Το ζήτημα που τίθεται ξανά σήμερα μπροστά στις νέες κρίσεις και προκλήσεις είναι «όλη η Ευρώπη μαζί, με κοινή πολιτική, με κοινό δανεισμό, με κοινή ευθύνη, με κοινό διαμερισμό του ρίσκου ή κάθε χώρα μόνη της. Το πρώτο δίνει προοπτική, το δεύτερο θα είναι πηγή μεγάλη προβλημάτων και για την Ευρώπη και για χώρες όπως η δική μας», υπογράμμισε ο Γιάννης Δραγασάκης σε συνέντευξη του στο πλαίσιο του Φόρουμ των Δελφών.
Ο βουλευτής και πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ σημείωσε ότι δεν περιμένει πολλά όσο οι κοινωνίες μένουν σιωπηλές, τονίζοντας ότι σε αυτές τις περιπτώσεις τα συστήματα θέλουν ένα ταρακούνημα που «ή θα έρθει με μια στροφή προς τα ακροδεξιά που θα δημιουργήσει τεράστια προβλήματα ή θα υπάρξει μια προοδευτική στροφή για την οποία έχουμε δείγματα». Υπογράμμισε ότι για τον ίδιο «το όνομα της ελπίδας είναι τέλος στον πόλεμο και μείωση των εξοπλισμών». Υποστήριξε ότι η «μεγάλη εικόνα είναι ένα μεγάλο ερωτηματικό», ότι «ζούμε σε μια ιστορική καινούρια συνθήκη με πάρα πολλούς κινδύνους και πως οι πόλεμοι προκαλούν νέους πολέμους, οι εξοπλισμοί προκαλούν εξοπλισμούς». «Τα δεδομένα μας είναι μια εισβολή που την καταδικάζουμε όχι μόνο γιατί παραβιάζει το διεθνές δίκαιο αλλά και διότι συνοδεύεται από μια επικίνδυνη επιχειρηματολογία, αναθεωρητική και γιατί μας υπενθυμίζει τι σημαίνει πόλεμος: σκοτωμοί, φτώχεια, εξαθλίωση. Έχουμε τις κυρώσεις που είναι επιβεβλημένες, αλλά είναι ασαφής ο στόχος. Στην αρχή οι ΗΠΑ διέψευδαν ότι στόχος των κυρώσεων είναι ανατροπή του καθεστώτος, τελευταία ακούω όλο και περισσότερο ότι ο στόχος είναι πόλεμος μέχρι το τέλος. Ποιο είναι το τέλος;», είπε.
Ο κ. Δραγασάκης σημείωσε ότι «οι προφανείς και άμεσες συνέπειες που βιώνει ο κόσμος είναι ένταση της ακρίβειας που προϋπήρχε, ένταση του πληθωρισμού, ενδυνάμωση των δυνάμεων προς στασιμοπληθωρισμό, γενικευμένοι εξοπλισμοί, κίνδυνοι επέκτασης του πολέμου». Επισήμανε ότι οι επιλογές είναι «συνέχιση του πολέμου, όπως λένε ορισμένοι μέχρι τελικής πτώσης -άγνωστο τι σημαίνει αυτό-, η δική μου θέση είναι τερματισμός του πολέμου άμεσα, μείωση των εξοπλισμών, να ανασάνουν οι λαοί από τις συνέπειες των διαδοχικών κρίσεων». Διαφορετικά, πρόσθεσε, δεν μπορεί να αποκλείσει κοινωνικές και πολιτικές κρίσεις.
Είπε ότι συμφωνεί με όσους λένε πως είναι έλλειμμα της Ευρώπης ότι είμαστε σήμερα σε πόλεμο και τόνισε ότι η Ευρώπη πρέπει να πάρει αποφάσεις. Είπε ότι η απόφαση της Γερμανίας για επανεξοπλισμό έχει πάρα πολλά ερωτήματα: «Από πού, από την Ευρώπη ή από τις ΗΠΑ, μέχρι πού, συμβατικά όπλα ή και πυρηνικά;». Υποστήριξε ότι το θέμα αυτό κινδυνεύει να δημιουργήσει νέο διχασμό στην Ευρώπη. «Σε μια περίοδο που οι πόροι θα έπρεπε να διοχετεύονται στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, στη μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων και την άμβλυνση των περιφερειακών ανισοτήτων, διατρέχουμε τον κίνδυνο να έχουμε εκτροπή πόρων προς άλλους σκοπούς όπου η διεύρυνση των ανισοτήτων, περιφερειακών και κοινωνικών, μπορεί να θέσει ακόμα και θέμα ύπαρξης της». Ο κ. Δραγασάκης σημείωσε ότι τα προβλήματα είναι τέτοια και τόσα που είτε θα οδηγήσουν σε μια εμβάθυνση της ενοποίησης, διαφορετικά θα εντείνονται οι φυγόκεντρες δυνάμεις και όταν σε ένα σύστημα συμβαίνει αυτό, μπορεί να μη διαλυθεί αλλά οπωσδήποτε δεν θα είναι αυτός ο συμπαγής χώρος που χρειάζεται να υπάρξει.
Κατόπιν αυτών υπογράμμισε ότι «η Ευρώπη χρειάζεται ένα άλμα, με το σημειωτόν, φοβάμαι, θα πηγαίνει προς τα πίσω».
Αναφορικά με το ζήτημα της απεξάρτησης απ’ τα ρωσικά καύσιμα είπε πως είναι ένα δύσκολο θέμα που ο σχεδιασμός θα πρέπει να δοκιμαστεί στην πράξη και πως το σημαντικότερο είναι αν θα γίνει μέσα από μια κοινή πολιτική της Ευρώπης ή με τη λογική του 2008, με την κάθε χώρα μόνη της στην κρίση, κάτι που θα αποτελέσει παράγοντα αποδιάρθρωσης.
