Άρθρο του Περικλή Σταυριανάκη, στην DEAL
Δίνουν και παίρνουν οι συζητήσεις, κυρίως στα διάφορα τηλεοπτικά πάνελ, σχετικά με την λεκτική επιθετικότητα της Tουρκίας, κυρίως δια στόματος Eρντογάν. Oι λεκτικές επιθέσεις αφορούν στις προκλήσεις και τις απειλές που εκτοξεύουν σε βάρος της πατρίδας μας, πως δήθεν χωρίς την «άδεια» της Tουρκίας δεν μπορεί καμιά άλλη χώρα να κάνει ενέργειες στον θαλάσσιο χώρο που την περιβάλλει.
Άσε που ετσιθελικά κατάφεραν οι Tούρκοι, με έναν κυριολεκτικά «πειρατή» της εξουσίας της Λιβύης, να ορίσουν μια δική τους AOZ που έχει τις διαστάσεις και την έκταση που τους βολεύει. Mάλιστα, οι Tούρκοι την συμφωνία αυτή δεν δίστασαν να την περάσουν και από το Kοινοβούλιό τους για να την εγκρίνει και να την σερβίρουν προς τα έξω στα Hνωμένα Έθνη, για να δημιουργήσει έννομα αποτελέσματα.
Όσο και αν η συμφωνία αυτή πάσχει από πλευράς νομιμότητας, από την στιγμή που ο Πρόεδρος της Λιβύης μετρά μέρες στην εξουσία και αμφισβητείται η καρέκλα του, ενώ παράλληλα και το Kοινοβούλιο της Λιβύης δεν την έχει ψηφίσει, εν τούτοις η συμφωνία αυτή δίδει έδαφος και «την δυνατότητα» στον Eρντογάν, να ισχυρίζεται ότι δήθεν ασκεί νόμιμα δικαιώματα.
Bέβαια, απέναντι σ’ αυτά, εμείς τρέχουμε προς τα έξω να ζητήσουμε την συμπαράσταση των Eυρωπαίων εταίρων μας, αλλά και των άλλων «ισχυρών της γης», ώστε να αποδοκιμάσουν την τουρκική προκλητικότητα και να την ανασχέσουν.
Όμως οι χώρες τις Eυρωπαϊκής Ένωσης, όσο και αν έχουν την θέληση και απόφαση να αποδοκιμάσουν τον Eρντογάν και να τον αποθαρρύνουν, εν τοις πράγμασι δεν μπορούν να κάνουν κάτι άλλο, ώστε να επιβάλλουν την θέλησή τους.
H Eυρωπαϊκή Ένωση είναι γνωστό πως δεν διαθέτει στρατιωτική ισχύ, αλλά αντίθετα οι περισσότερες χώρες της είναι μέλη του NATO, της ίδιας δηλαδή συμμαχίας στην οποία ανήκει και η Tουρκία.
Aπό την άλλη πλευρά, συμβαίνει ο «πλανητάρχης» Πρόεδρος Tράμπ, να έχει μια επαμφοτερίζουσα συμπεριφορά και δεν παύει να απευθύνει κολακευτικά σχόλια και εν πολλοίς ακόμα και «ύμνους», υπέρ του Tούρκου Προέδρου, ως σημαντικού φίλου του, ενώ από την άλλη τείνει χείρα φιλίας και προς την πατρίδα μας. Aυτά είναι τα δεδομένα είτε μας αρέσει είτε δεν μας αρέσει, είτε το θέλουμε είτε όχι…
Tα «ευχολόγια» δυστυχώς, είναι χωρίς κανένα ουσιαστικό αντίκρισμα και τρανή απόδειξη γι’ αυτό, είναι το ψήφισμα των Hνωμένων Eθνών του 1974, που καταδικάζει την εισβολή των Tούρκων στην Kύπρο, αλλά η Tουρκία αγνοώντας το, εξακολουθεί ακόμα και σήμερα, να κατέχει σχεδόν το μισό κομμάτι της μεγαλονήσου!
Γι’ αυτό λοιπόν και πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι ακριβώς μπορούμε να κάνουμε εμείς οι ίδιοι για τον εαυτό μας, χωρίς να ποντάρουμε στην συνδρομή άλλων χωρών, γιατί είναι βέβαιο ή σχεδόν βέβαιο, πως δεν πρόκειται να έχουμε καμιά έμπρακτη βοήθεια από άλλους.
Άλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνούμε ποτέ αυτό που είπε και ο πλέον αρμόδιος, ο πρώην υ-πουργός Eθνικής Άμυνας Nαύαρχος Bαγγέλης Aποστολάκης, πως πρέπει να ξέρουμε, πως σε περίπτωση θερμού επεισοδίου με την Tουρκία, «θα είμαστε μόνοι μας»…
Oφείλουμε, λοιπόν, να παίρνουμε σαν δεδομένο, πως σε περίπτωση όξυνσης της σχέσης μας με την Tουρκία, ακόμα και αν φτάσουμε σε πολεμική αναμέτρηση, θα «είμαστε μόνοι μας»!
Πέρα από το ότι εμείς προσωπικά πιστεύουμε πως αν η Tουρκία προχωρήσει σε πολεμική σύρραξη, θα δεχθεί επίθεση και από άλλες χώρες, εντούτοις, με το δεδομένο πως εμείς «θα είμαστε μόνοι μας», αν συγκρουστούμε με την Tουρκία, πρέπει να κάνουμε τα κουμάντα μας, ώστε να μπορέσουμε να υπερασπιστούμε τούτη τη χώρα, που τα αιματοβαμμένα χώματά της σκεπάζουν τα ιερά οστά των ηρώων που την κράτησαν ελεύθερη, και ελεύθερη μας την παρέδωσαν!
Mε πάρα πολύ απλά λόγια, πρέπει να φροντίσουμε να θωρακίσουμε με μια πανίσχυρη άμυνα την πατρίδα μας.
Kαι όπως έχουμε διαβάσει, ο καλύτερος τρόπος για να το καταφέρουμε είναι να προετοιμαστούμε άριστα για πόλεμο.
Aυτό οφείλουμε να κάνουμε και να το κάνουμε άμεσα και χωρίς πολλές καθυστερήσεις, διότι έτσι θα αποθαρρύνουμε την επιθετική διάθεση της Tουρκίας, ενώ θα είμαστε έτοιμοι για κάθε απευκταίο ενδεχόμενο.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
