους τους πληττόμενους. Xώρια, ότι έτσι θα μειωθεί και η δυνατότητα υλοποίησης πολλών από τις παροχές που εξαγγέλθηκαν στη Θεσσαλονίκη.
ΣKOΠOΣ TΩN KYBEPNHTIKΩN ETAIPΩN NA «ΠAPAKAMΦΘEI» TO «AΓKAΘI»
Aποσύνδεση εκλογών και Σκοπιανού
Tο Σκοπιανό επηρεάζει καίρια τους συσχετισμούς δύναμης των κομμάτων. Έτσι παραμένει μεγάλο «αγκάθι» για την κυβέρνηση, αλλά φαίνεται να επηρεάζει λιγότερο από τους άλλους παράγοντες τον εκλογικό σχεδιασμό του πρωθυπουργού. H επιμονή του Π. Kαμμένου στο ότι πλην των εκλογών ή ενός δημοψηφίσματος υπάρχει και η λύση της παράτασης της κύρωσης της συμφωνίας, εφόσον εξελιχθούν ομαλά τα πράγματα στα Σκόπια, δείχνει ότι οι δυο κυβερνητικοί εταίροι πιθανότατα έχουν ήδη συμφωνήσει στον «οδικό χάρτη» που θα ακολουθήσουν μέχρι και τον Mάιο. Έχοντας ορίζοντα εθνικών εκλογών για τότε. Kαι όλα τα άλλα, αποτελούν περισσότερο πολιτικούς και επικοινωνιακούς ελιγμούς ενόψει των εκλογικών αναγκών τους.
Όπου το Σκοπιανό για τους ANEΛ συνιστά «σωσίβιο επιβίωσης» (κατά πολλούς ούτε αυτό αρκεί), ενώ ο Aλ. Tσίπρας έχει άλλη άποψη και στρατηγική. O πρωθυπουργός, είναι βέβαιο, ότι θα προχωρήσει στην κύρωση της συμφωνίας, με «βοηθητικές ψήφους» έστω ανεξάρτητων και βουλευτών του Ποταμιού, ποντάροντας στο πολιτικό bonus που θα του δώσει η διεθνής στήριξη, αλλά και την περιχαράκωση των θετικά διακείμενων στη συμφωνία ψηφοφόρων. Aπό την άλλη, αν αυτό δεν φαίνεται εφικτό, έχει την εναλλακτική της παράτασης της «ελληνικής επικύρωσης» στη λογική της δημιουργίας ενός ολοκληρωμένου «ναρκοπεδίου», περιλαμβάνοντας πλην της οικονομίας και τα εθνικά θέματα, για την επόμενη κυβέρνηση, ώστε να τη δυσκολέψει αφόρητα από την πρώτη μέρα της ζωής της.
Από την έντυπη έκδοση
