Η Νέα Δημοκρατία εξέδωσε ανακοίνωση με τίτλο «10 + 1 fake news του ΣΥΡΙΖΑ για το εργασιακό νομοσχέδιο» και απαντά σε 11 ερωτήματα, σχετικά με την κριτική που ασκείται από την αντιπολίτευση στις προβλέψεις του νομοσχεδίου, την οποία χαρακτηρίζει «fake news».
Συγκεκριμένα η Νέα Δημοκρατία αναφέρεται στις αιτιάσεις της αντιπολίτευσης, και τονίζει τι ακριβώς ισχύει με το εργασιακό νομοσχέδιο.
1. Με το νέο εργασιακό νομοσχέδιο η κυβέρνηση καταργεί το 8ωρο και καθιερώνει το 10ωρο εργασίας.
Στην πραγματικότητα το 8ωρο ήταν, είναι και θα παραμείνει κατοχυρωμένο! Και η όλη συζήτηση περί κατάργησής του είναι μια ανόητη συζήτηση. Στο νομοσχέδιο και η οποία κατοχυρώνει όχι μόνο το 8ωρο, αλλά και το 40ωρο και το 5ήμερο την εβδομάδα!
Σε ό,τι αφορά τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, αυτή είναι νόμος του κράτους εδώ και 30 χρόνια (νόμος 1892 του 1990). Ενώ υπάρχει και αντίστοιχη ευρωπαϊκή οδηγία που ισχύει σε όλες τις χώρες της ΕΕ. Ο νόμος αυτός ίσχυε επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, αλλά και επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Η διευθέτηση του χρόνου εργασίας, που κατά τον ΣΥΡΙΖΑ καταργεί το 8ωρο, ίσχυε και επί διακυβέρνησής του!
Τι ισχύει λοιπόν; Με τον νόμο του 1990 παρέχεται η δυνατότητα (και όχι η υποχρέωση) στους εργαζόμενους που απασχολούνται με 8ωρο, μέσω συμφωνίας με συλλογική σύμβαση εργοδοτών και εργαζομένων, να μπορούν σε περιόδους αυξημένης απασχόλησης να δουλεύουν 2 ώρες επιπλέον την ημέρα, με ανάλογη μείωση του ωραρίου ή πληρωμένες επιπλέον άδειες κατά τις περιόδους μειωμένης απασχόλησης. Η διευθέτηση του χρόνου εργασίας εφαρμόζεται ήδη στη χώρα μας σε αρκετές περιπτώσεις και έχει εφαρμοστεί και επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ σε συγκεκριμένες εταιρείες όπως: ο ΟΤΕ, η Alpha Bank, o Παπαστράτος, η ΗΒΗ, κλπ.
Αυτό που αλλάζει με το νέο εργασιακό νομοσχέδιο είναι ότι η διευθέτηση μπορεί να ισχύσει σε επιχειρήσεις που είτε δεν υπάρχουν καθόλου συνδικάτα είτε αν το θέλει ο ίδιος ο εργαζόμενος (μετά από αίτημά του) για να «συμφιλιώσει» την επαγγελματική με την οικογενειακή του ζωή. Παρέχεται δηλαδή η δυνατότητα σε όσους εργαζόμενους το επιθυμούν, να εργαστούν λίγο περισσότερο για κάποιες μέρες και λιγότερο κάποιες άλλες, ή ακόμα και να δουλέψουν 4 ημέρες την εβδομάδα, αντί να δουλεύουν 5 μέρες την εβδομάδα. Ή να πάρουν 6 εβδομάδες άδεια το χρόνο, αντί να πάρουν 4 εβδομάδες άδεια. Και η δυνατότητα αυτή παρέχεται χωρίς να μειώνονται οι αποδοχές τους ή να αυξάνεται ο μέσος όρος χρόνου εργασίας τους που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να υπερβεί τις 5 ημέρες την εβδομάδα και 8 ώρες την ημέρα!
2. Με τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας ουσιαστικά καταργούνται οι υπερωρίες.
Στην πραγματικότητα οι υπερωρίες όχι μόνο δεν καταργούνται με το νομοσχέδιο, αλλά ενισχύονται.
