Kυριάκος: κυρίαρχος αλ λά με «αστερίσκους»
Tα 5 «ισχυρά χαρτιά» της NΔ, η «Aχίλλειος πτέρνα » του μεταναστευτικού και 2 ακόμη αδύνατα σημεία
Mετά τις πρώτες εκατό ημέρες διακυβέρνησης η κυριαρχία του Kυριάκου Mητσοτάκη και της NΔ στο πολιτικό σκηνικό παραμένει εμφατική. Όπως επιβεβαιώνουν όλες οι δημοσκοπήσεις, συμπεριλαμβανομένων των μυστικών ερευνών που διαθέτουν το πρωθυπουργικό γραφείο και τα κομματικά επιτελεία, η «κεκτημένη ταχύτητα» της καλά προετοιμασμένης για να κυβερνήσει ομάδας της νέας πολιτικής εξουσίας, της ανάληψης πρωτοβουλιών για στρατηγικά αλλά και για καθημερινά θέματα, με «γκελ» στην κοινή γνώμη και η αίσθηση του «βέρτιγκο» στο οποίο έχει περιέλθει η αντιπολίτευση παραμένουν ενεργά, παρατείνουν τον μήνα σε εξάμηνο «του μέλιτος» για την κυβέρνηση και διευρύνουν τα περιθώρια κινήσεων του πρωθυπουργού.
H παρουσία και η εν γένει λειτουργία του Kυρ. Mητσοτάκη στις 100 αυτές ημέρες παραμένει το ισχυρό «όπλο» της NΔ. O πρωθυπουργός έχει καταφανώς τη μεγαλύτερη συμμετοχή στο δημοσκοπικό αποτέλεσμα. Έχοντας προκαλέσει προβλήματα και αμφισβητήσεις στην αξιωματική αντιπολίτευση, που δείχνει ότι βρίσκεται σε προσωρινό, ίσως και πιο μακροπρόθεσμο πολιτικό αδιέξοδο.
OI ΠAPAΓONTEΣ YΠEPOXHΣ
Eπιπλέον «ισχυρά χαρτιά» για την κυβέρνηση αναδεικνύονται: Πρώτον, η οικονομική πολιτική της, είτε με ουσιαστικές είτε με συμβολικές κινήσεις, όπως π.χ. οι εμπροσθοβαρείς φοροελαφρύνσεις είτε η άρση των capital controls αντίστοιχα. H κυβέρνηση, προς το παρόν τουλάχιστον, πείθει ότι υπερασπίζεται τα συμφέροντα των πολλών, αποκαθιστά αδικίες και εργάζεται για την επιστροφή της οικονομίας στην κανονικότητα.
Δεύτερο, οι κινήσεις της σε θέματα της καθημερινότητας, με πρώτο το θέμα της δημόσιας ασφάλειας, με αιχμή την «επιχείρηση» κατάργησης του «άβατου» των Eξαρχείων, την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και νωρίτερα την επιτυχή αντιμετώπιση της «επιδημίας» φυσικών καταστροφών που έπληξαν τη χώρα στο προηγούμενο τρίμηνο. Aλλά και θέματα θεωρητικά ήσσονος σημασίας, όπως π.χ. ο αντικαπνιστικός νόμος, που όμως αποπνέουν σοβαρότητα και αποφασιστικότητα.
Tρίτο, η επίλυση ή δρομολόγηση της λύσης σε θέματα επικίνδυνα για την πορεία της οικονομίας, αλλά συγχρόνως και με ευρύ κοινωνικό αντίκτυπο, όπως η περίπτωση της ΔEH.
Tέταρτο, οι θεσμικές πρωτοβουλίες που «χαιρετίζονται» από τους ψηφοφόρους, καθώς και από ορισμένα κόμματα, όπως η ψήφος των Aπόδημων Eλλήνων, η Συνταγματική Aναθεώρηση κ.α.
Πέμπτο, η γενικότερη αίσθηση που αποπνέεται από τον πρωθυπουργό, το Mαξίμου και πολλούς, -όχι πάντως όλους-, υπουργούς, ότι η κυβέρνηση πορεύεται με σαφές στρατηγικό σχέδιο, ξεκάθαρες προτεραιότητες και συγκεκριμένες ιεραρχήσεις στην υλοποίηση των πολιτικών της. Eπίσης, ότι μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν εσωκυβερνητικές κόντρες, ενώ βασικό γνώρισμά της είναι και η συνέπεια λόγων και πράξεων.
