Τις απόψεις του για την αποτελεσματική μεταρρύθμιση της Δημόσιας Διοίκησης εκθέτει σε άρθρο του στην εφημερίδα «Έθνος» ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, Δημήτρης Ρέππας.
Ο κ. Ρέππας τονίζει χαρακτηριστικά ότι «στις σημερινές συνθήκες απαιτείται μια πραγματική έκρηξη στη δημόσια διοίκηση».
Αναλυτικά το άρθρο του υπουργού με τίτλο «Επιτελικό κράτος και αποτελεσματική διοίκηση»:
«Το ερώτημα τι δημόσιο θέλουμε είναι συναφές με το ερώτημα «τι πολίτες είμαστε». Η μεταρρύθμιση είναι επιβεβλημένη. Για να πετύχει, όμως, απαιτείται εθνική συνέργεια.
1. Ο διχασμός σε κρατολάτρες και κρατομάχους είναι αντιεπιστημονικός και ανούσιος. Ανάμεσα στη συνηγορία και την κατηγορία για το Δημόσιο υπάρχει ο χώρος της ριζοσπαστικής μεταρρύθμισής του. Αναμφίβολα η κρίση ανέδειξε εντονότερα τις παθογένειες της δημόσιας διοίκησης και επηρέασε αρνητικά κρατικές λειτουργίες. Αλλά είναι αυτές οι ίδιες οι χρόνιες κρατικές λειτουργίες που μεταξύ των άλλων ευθύνονται για την πρόκληση αυτής της κρίσης. Εύκολα κάποιος διαπιστώνει το επίπεδο αναφοράς του δημόσιου τομέα αρκεί να θέσει τους κεντρικούς στόχους μιας ευνομούμενης Πολιτείας και να εκτιμήσει την απόσταση που χωρίζει το σημερινό κράτος από την επίτευξή τους. Τέτοιοι στόχοι είναι:
Ένα Δημόσιο που εγγυάται τη δίκαιη αντιμετώπιση των συγκρουόμενων κοινωνικών συμφερόντων, καθώς και τα δικαιώματα των πολιτών μακράν κάθε λειτουργίας που τη χαρακτηρίζει η αδιαφάνεια και η διαφθορά.
Ένα Δημόσιο που λειτουργεί με αξιοκρατία, αντικειμενικότητα και αποτελεσματικότητα μακράν κάθε πελατειακής και ψηφοθηρικής πρακτικής.
Ένα Δημόσιο που αποτελεί μοχλό ανάπτυξης για μια παραγωγική Ελλάδα μακράν κάθε γραφειοκρατικής και κρατικιστικής αντίληψης.
Ένα Δημόσιο που αξιοποιεί και πολλαπλασιάζει τους εθνικούς πόρους μακράν της διαχειριστικής σπατάλης και της δημοσιονομικής αμεριμνησίας.
2. Αλλαγές στη δημόσια διοίκηση έγιναν κατά περιόδους πολλές και σημαντικές, όμως, η μεταρρύθμιση των μεταρρυθμίσεων παραμένει ακόμη ζητούμενο, δηλαδή, η αναμόρφωση του ελληνικού Δημοσίου με τη δημιουργία ενός επιτελικού κράτους για μια αποτελεσματική δημόσια διοίκηση. Οι συνθήκες είναι ώριμες για μια επανάσταση στο ελληνικό δημόσιο. Αυτό απαιτεί συνολικό σχέδιο με στόχους, δράσεις για την επίτευξή τους, καθώς και χρονοδιάγραμμα σύνδεσης των δράσεων με τους στόχους. Θα ήταν λάθος να περιοριστεί η συζήτηση στην προφανή ανάγκη για μείωση του κόστους λειτουργίας και της απασχόλησης στο Δημόσιο ή για την καλύτερη κατανομή ανθρώπινου δυναμικού και πόρων.
Ενα τέτοιο μεταρρυθμιστικό σχέδιο έχει θετική προοπτική αν στοχεύει και πετυχαίνει: α) την εξάλειψη των μικροοικονομικών παραγόντων που ευθύνονται για τη χαμηλή αποδοτικότητα – παραγωγικότητα στο ελληνικό δημόσιο, β) τη διαφάνεια και τη λογοδοσία, ιδίως σε κρίσιμες περιοχές της διοίκησης, όπου λαμβάνονται αποφάσεις μεγάλου οικονομικού ενδιαφέροντος, γ) την αξιολόγηση και τη βαθμολογική εξέλιξη των υπαλλήλων χωρίς έξωθεν παρεμβάσεις, δ) τον σχεδιασμό και την εφαρμογή δημόσιων πολιτικών με παρακολούθηση και αξιολόγηση των αποτελεσμάτων στη βάση αριθμητικών δεδομένων.
3. Σε συνθήκες δημοσιονομικής ανελαστικότητας και χρονικής πίεσης θα έλεγε κάποιος πως απαιτείται μια «μεταρρυθμιστική έκρηξη» στη δημόσια διοίκηση. Η αποτύπωση της σημερινής κατάστασης και οι προτεραιότητες της χώρας καθορίζουν τις αυτονόητες αλλαγές – τομές στο ελληνικό δημόσιο, όπως είναι:
Δεσμευτικοί κανόνες λειτουργίας με κεντρικό συντονισμό. Σύγχρονες λιτές δομές με σαφείς αρμοδιότητες που διακρίνονται σε επιτελικές και εκτελεστικές.
Διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού με διαρκή εκπαίδευση και αξιοκρατική ένταξη στα νέα οργανογράμματα.
Οικονομική λειτουργία με συγκεκριμένο προγραμματισμό σε τριετή τουλάχιστον βάση και σε σύνδεση με συγκεκριμένους στόχους, αλλά και μηχανισμούς διορθωτικών παρεμβάσεων όταν διαπιστώνεται τάση απόκλισης.
Ηλεκτρονική διακυβέρνηση με κύρια χαρακτηριστικά την ψηφιακή διαλειτουργικότητα μεταξύ των υπηρεσιών και τη διευκόλυνση της επικοινωνίας του πολίτη με το κράτος με τρεις τρόπους: μέσω ενιαίου ΚΕΠ ή ενιαίου τηλεφωνικού αριθμού ή ενιαίας δικτυακής πύλης.
Βελτίωση ποιότητας νομοθέτησης με έμφαση όχι μόνο στις διαδικασίες, αλλά κυρίως στην άσκηση και εφαρμογή της ουσιαστικής πολιτικής.
Μείωση των διοικητικών βαρών με περιορισμό της γραφειοκρατίας μετά από προσδιορισμό και απλοποίηση ή κατάργηση λειτουργιών τόσο στη ροή της εργασίας όσο και στη διαχείριση των εγγράφων.
Καταπολέμηση της διαφθοράς όχι μόνο με μέτρα εσωτερικού και δικαστικού ελέγχου, αλλά με την αναμόρφωση κρίσιμων ρυθμίσεων, όπως π.χ. για τη χορήγηση αδειών σε διάφορους τομείς.
4. Η μεταρρύθμιση στη δημόσια διοίκηση δεν είναι στιγμιαία και δεν είναι έκθεση ιδεών. Είναι μια διαρκής εφαρμογή στην πράξη προτύπων διαδικασιών που αναπροσαρμόζονται αναλόγως των αποτελεσμάτων. Με τη βοήθεια της Task Force οργανώσαμε συναντήσεις με εκπροσώπους των άλλων κρατών της Ε.Ε., επιδιώκοντας έτσι να αξιοποιήσουμε την τεχνογνωσία τους σε κρίσιμους τομείς. Εχουμε ήδη υπογράψει μνημόνιο συνεργασίας με την Εσθονία για θέματα ηλεκτρονικής διακυβέρνησης. Προσφάτως υπογράψαμε ανάλογο μνημόνιο συνεργασίας με τη Γαλλία και την Task Force για τη διοικητική μεταρρύθμιση στη χώρα μας. Η συνεργασία αυτή θα αναπτυχθεί στους επτά τομείς που προανέφερα. Κεντρικό σημείο αυτής της πολιτικής είναι η αξιολόγηση τόσο των δομών όσο και των υπαλλήλων και η αναδιάρθρωση των υπηρεσιών με την εκπόνηση νέων οργανογραμμάτων. Παρουσιάσαμε στις 29 Δεκεμβρίου τον αναλυτικό οδικό χάρτη για τα βήματα προς την ολοκλήρωση αυτής της μεταρρύθμισης. Σε αυτό το μεταρρυθμιστικό σχέδιο εντάσσεται και το νομοσχέδιο που καταρτίζουμε το οποίο περιλαμβάνει:
α) Tηn σύσταση συντονιστικού κέντρου διακυβέρνησης για τον αποτελεσματικότερο έλεγχο του κυβερνητικού έργου και της δημόσιας διοίκησης.
β) Tην αναμόρφωση των κεντρικών υπηρεσιών των υπουργείων με την αναδιάρθρωση οργανωτικών δομών. Τη συγχώνευση και κατάργηση μονάδων που δεν ανταποκρίνονται σε πραγματικές ανάγκες και την ανάπτυξη άλλων που είναι απαραίτητες.
γ) τη σαφή διάκριση των αρμοδιοτήτων της κεντρικής διοίκησης σε υποστηρικτικές και επιτελικές αφενός, που ασκούνται από τα κεντρικά υπουργεία και εκτελεστικές αφετέρου, που μεταφέρονται σταδιακά στα κατά τόπους και καθ’ ύλη αρμόδια όργανα και φορείς εκτός των κεντρικών υπουργείων.
Τελικώς το ερώτημα: τι Δημόσιο θέλουμε είναι συναφές με το ερώτημα: τι πολίτες είμαστε. Η μεταρρύθμιση στο Δημόσιο είναι κατά κοινή ομολογία επιβεβλημένη. Για να γίνει όμως πραγματικότητα, απαιτείται όχι απλώς συνεννόηση αλλά εθνική συνέργεια. Αν αυτή υπάρχει τότε είναι βέβαιη και η επιτυχία.
Η μεταρρύθμιση των μεταρρυθμίσεων παραμένει ακόμη ζητούμενο. Στις σημερινές συνθήκες απαιτείται μια πραγματική έκρηξη στη δημόσια διοίκηση».