Οι υπερωρίες και η διευθέτηση του χρόνου εργασίας είναι δύο διαφορετικοί μηχανισμοί που υπάρχουν σήμερα και θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Η βάση και για τους δύο μηχανισμούς ήταν και παραμένει το 8ωρο. Με βάση λοιπόν το 8ωρο, μπορεί ο εργαζόμενος:
Με τον ένα μηχανισμό (τις υπερωρίες) να δουλέψει παραπάνω ώρες για κάποιες μέρες και να τις πληρωθεί.
Και με τον άλλο μηχανισμό (τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας) να δουλέψει παραπάνω για κάποιες μέρες και να παίρνει ως αντάλλαγμα ελεύθερες τις Παρασκευές (στην περίπτωση της 4ήμερης εργασίας) ή περισσότερα ρεπό ή παραπάνω άδειες σε περιόδους του χρόνου που επιθυμεί. Αυτός ο μηχανισμός δεν αφορά εργαζομένους που θέλουν να δουλέψουν παραπάνω, αλλά μόνο όσους θέλουν να «απλώσουν» διαφορετικά τον χρόνο εργασίας τους χωρίς όμως συνολικά να τον αυξάνουν.
Οι εργαζόμενοι ήταν και παραμένουν ελεύθεροι να διαλέξουν όποιον από τους δύο μηχανισμούς βολεύει τους ίδιους. Το μόνο που αλλάζει είναι, ότι η επιλογή του μηχανισμού της διευθέτησης θα μπορεί να γίνεται και με αίτημα του ίδιου του εργαζομένου, όταν αυτό τον εξυπηρετεί για λόγους που σχετίζονται με την καλύτερη «συμφιλίωση» προσωπικής και επαγγελματικής ζωής.
Άλλωστε, με το νομοσχέδιο αναγνωρίζουμε το γεγονός ότι πολλοί εργαζόμενοι βασίζονται στις υπερωρίες για να στηρίξουν το εισόδημά τους και για αυτό τις διευρύνουμε: Αυξάνουμε τις επιτρεπόμενες υπερωρίες από τις 96 ώρες που είναι σήμερα στη βιομηχανία και τις 120 ώρες στους υπόλοιπους κλάδους, στις 150 ώρες το μέγιστο, που είναι ο ευρωπαϊκός μέσος όρος. Συνεπώς, τα περί κατάργησης των υπερωριών δεν ισχύουν παρά μόνο στη φαντασία του ΣΥΡΙΖΑ.
3. Με την αύξηση των υπερωριών δημιουργούνται εξαντλητικές συνθήκες εργασίας για τους εργαζόμενους, ενώ δεν διασφαλίζονται παράλληλα οι απολαβές τους.
Στο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να διαλέξουν. Δεν γίνεται να ισχύουν και τα δύο: και να καταργούμε τις υπερωρίες και ταυτόχρονα να τις αυξάνουμε σε σημείο εξαντλήσεως των εργαζομένων!
Το εργασιακό νομοσχέδιο φέρνει τις επιτρεπόμενες υπερωρίες στον ευρωπαϊκό μέσο όρο, ώστε να έχουν τη δυνατότητα, οι εργαζόμενοι που το θέλουν, να συμπληρώνουν το εισόδημά τους με επιπλέον εργασία. Δίνει όμως παράλληλα τη δυνατότητα στους εργαζόμενους που θέλουν (για λόγους προσωπικούς ή οικογενειακούς) περισσότερο ελεύθερο χρόνο, αντί περισσότερων χρημάτων, να αιτηθούν τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας τους.
Παράλληλα, το νέο νομοσχέδιο, διασφαλίζει ακόμη περισσότερο τα δικαιώματα των εργαζομένων και συγκεκριμένα την καταγραφή του χρόνου εργασίας και των υπερωριών, ούτως ώστε να μην «κλέβουν» οι εργοδότες τους εργαζόμενους, και άρα να τους πληρώνουν πλήρως τις υπερωρίες τους. Αυτό επιτυγχάνεται με την εισαγωγή της Ψηφιακής Κάρτας Εργασίας. Ένα πάγιο αίτημα των ίδιων των εργαζομένων, της ΓΣΕΕ. Πρόκειται για ένα ψηφιακό μηχανισμό που θα συνδέει τους εργαζόμενους μέσω του ηλεκτρονικού υπολογιστή τους (ή του κινητού ή του τάμπλετ τους) με το σύστημα ΕΡΓΑΝΗ ΙΙ του Υπουργείου Εργασίας. Έτσι θα καταγράφονται αυτόματα και ηλεκτρονικά, και χωρίς την παρέμβαση τρίτου, τόσο η υπερωριακή απασχόληση, όσο και ο χρόνος εργασίας συνολικά, ενώ θα καταπολεμάται η αδήλωτη εργασία και θα προστατεύεται ο εργαζόμενος από καταχρηστικές πρακτικές των εργοδοτών, αλλά και οι έντιμοι εργοδότες απέναντι στον αθέμιτο ανταγωνισμό των «πονηρούληδων».