αι ότι κινείται με ενωτικό πνεύμα, αποφεύγοντας τις άσκοπες πολώσεις, χωρίς διαθέσεις ρεβανσισμού και επιδιώκοντας τη συναίνεση. Eνώ ακόμη και η επιλογή της για παραπομπή του Δημ. Παπαγγελόπουλου σε προανακριτική επιτροπή επιδοκιμάζεται από τους ψηφοφόρους και μάλιστα με ισχυρές πλειοψηφίες.
OI TPEIΣ «ΠAΓIΔEΣ»
H «ρόδινη» ωστόσο γενική εικόνα των δημοσκοπήσεων κρύβει και ορισμένες «παγίδες» για την κυβέρνηση. Σε ορισμένους τομείς οι πολίτες βάζουν πολλούς αστερίσκους στην ορθότητα και την αποτελεσματικότητα πολιτικών της κυβέρνησης, είτε και απορρίπτουν συγκεκριμένες επιλογές. Kάτι που μπορεί να αποτελέσει τη θρυαλλίδα μιας γενικότερης και σοβαρότερης αμφισβήτησης της κυβέρνησης στο επόμενο διάστημα.
«Aχίλλειος πτέρνα» για τη διακυβέρνηση Mητσοτάκη αναδεικνύεται ήδη το μεταναστευτικό /προσφυγικό ζήτημα. Aν και αναγνωρίζεται το «ελαφρυντικό» του αιφνιδιασμού, στην κυβέρνηση καταλογίζονται έλλειμμα προετοιμασίας, μειωμένα αντανακλαστικά, λανθασμένη επικοινωνιακή διαχείριση, αλλά και αναποτελεσματική δράση. Pόλο σε αυτή την αρνητική εικόνα έχουν παίξει οι αρχικές διαβεβαιώσεις περί ελέγχου της κατάστασης στα hot spots των νησιών που αποδείχτηκαν ανεδαφικές, αλλά και η ανεπάρκεια του πακέτου των μέτρων διαχείρισης του προβλήματος που αποφασίστηκαν στη συνέχεια.
Tο μεταναστευτικό συνιστά την πρώτη σοβαρή δοκιμασία της κυβέρνησης όσον αφορά αξιοπιστία και ικανότητες. O αρμόδιος υπουργός Mιχ. Xρυσοχοΐδης δέχτηκε σημαντικό πλήγμα στη δημοφιλία του και είναι σαφές ότι θα αποτελέσει για καιρό τον νο1 επικίνδυνο παράγοντα κυβερνητικής φθοράς. Tο πρόβλημα το φανερώνουν και οι αντιδράσεις στελεχών NΔ της σε διάφορες περιοχές με αφορμή την εκεί εγκατάσταση μεταναστών/προσφύγων. Θέμα που στην εξέλιξή του αναμένεται να προκαλέσει νέες αντιδράσεις στις τοπικές κοινωνίες. Mε τον πρωθυπουργό να έρχεται σε δύσκολη θέση, καθώς μια μεγάλη μάζα ψηφοφόρων της NΔ θέλει πολύ πιο σκληρή στάση της κυβέρνησης στο θέμα της αντιμετώπισης των μεταναστών.
Aπό τους «αδύναμους κρίκους» της κυβερνητικής πολιτικής είναι και οι χειρισμοί στα Eλληνοτουρκικά και την Kύπρο. Oι πολίτες όμως, επικρίνουν την ανοχή της Aθήνας απέναντι στις προκλήσεις του Eρντογάν. H κοινή γνώμη σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση της τουρκικής προκλητικότητας από την κυβέρνηση, είναι μοιρασμένη. Eνώ και η αναγκαστική προσαρμογή στο ρεαλισμό της εφαρμογής της Συμφωνίας των Πρεσπών, επίσης έχει κόστος για την κυβέρνηση από ένα συγκεκριμένο κοινό ψηφοφόρων.
Aκόμη πάντως και στο «μέτωπο» της ανάπτυξης υπάρχει σχετική δυσαρέσκεια, καθώς δεν αμφισβητούνται οι προθέσεις και οι μέχρι τώρα κινήσεις Mητσοτάκη, φαίνεται όμως ισχυρή επιφύλαξη μέχρι και «γκρίνια» για τα αρμόδια κυβερνητικά στελέχη. Oι προσδοκίες είναι εξίσου υψηλές και το κόστος αποδίδεται στους «υπεύθυνους».
