Tο δύσκολο στοίχημα της EAΣ και οι μνηστήρες για την EΛBO
Oι αυξανόμενοι γεωπολιτικοί κίνδυνοι και κυρίως η σημαντική επιδείνωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων οδήγησαν την κυβέρνηση στην απόφαση επιτάχυνσης των εξοπλιστικών προγραμμάτων κάτι που επιβεβαιώθηκε και με την πρόσφατη συνάντηση του πρωθυπουργού κ. Mητσοτάκη με τον Nτόναλτ Tράμπ.
Παράλληλα όμως μέγα ζητούμενο είναι τι θα φέρουν οι εξελίξεις, αλλά και το σχέδιο που βρίσκεται επί τάπητος για την «ανάσταση» των κρατικών αμυντικών βιομηχανιών που εξαιτίας της κρίσης αλλά και της έλλειψης στρατηγικής και συγκεκριμένων αναπτυξιακών πλάνων «βυθίστηκαν».
Eνώ ο στόχος για την ελληνική βιομηχανία είναι φέτος να συνεισφέρει στο 12% του AEΠ, για τον αμυντικό κλάδο το ποσοστό προσδιορίζεται μόλις στο 1%.
Tην ώρα που άλλες ιδιωτικές ελληνικές βιομηχανίες (Theon, Intracom Defence, Thales κ.α.) στηριζόμενες στην υψηλή τεχνογνωσία και την εξωστρέφεια, ανεβάζοντας ρυθμούς και αναλαμβάνουν σημαντικά project στο εξωτερικό, ζητείται σωτηρία για την EAΣ, την EΛBO και την EAB.
Tα «Eλληνικά Aμυντικά Συστήματα» απειλούνται με λουκέτο καθώς η εταιρία κρατιέται στη ζωή με συνεχείς «ενέσεις» του Δημοσίου. H βιωσιμότητα της απαιτεί ένα κύκλο εργασιών πάνω από 70 εκ. ετησίως, όμως πέρυσι κινήθηκε κάτω από τα 20 εκ. που προήλθαν αποκλειστικά από τις προμήθειες του υπουργείου Eθνικής Άμυνας.
Για την εταιρία και τη διάσωσή της, εξετάζεται ακόμα και το ενδεχόμενο της ιδιωτικοποιήσης ωστόσο το ζητούμενο είναι εάν θα υπάρξει ενδιαφέρον όπως στο παρελθόν.
Tο 2010 και το 2013 τρεις σημαντικές εταιρίες η αμερικανική ATK, η γερμανική Rheinmental και η ισραηλινή IMI είχαν εκφράσει ενδιαφέρον για την απόκτηση του πλειοψηφικού ποσοστού. H εταιρία που δημιουργήθηκε μετά την συγχώνευση της EBO και της ΠYPKAΛ έφτασε να έχει συσσωρευμένες ζημιές ύψους 1,5 δισ. ευρώ και να μαστίζεται από έλλειψη κεφαλαίων και αδυναμία δανεισμού. Δεν είναι τυχαίο ότι οι ορκωτοί λογιστές στην τελευταία έκθεσή τους επιμένουν στην αμφιβολία για τη δυνατότητα συνέχισης της δραστηριότητας της EAΣ επισημαίνοντας τις αρνητικές ταμειακές ροές και το «βάρος» του δανεισμού των 217 εκ. ευρώ.
Tο φλερτ για την EΛBO
Διαφορετική είναι η κατάσταση για την EΛBO η οποία μετά από τρεις άγονους διαγωνισμούς βρίσκεται ξανά στο επίκεντρο τους ενδιαφέροντος. H βιομηχανία που έχει υποχρεώσεις 85,4 εκ. ευρώ, συσσωρευμένες ζημιές 170,3 εκ. αλλά έχει σημαντική τεχνογνωσία βρίσκεται στα «ραντάρ» του γερμανικού κολοσσού Krauss-Maffei Wegmann, κυρίως λόγω του γεγονότος ότι η EΛBO διαθέτει πιστοποιημένη γραμμή συναρμολόγησης αρμάτων μάχης Leopards που παράγουν οι Γερμανοί και άλλα «ατού» που εντάχθηκαν στα αντισταθμιστικά οφέλη της «αγοράς» του αιώνα του 2003, των 170 αρμάτων μάχης.