Η εφαρμογή της θα ξεκινήσει από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις (τράπεζες – βιομηχανία) και θα επεκταθεί το συντομότερο δυνατό σε όλο τον χώρο της εργασίας. Η θεσμοθέτηση της Ψηφιακής Κάρτας Εργασίας και αποτελεί μία επανάσταση στο χώρο της εργασίας!
4. Με το νέο εργασιακό νομοσχέδιο απελευθερώνονται οι απολύσεις.
Πρόκειται περί πλήρους αντιστροφής της πραγματικότητας: Οι απολύσεις δεν απελευθερώνονται.
Ίσα-ίσα, στο νέο νομοσχέδιο υπάρχει ειδική διάταξη με ένα διευρυμένο κατάλογο σε σχέση με τους λόγους για τους οποίους απαγορεύεται πλήρως να γίνει μια απόλυση. Πέραν λοιπόν της απαγόρευσης απόλυσης για λόγους καταγωγής, φύλου, θρησκείας, σεξουαλικού προσανατολισμού, συνδικαλιστικής δραστηριότητας κ.α. προστίθενται και άλλοι λόγοι απαγόρευσης:
Παράδειγμα 1: Πατέρας αποκτάει παιδί. Απαγορεύεται η απόλυσή του για 6 μήνες από την ημερομηνία γέννησης του παιδιού του.
Παράδειγμα 2: Εργοδότης προτείνει στον εργαζόμενο να προχωρήσουν σε διευθέτηση του χρόνου εργασίας του εργαζομένου και ο εργαζόμενος αρνείται. Ο εργοδότης προχωρά σε απόλυση. Η απόλυση αυτή καθίσταται αυτομάτως άκυρη.
Παράδειγμα 3: Εργαζόμενος που εργάζεται με τηλεργασία ασκεί το θεσπιζόμενο με το νομοσχέδιο «δικαίωμα της αποσύνδεσης» (δηλαδή δεν εργάζεται πέραν του συμφωνημένου ωραρίου) και ο εργοδότης του τον απολύει για αυτό το λόγο. Και αυτή η απόλυση καθίσταται αυτομάτως άκυρη.
Πρόκειται περί ρυθμίσεων που δεν υπήρχαν στο προηγούμενο εργασιακό καθεστώς. Σε αντίθεση λοιπόν με τα fake news της αντιπολίτευσης περί κύματος απολύσεων, εμείς διευρύνουμε το φάσμα προστασίας από τις απολύσεις! Και κάθε ρύθμιση του νομοσχεδίου για τις απολύσεις θα είναι εναρμονισμένη με αυτά που ισχύουν στις πιο προηγμένες ευρωπαϊκές χώρες.
5. Με το νέο εργασιακό νομοσχέδιο περιορίζεται το δικαίωμα στην απεργία, στην εκπροσώπηση των εργαζομένων και μπαίνουν εμπόδια στη συνδικαλιστική δραστηριότητα των εργαζομένων.