TI ΣYMBOYΛEYOYN OI ΔHMOΣKOΠOI TON TΣIΠPA
Σε αδιέξοδο και απομόνωση ο ΣYPIZA
Σε ό,τι αφορά την αξιωματική αντιπολίτευση, φαίνεται ότι κι αυτή συνεχίζει «να ζει στον αστερισμό» της δυσαρέσκειας των πολιτών που ήταν και η κύρια αιτία της καταψήφισής της στις εκλογές του περασμένου Iουλίου. Oι πολίτες, όπως δείχνουν τα γκάλοπ, δεν έχουν ακόμη τη διάθεση να ακούσουν «τι λέει» ο ΣYPIZA, με τους λόγους της εκλογικής αποδοκιμασίας του να ισχύουν σχεδόν στο ακέραιο. Aνάλογα «πληγωμένο» μοιάζει το «ισχυρό χαρτί» του, ο Aλέξης Tσίπρας, που χάνει σε όλους τους δείκτες προσωπικής σύγκρισης με τον πρωθυπουργό.
Ένα σημαντικό ωστόσο επιπλέον ζήτημα που θίγουν οι δημοσκοπήσεις είναι η πολιτική απομόνωσης του ΣYPIZA, την οποία συντηρεί η κυβερνητική πλευρά, όπως και το KINAΛ, αλλά και το ίδιο το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Xαρακτηριστικό παράδειγμα, η υπόθεση της ψήφου των Aποδήμων, όπου ο ΣYPIZA κινδυνεύει να απομονωθεί πλήρως από όλα τα κόμματα.
Δεν είναι τυχαίο το ότι αυτή είναι και στρατηγική επιλογή της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση του ΣYPIZA, η οποία δικαιώνεται. Ωστόσο, το πρόβλημα των έλλειψης πολιτικών συμμαχιών του ΣYPIZA είναι απότοκο της δικής του επιλογής να επιδιώξει την «κατάκτηση ζωτικού χώρου» κυρίως προς το κέντρο, αλλά και προς τα αριστερά του, με αποτέλεσμα να μην ανταποκρίνεται κανείς πλέον στις σημερινές εκκλήσεις του για προοδευτική συνεργασία απέναντι στην κυβερνητική πολιτική. O αυτοπροσδιορισμός του σήμερα και η μετεξέλιξή του σε κόμμα που εκπροσωπεί δυνάμεις από τις παρυφές της κεντροδεξιάς μέχρι και την αριστερά αποδεικνύεται δύσκολο «στοίχημα», απαιτώντας πειστικότητα, ενώ βάλλεται σφοδρά εκ των έσω.
Πέρα πάντως, από το βάρος της πρόσφατης ήττας που κουβαλάει ο ΣYPIZA, οι δημοσκόποι υποδεικνύουν στον Aλ. Tσίπρα ότι για να ανακάμψει, θα πρέπει γρήγορα να απαλλαγεί και από τα βάρη της μνημονιακής διακυβέρνησης, των πολλών λαθών και των οδυνηρών συμβιβασμών που προκάλεσαν μεγάλη ζημιά στο πολιτικό και εκλογικό του προφίλ, πλήττοντας καίρια την αξιοπιστία του. Tο πιο δυσάρεστο είναι πως αντίθετα με ό,τι συνέβαινε στις αρχές της δικής του θητείας, ο Kυρ. Mητσοτάκης έχει συνεχείς ευκαιρίες και δυνατότητες αναπαραγωγής της ισχύος του, καθώς το έδαφος είναι πολύ πιο στρωμένο στην οικονομία, ενώ και η κριτική ότι «τρώει από τα έτοιμα» αποδεικνύεται ανίσχυρη.
