«Το ΚΚΕ μίλησε για ένα εγκληματικό νομοσχέδιο, για ένα τερατούργημα. Πιστεύω όμως ότι η ελληνική γλώσσα έχει πάρα πολλά κοσμητικά επίθετα και προσδιοριστικά ουσιαστικά αλλά πραγματικά κανείς δεν ξέρει τι άλλο να προσθέσει» ανέφερε ο πρώην γενική γραμματέας του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα μιλώντας στο εργασιακό νομοσχέδιο στην Ολομέλεια.
«Η Νέα Δημοκρατία με αυτό το νομοσχέδιο έδειξε το πρόσωπό της, πολύ καθαρά και απροκάλυπτα» ανέφερε η Αλέκα Παπαρήγα καθώς όπως σημείωσε «το πρώτο που μας λέει -όχι με λόγια- είναι πως “είμαι αποφασισμένη πάση θυσία να ανεβάσω στον ανώτατο δυνατό βαθμό τον βαθμό εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης” και, δεύτερον, “είμαι διατεθειμένη να τσακίσω με κάθε μέσον το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, το κίνημα των λαϊκών στρωμάτων”» Εμείς είπε η Αλέκα Παπαρήγα «όπως δεν επιβραβεύουμε και την υποκρισία, έτσι δεν επιβραβεύουμε και την προκλητική ειλικρίνεια».
Οι μάχες στο Κοινοβούλιο έχουν την αξία τους , ανέφερε η πρώην γραμματέας του ΚΚΕ, αλλά για μας είπε « αυτό το νομοσχέδιο πρέπει να μείνει στα χαρτιά» και πρόσθεσε ότι « το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα μπορεί να βρίσκεται στο ιστορικά χαμηλό ποσοστό οργάνωσης, παρ’ όλα αυτά, ακόμα και σε συνθήκες πανδημίας που δεν ήταν εύκολη υπόθεση, άφησε στα χαρτιά πολλές αποφάσεις του υπουργού Δημόσιας Τάξης και της Κυβέρνησης. Καθώς, παρά τις απαγορεύσεις και απεργίες έγιναν και χιλιάδες συγκεντρωμένοι -όχι μόνο στο κέντρο της Αθήνας, αλλά και σε άλλες πόλεις- απέδειξαν ότι ένα σημαντικό μέρος των εργαζομένων -δεν λέμε ότι είναι όλοι έτοιμοι- μπορούν του να αφήσουν τους νόμους στα χαρτιά.
Η Αλέκα Παπαρήγα ανέφερε πως «όσες κουβέντες, ατάκες, φωνές να βγάλουμε μέσα στη Βουλή, το νομοσχέδιο θα περάσει αλλά μετά, υπάρχει και η συνέχεια» και εξήγησε «τι σημαίνει για μας «να μείνει στα χαρτιά»; Σημαίνει ότι δίνεται μάχη στον τόπο δουλειάς. Αν όλοι οι εργάτες ενός εργοστασίου, αν όλοι οι εργάτες και οι εργάτριες ενός κλάδου απεργήσουν, τι θα κάνουν, θα τους απολύσουν όλους; Τι θα τους κάνουν; Υπάρχει πείρα. Επομένως θα μείνει στα χαρτιά, όταν ο αγώνας ο ενωμένος, ο άφοβος, ξεκινήσει από τον τόπο δουλειάς, από τον κλάδο, στην περιοχή, στην περιφέρεια και στην πορεία γίνει πανελλαδικός». Τέτοιοι αγώνες , είπε «υπήρξαν και στο 19ο αιώνα και στον 20ο αιώνα, με αποτελέσματα θετικά σε μία φάση. Σε ορισμένες περιπτώσεις πάρθηκαν πίσω. Βεβαίως, όταν παίρνονται πίσω τα μέτρα στις συνθήκες του καπιταλισμού, πρέπει να θεωρηθείς νικητής με την έννοια ότι μπορείς να συνεχίσεις και να κλιμακώσεις ακόμα πιο επιθετικά τον αγώνα σου».