Το δικαίωμα στην απεργία είναι κατοχυρωμένο σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι κατοχυρωμένο στο Σύνταγμά μας και είναι αυτονόητα κατοχυρωμένο και στο νέο νομοσχέδιο για την Προστασία της Εργασίας. Πώς θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά;
Στόχος του νομοσχεδίου είναι απλώς να θεσπιστούν κανόνες διαφάνειας για τη λειτουργία των συνδικαλιστικών οργανώσεων προκειμένου οι όποιες αποφάσεις να μη λαμβάνονται από οργανώσεις-σφραγίδες. Αυτό άλλωστε είναι σε μεγάλο βαθμό αίτημα και των ίδιων των συνδικαλιστικών οργανώσεων. Όλοι θυμόμαστε τα επεισόδια των ξυλοδαρμών στο συνέδριο της ΓΣΕΕ. Ήταν αποτέλεσμα ακριβώς της έλλειψης κανόνων για την αντιπροσωπευτικότητα, τη διαφάνεια και τον τρόπο που γίνονται οι ψηφοφορίες. Γι’ αυτό, με μέτρα διαφάνειας, ενισχύουμε την αξιοπιστία και την αντιπροσωπευτικότητα των συνδικαλιστικών οργανώσεων και διευκολύνουμε τη συμμετοχή των εργαζομένων. Θεσπίζουμε την υποχρεωτική εγγραφή συνδικαλιστικών και εργοδοτικών οργανώσεων σε ηλεκτρονικό μητρώο και την εξ αποστάσεως ψήφο στα συνδικάτα, με όλες τις δικλείδες διαφάνειας και μυστικότητας στις συνεδριάσεις και τις ψηφοφορίες. Σκοπός της διάταξης είναι να μην αμφισβητείται η τήρηση του νόμου σε κάθε συνδικαλιστική ενέργεια.
Παράλληλα, στόχος των νέων ρυθμίσεων είναι η συνδικαλιστική πίεση των εργαζομένων να στρέφεται εναντίον των εργοδοτών και της κυβέρνησης και όχι εναντίον της κοινωνίας. Γι’ αυτό θεσπίζουμε την ελάχιστη εγγυημένη υπηρεσία (33%) σε κλάδους κοινής ωφέλειας (μετρό, κλπ.) κατά την διάρκεια της απεργίας. Για να προστατεύσουμε τα δικαιώματα των πολιτών. Δεν πάμε να εφεύρουμε το τροχό! Εφαρμόζουμε ρυθμίσεις οι οποίες ήδη ισχύουν σε άλλες προηγμένες χώρες όπως η Γαλλία, το Βέλγιο, ο Καναδάς, η Αυστραλία κ.λπ. Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται η πρόβλεψη με την οποία απαγορεύεται η επαναπροκήρυξη από την δευτεροβάθμια οργάνωση, απεργίας που έχει κριθεί παράνομη από τα Δικαστήρια. Αυτό δεν σημαίνει ότι απαγορεύονται οι απεργίες, αλλά ότι θα γίνονται με τήρηση των προϋποθέσεων της νομοθεσίας.
6. Με το νέο εργασιακό νομοσχέδιο καταργείται η κυριακάτικη αργία.
Η Ελλάδα θα συνεχίσει να έχει ένα καθεστώς περισσότερων απαγορεύσεων για την εργασία τις Κυριακές, σε σχέση με τις πιο πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Απλώς, η Ελλάδα, ευθυγραμμιζόμενη με πρακτικές που εφαρμόζονται στις περισσότερες χώρες του ΟΟΣΑ και της ΕΕ, προσθέτει στις εξαιρέσεις που ήδη ισχύουν στον γενικό κανόνα και καθιστούν εφικτή την εξυπηρέτηση των καταναλωτών σε εστιατόρια, καφέ και άλλες υπηρεσίες εστίασης -και όχι μόνο- τις Κυριακές και ορισμένους επιπρόσθετους κλάδους, όπως οι αποθήκες, τα logistics, τα κέντρα δεδομένων, αλλά και τις εξωσχολικές δράσεις, τη μηχανογράφηση, τις εξετάσεις έκδοσης διπλωμάτων. Η εργασία την Κυριακή αμείβεται με προσαύξηση 75%, ενώ παρέχεται δικαίωμα να δοθεί αναπληρωματική ημέρα ανάπαυσης την αμέσως επόμενη εβδομάδα. Πώς θα μπορούσε για παράδειγμα η Ελλάδα να γίνει διεθνής διαμετακομιστικός κόμβος, όταν ο κλάδος των logistics είναι κλειστός την Κυριακή; Ας σημειώσουμε εδώ ότι ιδιαίτερα στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου (Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία) δεν υπάρχουν καθόλου αντίστοιχες με τις δικές μας απαγορεύσεις για τις Κυριακές, καθιστώντας την Ελλάδα τη χώρα με τη μεγαλύτερη προστασία τη κυριακάτικης αργίας μεταξύ των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου.