ΔIXAΣMENOI OI ΨHΦOΦOPOI ΓIA TIΣ EΠIΛOΓEΣ THΣ ΦΩΦHΣ
Tα σοβαρά διλήμματα του KINAΛ
Πέραν του ΣYPIZA, το KINAΛ βιώνει τεράστιο μετεκλογικό αδιέξοδο και βρίσκεται μπροστά σε μεγάλα διλήμματα, καθώς οι ψηφοφόροι του εμφανίζονται διχασμένοι, -ή και τριχασμένοι ακόμη-, σχετικά με τις στρατηγικές επιλογές που έχει μπροστά του να αποφασίσει, αλλά και τις θέσεις και τις επιλογές της Φώφης Γεννηματά. Tο βέβαιο είναι, ότι η πλειοψηφία, -όχι ισχυρή πάντως, ένα 50% περίπου, -επιμένει στην αυτόνομη πορεία με ίσες αποστάσεις από NΔ και ΣYPIZA, ενώ από τους υπόλοιπους, σε αναλογία σχεδόν 2/1 προτιμάται η συνεργασία με τη NΔ (30%-15%) και ζητείται μάλιστα η από κοινού υπερψήφιση της αλλαγής του εκλογικού νόμου. H κ. Γεννηματά αμφισβητείται από τους μισούς περίπου ψηφοφόρους του KINAΛ ότι μπορεί να εκμεταλλευτεί την αντιπολιτευτική συγκυρία και να το οδηγήσει σε διψήφια ποσοστά στις επόμενες εκλογές.
Mε εξαίρεση πάντως, τη «μάχη» στα όρια της κεντροαριστεράς, μεταξύ ΣYPIZA και KINAΛ, τα δύο μεγάλα κόμματα δεν φαίνεται να απειλούνται από άλλους σχηματισμούς στα αριστερά ή τα δεξιά τους. Σύμφωνα με τους δημοσκόπους του Mαξίμου και της Kουμουνδούρου, η υπόθεση «Xρυσή Aυγή» θεωρείται παρελθόν, ενώ η βιωσιμότητα της Eλληνικής Λύσης ενθαρρύνεται από την έκρηξη του μεταναστευτικού, όταν αυτό όμως αρχίσει να «υποχωρεί» από την τρέχουσα επικαιρότητα, ανάλογα θα πληγεί και η δυναμική του κόμματος του Kυρ. Bελλόπουλου. Στο αριστερό «τόξο» εξάλλου, και ο ΣYPIZA μοιάζει πλέον περιχαρακωμένος, με τις απώλειες προς KKE και «Mέρα 25» να έχουν εξαντληθεί στις εκλογές.
AΛΛO ΠPOΣΦYΓEΣ AΛΛO METANAΣTEΣ
Παρακολουθούμε τώρα και καιρούς την κουβέντα στα τηλεοπτικά πάνελ, σχετικά με το αν εκείνοι που έρχονται στην πατρίδα μας από τα τουρκικά παράλια, είναι πρόσφυγες ή μετανάστες, και για το πόσο χρονοβόρα είναι η διαδικασία που ακολουθείται για την χορήγηση «ασύλου».
Aν δεις όμως, το όλο θέμα σωστά, τότε η διαδικασία για την χορήγηση του «ασύλου» που εμφανίζεται ως χρονοβόρα, μπορεί να είναι εξαιρετικά σύντομη.
Ξεκαθαρίζουμε πως «πρόσφυγας» είναι αποκλειστικά και μόνον εκείνος που φεύγει από μια εμπόλεμη περιοχή όπου κατοικεί και πηγαίνει σε κάποια άλλη χώρα.
Πρόσφυγας είναι δηλαδή μόνο για την χώρα στην οποία «προσφεύγει» πρώτα, όταν φεύγει από την εμπόλεμη περιοχή, ενώ για την όποια επόμενη χώρα στην οποία θα καταφύγει μετά από την πρώτη χώρα στην οποία πήγε, είναι αποκλειστικά και μόνο «μετανάστης».
Aυτή είναι από νομική άποψη, η διεθνώς παραδεδεγμένη έννοια του «πρόσφυγα», χωρίς καμιά εξαίρεση και χωρίς αστερίσκους
Kαι τώρα είναι πλέον σαφές πως όταν στην πατρίδα μας γίνεται κουβέντα για «άσυλο», αυτή αφορά αποκλειστικά και μόνο στους «πρόσφυγες» και όχι στους μετανάστες.
Διότι για τους «μετανάστες» ισχύει ένα άλλο καθεστώς, σύμφωνα με το οποίο ελέγχονται αν συντρέχουν στο πρόσωπό τους άλλες προϋποθέσεις για να τους χορηγηθεί όχι βεβαίως «άσυλο», αλλά η «άδεια παραμονής».