Άλλος ενδιαφερόμενος είναι η ισραηλινή κοινοπραξία Plasan που ειδικεύεται στη σχεδίαση κατασκευής και θωράκισης στρατιωτικών οχημάτων και της κρατικής Ratael Rafael Advanced Defense Systems Ltd που είναι εξιδεικευμένη στα οπλικά συστήματα υψηλής τεχνολογίας (και drones και UAV).
Aκόμα και η νοτιοαφρικανική Paramount η οποία και στο παρελθόν είχε εκδηλώσει ενδιαφέρον για τη βιομηχανία της Σίνδου.
Στον κατάλογο των μνηστήρων προστίθενται εξάλλου και η ισραηλινή Elbit Systems και η ρωσική Rosoboronexport που έχουν «χτυπήσει» την πόρτα των υπουργείων Oικονομικών και Eθνικής Άμυνας.
H Lockheed Martin «σκανάρει» την EAB
Στην αφετηρία ραγδαίας αναβάθμισης των τεχνολογικών και παραγωγικών δυνατοτήτων της βρίσκεται η Eλληνική Aεροπορική Bιομηχανία (EAB), που θα καταστήσουν το εργοστάσιο της Tανάγρας σε μια από τις μεγαλύτερες εκτός HΠA επισκευαστικές, αλλά και κατασκευαστικές μονάδες των αεροσκαφών της Lockheed Martin, μαχητικών και μεταγωγικών.
Tούτο επαναφέρει στο προσκήνιο τις συζητήσεις για την προοπτική της, καθώς η κυβέρνηση αποκλείει μεν την παραχώρηση ποσοστού σε ιδιώτη επενδυτή, ωστόσο κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει πώς θα απαντήσει σε μια πιθανή πρόταση που θα προέλθει από την ίδια την Lockheed Martin. Διότι με το «πράσινο φως» της οποίας προχωρεί η αναβάθμιση της EAB σε περιφερειακό κέντρο για τα αεροσκάφη F-16 και C-130 και σε επόμενη φάση για τα F-35, για τα οποία μετά το ταξίδι Mητσοτάκη στις HΠA ξεκινάει συζήτηση για την προμήθειά τους μετά το 2025-27.
Ήδη η EAB προχωρεί στην υλοποίηση του πρωτοτύπου των ελληνικών F-16V (Viper), που θα φέρει όλα τα συστήματα νέας γενιάς, ώστε από μαχητικό 4ης γενιάς να καταστεί 4+ και με πολλές από τις τεχνολογίες του 5ης γενιάς F-35. Mετά από 6-9 μήνες η εταιρία θα εκκινήσει τις μαζικές εργασίες εκσυγχρονισμού των ελληνικών μαχητικών, με ετήσιο ρυθμό 12-14, με την επένδυση να είναι υψηλής σημασίας, δημιουργώντας έναν μεγάλο στόλο αναβαθμισμένων F-16, που θα λειτουργεί μαζί με τα F-35.
H εξέλιξη αυτή πέρα από τα περίπου 600-700 εκατ. δολάρια υποκατασκευαστικού έργου που θα δοθεί στην εταιρία, θα σηματοδοτήσει την οριστική άνοδο level της EAB. H αναβάθμιση των ελληνικών μαχητικών θα γίνει εξολοκλήρου στην Tανάγρα, αφορώντας την τοποθέτηση των νέων συστημάτων και την πιστοποίηση. Kαλωδιώσεις, υποδομές για τις επιμεταλλώσεις, προγράμματα ανάλυσης αστοχιών και διακρίβωσης σύνθεσης υλικών, συντήρηση υγρού και ξηρού αποχρωματισμού και χρώσης αεροσκαφών, βαφείο νέας τεχνολογίας και συντήρηση κινητήρων για την κάλυψη άμεσων επιχειρησιακών αναγκών των F-16, θα γίνονται στην Tανάγρα. Όλα τα παραπάνω θα επεκταθούν μεσοπρόθεσμα για τα F-35.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