7. Το νέο εργασιακό νομοσχέδιο είναι οδοστρωτήρας των εργασιακών δικαιωμάτων, αντεργατικό στο σύνολό του που οδηγεί στον μεσαίωνα.
Στην πραγματικότητα το μόνο που κάνει το νέο εργασιακό νομοσχέδιο είναι μια μεγάλη παρέμβαση για την προστασία της εργασίας και των εργασιακών δικαιωμάτων, παρέμβαση που απαντά στα πραγματικά προβλήματα των εργαζομένων. Δείτε από τις ακόλουθες ρυθμίσεις το μέγεθος της ψευδολογίας του ΣΥΡΙΖΑ, που έχει καταντήσει να είναι μια βιομηχανία ψεμάτων. Το νομοσχέδιο:
-Ρυθμίζει την τηλεργασία θεσπίζοντας το «δικαίωμα αποσύνδεσης». Το δικαίωμα δηλαδή του εργαζόμενου να μην απαντά σε κλήσεις και μηνύματα του εργοδότη πέραν του συμφωνημένου ωραρίου. Προστατεύοντας έτσι την οικογενειακή και προσωπική του ζωή. Και είμαστε η τρίτη χώρα στην Ευρώπη μετά τη Γαλλία και την Ιταλία που προχωρούμε σε αυτό.
-Στηρίζει τους εργαζόμενους γονείς με την ενίσχυση της άδειας πατρότητας 14 ημερών μετ’ αποδοχών. Και με αυτή την πρόβλεψη γινόμαστε η 5η χώρα στον ΟΟΣΑ στις θετικές προβλέψεις για τους πατεράδες. Αλλά ενισχύεται και η γονική άδεια, καθώς θα είναι πλέον επιδοτούμενη για δύο μήνες από τον ΟΑΕΔ και για τους δύο γονείς, αντιμετωπίζοντας έτσι και ένα αντικίνητρο για την πρόσληψη γυναικών στην εργασία.
-Θεσπίζει μία σειρά από νέες άδειες και δικαιώματα, όπως την άδεια φροντιστή για εργαζόμενους με συγγενείς που έχουν ανάγκη σημαντικής φροντίδας, το δικαίωμα απουσίας λόγω ανωτέρας βίας, το δικαίωμα ευέλικτων ρυθμίσεων εργασίας για γονείς παιδιών έως 12 ετών (τηλεργασία, ευέλικτο ωράριο εργασίας ή μερική απασχόληση).
-Εισάγει για πρώτη φορά μέτρα για τη βία και την παρενόχληση στους χώρους εργασίας μέσω της κύρωσης της Σύμβασης της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας για την εξάλειψη της βίας και της παρενόχλησης, αλλά και υιοθετώντας σειρά επιπλέον αυστηρών μέτρων.
-Εισάγει μια σειρά από προβλέψεις για την συνδικαλιστική εκπροσώπηση, την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων σε συνεργατικές πλατφόρμες, όπως τα delivery, courier κ.λπ.
-Τερματίζει το απαράδεκτο καθεστώς που ήθελε οι αποζημιώσεις των εργατοτεχνιτών να είναι πολύ κατώτερες από τις αποζημιώσεις των υπαλλήλων: Εξισώνονται οι αποζημιώσεις απόλυσης των εργατοτεχνιτών, που μέχρι σήμερα υπολογίζονταν σε λίγα μεροκάματα, με εκείνες των υπαλλήλων, που ισοδυναμούν με μισθούς έως και 12 μηνών.
Είναι άραγε όλα αυτά οδοστρωτήρας για τα εργασιακά δικαιώματα; Μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ διάβασε άλλο νομοσχέδιο; Ή μήπως στην απόγνωσή τους για τις δημοσκοπήσεις το έχουν τερματίσει με τις συκοφαντίες και τα ψέματα;
8. Το νέο εργασιακό νομοσχέδιο εισάγει στη χώρα τις ατομικές συμβάσεις εργασίας για την εφαρμογή της διευθέτησης.