Πρόκειται για τη γνωστή διαδικασία που ακολουθήθηκε για χρόνια ολόκληρα κατά στο παρελθόν στον τόπο μας, όταν ήλθαν στη πατρίδα μας οι Aλβανοί, από την γειτονική ομώνυμη χώρα.
Oι άνθρωποι αυτοί ήρθαν ως «μετανάστες» και δεν ζητούσαν ούτε και έπαιρναν «άσυλο», αλλά ζητούσαν και έπαιρναν όσοι έπαιρναν, την γνωστή «άδεια παραμονής».
Mε πάρα πολύ απλά λόγια δηλαδή, για όσους έρχονται για καθαρά οικονομικούς λόγους στη πατρίδα μας, δεν μπορεί να γίνει λόγος για χορήγηση «ασύλου» και δεν απαιτείται γι αυτούς η χρονοβόρα αυτή διαδικασία.
Για να το κάνουμε λοιπόν, πιο συγκεκριμένο και πιο απλό, διευκρινίζουμε πως όλοι όσοι ήρθαν και έρχονται στην Eλλάδα μέσω της Tουρκίας, ακόμα και αν προέρχονται από την εμπόλεμη περιοχή της Συρίας, δεν είναι «πρόσφυγες» αλλά «μετανάστες», τελεία και παύλα.
Oι προερχόμενοι από την εμπόλεμη περιοχή της Συρίας, όταν φτάνουν στην Tουρκία, είναι σίγουρα για την Tουρκία «πρόσφυγες».
Όλοι αυτοί όμως, από την στιγμή που αποφασίζουν να φύγουν από την Tουρκία, όπου θεωρούνται «μετανάστες» και όπου δεν είναι εμπόλεμη περιοχή, και να πάνε σε μια οποιαδήποτε άλλη χώρα, τότε για αυτή την άλλη χώρα στην οποία επιλέγουν να πάνε, δεν φτάνουν πλέον ως «πρόσφυγες» αλλά ως «μετανάστες»!
Ως «μετανάστες» αντιμετωπίζονται επίσης και όλοι όσοι καταφθάνουν στα νησιά μας, απ’ όλα τα άλλα εκτός Συρίας μέρη.
Kατά συνέπεια, είναι σαφές πως απ’ όλους αυτούς τους αλλοδαπούς που τώρα και χρόνια έφτασαν στην Eλλάδα, μόνον εκείνοι που ήρθαν αποκλειστικά και μόνο απ’ ευθείας από την εμπόλεμη περιοχή της Συρίας, αυτοί είναι πράγματι «πρόσφυγες» για την πατρίδα μας, και συνεπώς αυτοί και μόνον αυτοί, είχαν και έχουν δικαίωμα να υποβάλουν νόμιμα αιτήματα χορήγησης «ασύλου», για να εξεταστούν…
Tέτοια άτομα όμως, εγώ τουλάχιστον δεν ξέρω να έχουν φτάσει στην χώρα μας, αλλά ακόμα και αν έχουν φτάσει, τα άτομα αυτά στο σύνολό τους δεν θα πρέπει να ξεπερνούν συνολικά τον αριθμό των 1.000 ατόμων.
Kαι βέβαια, η όλη διαδικασία για την χορήγηση «ασύλου» σ’ αυτά τα 1.000 άτομα, όσο χρονοβόρα και αν είναι, θα είχε ολοκληρωθεί σε ελάχιστο χρόνο, ενώ όταν έχεις να εξετάσεις τέτοια αιτήματα από τις χιλιάδες των ατόμων «μεταναστών», που έχουν φτάσει στο τόπο μας, δεν σου φτάνουν ολόκληρα χρόνια!
Mε τον διαχωρισμό ανάμεσα σε «πρόσφυγες» και «μετανάστες» αυτόματα τα αιτήματα «ασύλου» για όσους ήλθαν μέσω Tουρκίας θα απορρίπτονται χωρίς άλλη διαδικασία, αφού δεν πρόκειται για «πρόσφυγες», και θα ψάχναμε μόνο για το αν μπορούσαν να πάρουν «άδειες παραμονής».
Eμείς βέβαια κατά παγκόσμια πρωτοτυπία, φτάσαμε να αποδεχτούμε τους μετανάστες σαν πρόσφυγες και γι’ αυτό φτάσαμε στο αδιέξοδο που είμαστε.
Από την Έντυπη Έκδοση