«Επιτελικό είναι το κράτος που προγραμματίζει και παρακολουθεί τις δημόσιες πολιτικές. Υπό την έννοια αυτή, ήταν μια δύσκολη άσκηση, διότι σε όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης, τέτοιου τύπου προγραμματικό κράτος το οποίο να μπορεί να παρακολουθεί τις δημόσιες πολιτικές, δεν υπήρχε στην Ελλάδα. Γι’ αυτό ήταν και μια πολύ μεγάλη πρόκληση» τόνισε ο υπουργός Επικρατείας, Γιώργος Γεραπετρίτης.
Mιλώντας σε εκδήλωση του Ινστιτούτου για τη Δικαιοσύνη και την Ανάπτυξη του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Δημοσίου Δικαίου (EPLO), με θέμα «Η πρόκληση του επιτελικού κράτους», ο κ. Γεραπετρίτης αναφέρθηκε στους πέντε βασικούς στόχους-δράσεις του νόμου 4622 για το επιτελικό κράτος, που είναι η εγκατάσταση πολιτικής κανονικότητας, η προγραμματική διακυβέρνηση και η παρακολούθηση του κυβερνητικού έργου, η διάκριση της πολιτικής και της υπηρεσιακής διοίκησης, η διαφάνεια ευρείας κλίμακας με τη θεσμοθέτηση μιας ενιαίας αρχής διαφάνειας σε όλο το Δημόσιο και η καλή νομοθέτηση.
Ο υπουργός Επικρατείας, σημείωσε ότι για την κατάρτιση του νόμου για το επιτελικό κράτος αξιοποιήθηκαν οι καλές πρακτικές που εφαρμόζει η Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο και κατέληξε λέγοντας ότι «βεβαίως αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι το επιτελικό κράτος έχει δύο διαστάσεις, την οριζόντια και την κάθετη. Ο νόμος 4622 είναι το οριζόντιο επιτελικό κράτος, η οργάνωση της κυβέρνησης, και θα ακολουθήσει πολύ σύντομα η δεύτερη φάση του επιτελικού κράτους, που είναι η κάθετη οργάνωση του κράτους δηλαδή ουσιαστικά η εφαρμογή της αρχής της επικουρικότητας στην τοπική αυτοδιοίκηση, η οποία θα εξειδικεύει τα ζητήματα που έχουν να κάνουν με την απονομή αρμοδιοτήτων στους δήμους, τις Περιφέρειες και τις αποκεντρωμένες διοικήσεις».
Στη συνέχεια μίλησε ο γενικός γραμματέας Νομικών και Κοινοβουλευτικών Θεμάτων, Στέλιος Κουτνατζής, ο οποίος αναφέρθηκε στην αναβάθμιση της νομοπαρασκευαστικής διαδικασίας, η οποία θα γίνεται κεντρικά και έχει ως στόχο τον περιορισμό της πολυνομίας και της κακονομίας, που είναι χρόνιες παθογένειες. Σημείωσε ότι η πανσπερμία νομοθετημάτων και η ατελής νομοθέτηση καθιστούσαν αναγκαία την συχνή αλλαγή της νομοθεσίας και τόνισε πως «η ανυπαρξία ενός κεντρικού μηχανισμού αποφυγής της πολυνομίας και κακονομίας, με άλλα λόγια η έλλειψη ενός επιτελικού κράτους, οδηγεί σε κακή νομοθέτηση».
«Στις διατάξεις του 4622 υπάρχει μια πολύ αναλυτική παρουσίαση των επιμέρους βημάτων που ακολουθούνται κατά τη διάρκεια του έτους προκειμένου να προγραμματιστεί το κυβερνητικό έργο και οι νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης» κατέληξε ο κ. Κουτνατζής.
