Να παραδώσει την βουλευτική του έδρα κάλεσε τον πρώην πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου ο βουλευτής Επικρατείας της ΝΔ και μέχρι πρότινος εκπρόσωπος του κόμματος Γιάννης Μιχελάκης.
Με αφορμή όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας, σχετικά με την ακαδημαϊκή καριέρα του κ. Παπανδρέου, ο οποίος θα διδάξει ως επισκέπτης καθηγητής στο Χάρβαρντ κατά τους επόμενους μήνες, ο κ. Μιχελάκης κατηγόρησε τον πρώην πρωθυπουργό ότι «μπέρδεψε το “επισκέπτης καθηγητής” με το “επισκέπτης βουλευτής”» και, όπως υποστήριξε, «αυτό είναι τουλάχιστον προκλητικό».
«Κάθε πολίτης θα περίμενε από τον πρώην πρωθυπουργό τουλάχιστον στοιχειώδη σεβασμό», σημείωσε ο βουλευτής της ΝΔ κατά την συζήτηση του νομοσχεδίου για την περιστολή των δημοσίων δαπανών, επισημαίνοντας ότι «η αμοιβή των 20.000 δολαρίων για τη διδασκαλία του κ. Παπανδρέου στο Χάρβαρντ και 46.000 ευρώ μέσω μεσιτικού γραφείου για κάθε άλλη ομιλία του, κρίνεται ως εξαιρετικά χαμηλή, εάν αναλογιστούμε το πόσο ακριβά πληρώσαμε εμείς για να μάθουμε την οικονομική του στρατηγική».
Μάλιστα, είπε ότι «η Βουλή αυτή είναι Βουλή μάχης και είμαστε όλοι υποχρεωμένοι να βρισκόμαστε στην πρώτη γραμμή». «Δεν είναι κλαμπ η Βουλή. Δεν είναι επισκεπτήριο. Γι’ αυτό και ο κ. Παπανδρέου, από τη στιγμή που επέλεξε να δραπετεύσει στην Αμερική, οφείλει να παραδώσει τη βουλευτική του έδρα», κατέληξε ο κ. Μιχελάκης.
H απάντηση του Γιώργου Παπανδρέου
«Η εν τοις πράγμασι επιβεβαίωση της πολιτικής και των επιλογών του Γιώργου Παπανδρέου και της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, αποτελεί καθημερινό γεγονός», αναφέρεται σε ανακοίνωση που εκδόθηκε από το γραφείο του κ. Παπανδρέου.
Ολόκληρη η ανακοίνωση έχει ως εξής:
«Η πραγματικότητα, δυστυχώς για τον κ. Μιχελάκη και για όσους τα τρία τελευταία χρόνια υιοθέτησαν την ευκολία μιας ισοπεδωτικής προπαγάνδας, είναι αμείλικτη.
Και αυτό, γιατί η εν τοις πράγμασι επιβεβαίωση της πολιτικής και των επιλογών του Γιώργου Παπανδρέου και της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, αποτελεί καθημερινό γεγονός.
Τρομάζει και τους απόντες από τις μάχες που δόθηκαν και τους εύκολους τιμητές της εθνικής προσπάθειας που έγινε τα προηγούμενα δυόμισι χρόνια.
Αγώνας που τελικά διαμόρφωσε τις δυνατότητες που επιχειρεί να αξιοποιήσει η σημερινή κυβέρνηση για να βγούμε από την βαθιά κρίση στην οποία είχε περιπέσει η ελληνική οικονομία.
Αν δεν υπήρχε αυτή η τιτάνια προσπάθεια που προηγήθηκε, γιατί κάποιοι ανέλαβαν τις ευθύνες τους απέναντι στη χώρα και τον Ελληνικό λαό -χωρίς τον φόβο του πολιτικού κόστους- την ώρα που κάποιοι άλλοι λιποτακτούσαν, σήμερα δεν θα υπήρχε βήμα για να ομιλούν.
Ούτε ο κ. Μιχελάκης ούτε και οι πάσης φύσεως τιμητές – σχολιαστές.
Αλλά ο κ. Μιχελάκης, προσφέρει κάκιστες υπηρεσίες και στην Ελλάδα και στην Κυβέρνηση συνεργασίας, που υποτίθεται ότι στηρίζει με την ψήφο του.
Είναι κατανοητή η θλίψη του που γεννά την παραφροσύνη.
Δεν είναι για όλους εύκολο να στηρίζουν συνειδητά σήμερα αυτά που λυσσαλέα μάχονταν χθες.
Αλήθεια, τι άλλο μπορούν να κάνουν ή να πουν σήμερα, εφόσον δεν τολμούν να αναγνωρίσουν με ειλικρίνεια τις δικές τους ευθύνες και εν τέλει την αλλαγή πολιτικής και την υιοθέτηση εκείνης που ακολούθησε η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ;
Το μόνο που τους απομένει είναι η λάσπη εναντίον της τότε Κυβέρνησης και του Γιώργου Παπανδρέου.
Πώς αλλιώς να εξηγήσουν στον Ελληνικό λαό, ότι δεν υπήρχε καλύτερος εναλλακτικός δρόμος;
Όσο για τις διαλέξεις του Γιώργου Α. Παπανδρέου στο Ινστιτούτο για την Πολιτική του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, ένα μόνο θα μπορούσε να πει κανείς. Σε ένα πολιτικό σύστημα απαλλαγμένο από πελατειακές αντιλήψεις και συμπεριφορές και μακριά από τους σκοτεινούς διαδρόμους των γνωστών υπόγειων διαδρομών της διακίνησης των συμφερόντων, θα αποτελούσαν τιμή για κάθε Έλληνα πολιτικό και θα τύγχαναν της υπεράσπισής του.
Το γεγονός ότι ο Γιώργος Παπανδρέου προσεκλήθη και απεδέχθη την πρόταση να δώσει διαλέξεις με αντικείμενο την ελληνική και την ευρωπαϊκή κρίση και τις επιπτώσεις της καθώς και ότι του δόθηκε ένα προνομιακό βήμα για να προβάλλει τις προσπάθειες που έχουν καταβάλει οι Έλληνες για να δημιουργήσουν ένα καλύτερο μέλλον, είναι προφανές ότι δεν ενδιαφέρει τον κ. Μιχελάκη, όπως και κάθε απόντα από την εθνική προσπάθεια.
Ο λόγος του θα έπρεπε να μείνει ασχολίαστος και να παραδοθεί στις επόμενες γενεές σαν δείγμα πολιτικού λόγου προς αποφυγήν, αν ο κ. Μιχελάκης δεν βρισκόταν σε διατεταγμένη υπηρεσία παραπλάνησης και συγκάλυψης.
Βεβαίως, δεν είναι ο μοναδικός άξιος χειριστής της εύκολης και ανεύθυνης προπαγάνδας που κυριάρχησε τα τρία τελευταία χρόνια, όπως αποδεικνύεται και σήμερα. Και για αυτό έχουν βαριές ευθύνες. Τώρα όμως προέχει να συνεχιστεί η εθνική προσπάθεια».