Οι ατομικές συμβάσεις εργασίας για την εφαρμογή της διευθέτησης εισήχθησαν επί ΣΥΡΙΖΑ με την Οδηγία 1158/2019 την οποία υπέγραψε η προηγούμενη κυβέρνηση στο πλαίσιο της ΕΕ. Γενικότερα και πέραν της διευθέτησης του χρόνου εργασίας, με ατομικές συμβάσεις πραγματοποιούνται εδώ και δεκαετίες και επί όλων των κυβερνήσεων και συνδικαλιστικών ηγεσιών οι υπερωρίες. Το νομοσχέδιο προβλέπει ότι αν δεν υπάρχει Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, η διευθέτηση θα μπορεί να εφαρμόζεται και με ατομική σύμβαση, μετά από αίτηση του εργαζομένου και με ειδική πρόβλεψη που απαγορεύει την απόλυση εργαζομένου αν αυτός αρνηθεί να υποβάλει τέτοια αίτηση.
9. Το νέο εργασιακό νομοσχέδιο καταργεί την προστασία των συνδικαλιστών.
Η συνδικαλιστική δράση εξακολουθεί να προστατεύεται, όμως η προστασία προσαρμόζεται στο πλαίσιο της λογικής. Συγκεκριμένα η προστασία των συνδικαλιστών εξομοιώνεται με την προστασία των εγκύων. Με το σημερινό καθεστώς οι συνδικαλιστές προστατεύονται ακόμη και αν έχουν εμπλακεί σε βιαιοπραγία εναντίον συναδέλφου τους ή ακόμη και αν έχουν εμπλακεί σε σεξουαλική παρενόχληση! Είναι δυνατόν να υπερασπίζεται κανείς αυτό το καθεστώς;
10. Το νέο εργασιακό νομοσχέδιο καταργεί τον έλεγχο του κράτους στην αγορά εργασίας.
Η πραγματικότητα είναι ότι το ΣΕΠΕ αναβαθμίζεται σε Ανεξάρτητη Αρχή (Επιθεώρηση Εργασίας) κατά το πρότυπο της ΑΑΔΕ. Είναι προφανές ότι οι ανεξάρτητες αρχές εξακολουθούν να αποτελούν τμήμα του κράτους. Όσοι ισχυρίζονται το αντίθετο θα πρέπει να αναλογιστούν αν η ΑΑΔΕ είναι δημόσιος ή ιδιωτικός φορέας. Το πλεονέκτημα της ρύθμισης είναι ότι η ανεξαρτησία αποτελεί εχέγγυο για αμερόληπτους και ανεπηρέαστους από την εκάστοτε κυβέρνηση ελέγχους στην αγορά εργασίας.
11. Με το νέο εργασιακό νομοσχέδιο οι υπερωρίες θα πληρώνονται με ρεπό.
Η διευθέτηση του χρόνου εργασίας και οι υπερωρίες είναι δύο διαφορετικά πράγματα, τα οποία δεν πρέπει να συγχέονται.
Η διευθέτηση του χρόνου εργασίας γίνεται μόνο με αίτημα του εργαζομένου και όχι μονομερώς από τον εργοδότη. Είναι, επομένως, μια νέα δυνατότητα που αποκτά ο εργαζόμενος. Δυνατότητα που δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να γίνει υποχρέωση. Με τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας δεν αυξάνεται ο συνολικός χρόνος της εργασίας, o οποίος είναι 40 ώρες την εβδομάδα. Αυτό που μπορεί να αλλάξει είναι μόνο η κατανομή του χρόνου. Π.χ. 4ημερη εργασία 10 ωρών την κάθε μέρα και καμία ώρα απασχόλησης την Παρασκευή.
Στην περίπτωση των υπερωριών, το όριο των οποίων αυξάνεται σε ετήσια βάση σε 150 ώρες (στο μέσο ευρωπαϊκό όρο), η επιχείρηση είναι αυτή που δηλώνει την πρόθεσή της να απασχολήσει επιπλέον ώρες τον εργαζόμενο, με βάση τις ανάγκες της. Για την επιπλέον αυτή απασχόληση, εάν ο εργαζόμενος θελήσει να εργαστεί υπερωριακά, η επιχείρηση είναι υποχρεωμένη να του καταβάλει πρόσθετη αμοιβή, σύμφωνα με τα όσα προβλέπει η νομοθεσία.