Ραγδαίες εξελίξεις και διπλωματικός «πυρετός»
Η Άγκυρα ούτε καν προσπαθεί να κρύψει τις επιθετικές προθέσεις της, οι οποίες οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε κλιμάκωση της έντασης. Η κίνηση που αναπόφευκτα θα προκαλέσει κρίση είναι εάν ο Ταγίπ Ερντογάν ανάψει το «πράσινο φως» για την αποστολή τουρκικού ερευνητικού σκάφους και ακόμα χειρότερα γεωτρύπανου στην ελληνική υφαλοκρηπίδα στα νότια και ανατολικά του τόξου Καστελλόριζο-Ρόδος-Κάρπαθος-Κάσος-Κρήτη. Σε μία τέτοια περίπτωση, η Αθήνα δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να αντιδράσει.
Αν και στο επίπεδο του διεθνούς δικαίου η Τουρκία είναι παντελώς παράνομη, έχει ανεβάσει ταχύτητα, στοχεύοντας στην δημιουργία τετελεσμένων. Πρόκειται για το επιστέγασμα μίας στρατηγικής που εφαρμόζεται με συνέπεια εδώ και πολύ καιρό, άλλοτε σε χαμηλούς κι άλλοτε σε υψηλούς τόνους, άλλοτε με φραστικές αμφισβητήσεις κι άλλοτε με έμπρακτες. Τα όσα κάνει τα τελευταία χρόνια στην κυπριακή ΑΟΖ είναι ο μπούσουλας που ο Ερντογάν θα ακολουθήσει και στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, αν και με την Ελλάδα τα πράγματα είναι πολύ πιο επικίνδυνα.
Στόχος της Άγκυρας είναι να βάλει χέρι σε ενεργειακά κοιτάσματα και της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Ελλάδας. Ταυτόχρονα, όμως, επιδιώκει και να ελέγξει τον θαλάσσιο χώρο ανατολικά της Κρήτης ΄με σκοπό να αποκόψει την Ελλάδα από την Κύπρο. Αν το καταφέρει, οι υπόλοιπες γεωστρατηγικές επιδιώξεις της στην Ανατολική Μεσόγειο θα επιτευχθούν.
Εξάλλου, οι επιδιώξεις της αυτές είναι γνωστές και έχουν διατυπωθεί και επίσημα με το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας», το οποίο αποτελεί πτυχή του ευρύτερου οράματος για τη «Μεγάλη Τουρκία». Μέχρι το 2023, όταν θα συμπληρώνονται 100 χρόνια από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας, ο «σουλτάνος» θέλει να έχει διευρύνει όχι μόνο την ισχύ και την επιρροή της χώρας του, αλλά και την επικράτειά της στη θάλασσα και στην ξηρά (βλέπε βόρεια Συρία).
Με τις επιθετικές κινήσεις του υπολογίζει ότι στην χειρότερη περίπτωση θα εγκλωβίσει την ελληνική ηγεσία σε μία διμερή διαπραγμάτευση για ένα συνολικό πακέτο, με το οποίο θα μοιράσει με την Ελλάδα αποκλειστικά ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Η συνεκμετάλλευση είναι το όχημα των τουρκικών επεκτατικών επιδιώξεων και στην κυπριακή ΑΟΖ και στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.
Σημαντική εξέλιξη είναι και η επιτάχυνση που επιδεικνύει η κυβέρνηση της Τρίπολης. Αμέσως μετά την ανακοίνωση του Ταγίπ Ερντογάν ότι το εγκεκριμένο από την Εθνοσυνέλευση μνημόνιο Τουρκίας-Λιβύης εστάλη στη Γραμματεία του ΟΗΕ για πρωτοκόλληση και δημοσίευση, η αναγνωρισμένη κυβέρνηση της Λιβύης ανακοίνωσε επίσης ότι τέθηκαν σε ισχύ οι συμφωνίες Τουρκίας-Λιβύης για τους τομείς της θαλάσσιας δικαιοδοσίας, καθώς και για τη στρατιωτική συνεργασία και την ασφάλεια.
Το Σαββατοκύριακο δεν έλειψε η ανταλλαγή ρητορικών πυρών. Ο Τούρκος υπουργός Άμυνας Χουλουσί Ακάρ δήλωσε ότι «η συμφωνία με τη Λιβύη δεν αποτελεί απειλή για άλλες χώρες, ούτε και παραβίαση των δικαιωμάτων των άλλων χωρών. Πρόκειται για μια συμφωνία που έγινε στο πλαίσιο των δικαιωμάτων δύο κυρίαρχων χωρών».
Αμέσως μετά προχώρησε στην καρδιά του ζητήματος: «Το ευκολότερο που μπορεί να γίνει στο θέμα αυτό είναι η δίκαιη διανομή κάθε πόρου και πλούτου που βρίσκεται στο Αιγαίο, την Ανατολική Μεσόγειο και την Κύπρο. Αν δεν συμβεί αυτό δεν θα επιτρέψουμε μια αντίθετη απόφαση. Δεν μπορεί να επιβιώσει καμία απόφαση η οποία δεν συμπεριλαμβάνει την Τουρκία και αυτό πρέπει να το γνωρίζουν όλοι. Η Κύπρος είναι δική μας υπόθεση και δεν τίθεται θέμα να υποχωρήσουμε».