Με αφορμή τον τρόπο που λειτούργησε η ΕΕ απέναντι στην πανδημία μίλησε για «πικρή δικαίωση» για το 2015. Μιλώντας για την αρχή της κρίσης είπε ότι η χώρα χρεοκόπησε γιατί είχε γίνει «χρεοκοπήσιμη» και πως «ένας λόγος που επιτάχυνε αυτή τη διαδικασία ήταν η κρίση του 2008 σε συνδυασμό με τη στροφή της Ευρώπης στη λιτότητα». «Αναγνωρίζεται τώρα ότι αυτή η πολιτική επιδείνωσε την κρίση στην Ευρώπη, οδήγησε χώρες σε μνημόνια», τόνισε. Επιπλέον είπε ότι «υπάρχει και μια δεύτερη δικαίωση. Αν αναγνώρισε ο κ. Στουρνάρας και άλλοι ότι όντως το ’15 προβλημάτισε, άρα η διαπραγμάτευση της χώρας και η αντίσταση της να μην αποδεχθεί άνευ όρων τα πάντα, βοηθά». Σχολίασε ότι το θετικό αυτής της αλλαγής φάνηκε στην αντιμετώπιση του Covid όπου επειδή υπήρξε πολιτική φτηνού δανεισμού από την ΕΕ, άφθονη ρευστότητα και εξαίρεση από το σύμφωνο σταθερότητας έστω προσωρινή, επέτρεψε τουλάχιστον οι κοινωνίες να μείνουν όρθιες, διαφορετικά θα ήταν πολύ χειρότερα.
Συνεργασίες
Ερωτηθείς για το θέμα των μετεκλογικών συνεργασιών ο κ. Δραγασάκης υποστήριξε ότι μπαίνουμε σε φάση ως κοινωνία που από δω και πέρα θα είναι πολύ δύσκολο να έχουμε κυβερνήσεις «πραγματικής αυτοδυναμίας, διότι και μια αυτοδυναμία με ένα τέχνασμα του εκλογικού νόμου δεν είναι πραγματική, με 35%». Σημείωσε ότι «πρέπει να δούμε πολύ σοβαρά το θέμα των κυβερνήσεων συνεργασίας, αυτό σημαίνει και προετοιμασία των πολιτικών δυνάμεων και της κοινωνίας», καθώς «το θέμα είναι η κοινωνία να αρχίσει να συζητά τα προβλήματα της, να διαμορφώνονται κοινοί τόποι για τη λύση τους ώστε η ίδια μετά να πιέζει για προγραμματικές συγκλίσεις συγκεκριμένες». Επί παραδείγματι ανέφερε ότι μεγάλο μέρος της κοινωνίας έχει πειστεί για την αξία του δημόσιου συστήματος υγείας και του κοινωνικού κράτους, για να σημειώσει πως «κάποιες πολιτικές δυνάμεις το θέλουν και κάποιες όχι». Τόνισε ότι οι κυβερνήσεις συνεργασίας είναι θέμα του μέλλοντος, όχι συγκυρίας, είναι πραγματικό και όχι κάποιου εκλογικού νόμου.
Ο κ. Δραγασάκης είπε ότι «ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝ.ΑΛΛ. έχουν ένα παρελθόν. Αν μείνουμε στο παρελθόν, το μέλλον είναι προδιαγεγραμμένο, θα αντικρούει ο ένας τον άλλον. Ταυτόχρονα όμως ως πολιτικές δυνάμεις έχουμε ένα μέλλον. Πιστεύω λοιπόν ότι πρέπει να σκεφτούμε με όρους μέλλοντος», τόνισε. Σχολίασε ότι ο ίδιος βλέπει συγκλίσεις, αναφέροντας ότι ο κ. Ανδρουλάκης μιλά για την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία που παίρνει κοινωνικά μέτρα, για να προσθέσει: «Ωραία, με ποιον θα πάρει τέτοια κοινωνικά μέτρα ο κ. Ανδρουλάκης αν όχι με τον ΣΥΡΙΖΑ; Πιστεύει ότι μπορεί με τον κ. Μητσοτάκη να πάρει τέτοια μέτρα;». Πρόσθεσε πως κατανοεί ότι «στο εσωτερικό του ΚΙΝ.ΑΛΛ. δεν υπάρχουν ενιαίες απόψεις σε αυτά τα θέματα, αυτό δημιουργεί στον κ. Ανδρουλάκη μια δυσκολία, νομίζω ότι πάει να την ξεπεράσει κατηγορώντας το πρωί τον Μητσοτάκη, το απόγευμα τον Τσίπρα. Θεωρώ ότι δεν είναι καλή μέθοδος αυτή, ίσως θα είναι πιο δημιουργικό για το κόμμα του μια καθαρή γραμμή».
Ακρίβεια
Μιλώντας για το ζήτημα της ακρίβειας ο κ. Δραγασάκης είπε ότι «δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές, υπάρχουν όμως σωστές και λάθος επιλογές, η κυβέρνηση έκανε λάθος επιλογές», για να προσθέσει πως τα μέτρα που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι «στην κατεύθυνση των σωστών επιλογών». Αναφέρθηκε στις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, για φορολόγηση των υπερκερδών των εταιρειών ενέργειας, πλαφόν, ενεργοποίηση των δημόσιων φορέων ενέργειας -ΔΕΗ- «ως ρυθμιστικούς και όχι κερδοσκοπικούς οργανισμούς», αλλαγή του ενεργειακού μείγματος, αύξηση του κατώτατου μισθού, μείωση του ΕΦΚ και του ΦΠΑ στα τρόφιμα.
