Με βολές κατά πάντων επανακάμπτει ο πρώην πρόεδρος της Βουλής Βύρων Πολύδωρας, με αφορμή τις επικρίσεις που δέχθηκε όταν αποκαλύφθηκε ότι διόρισε στο μικρό διάστημα που κατείχε αυτό το αξίωμα ως μετακλητή υπάλληλο στο γραφείο του στην Βουλή την θυγατέρα του, Μαργαρίτα.
Με μια κόκκινη …μπροσούρα, η οποία όπως επισημαίνει ο ίδιος «δεν πωλείται», αλλά «χαρίζεται Honoris causa» (σ.σ. τιμής ένεκεν), βάλλει κατά των «θρασύδειλων υποκριτών» και των «άνανδρων διωκτών του», τους οποίους δεν διστάζει να ευγνωμονεί «που με χτυπούν γιατί δήθεν διόρισα ως μετακλητή, δηλαδή ως προσωρινή και όχι μόνιμη, τη θυγατέρα μου Μαργαρίτα στη Βουλή», όπως αναφέρει.
Και θυμίζει ότι την είχε προσλάβει ως μετακλητή συνεργάτιδά του και όταν ήταν υπουργός Δημοσίας Τάξεως και Αντιπρόεδρος της Βουλής. «Γιατί τόσος πόλεμος τώρα; Έκανα κάτι κρυφά; Ή παράνομα; Μήπως γιατί κάποιοι δεν χώνεψαν ακόμη το γεγονός ότι εξελέγην Πρόεδρος της Βουλής με 179 ψήφους, όταν το κόμμα μου είχε μόνον 108 ψήφους στη Βουλή; Γι΄αυτό και μας πληροφορούν ότι υπήρξα Πρόεδρος μιας ημέρας ή ολίγων ωρών; Η ιστορία όμως έγραψε πως Πρόεδρος της ΙΔ΄ Περιόδου της Βουλής των Ελλήνων υπήρξε ο Βύρων Γ. Πολύδωρας. Είτε το θέλουν είτε όχι», υπογραμμίζει στο εν λόγω κείμενο.
Βολές κατά Άρη Σπηλιωτόπουλου
Ο κ. Πολύδωρας δεν διστάζει να βάλει στο στόχαστρο και τον συνάδελφό του βουλευτή της ΝΔ στην ίδια εκλογική περιφέρεια της Β’ Αθηνών Άρη Σπηλιωτόπουλο, δίχως πάντως να τον ονοματίζει. Σημειώνεται ότι ο κ. Σπηλιωτόπουλος δεν είχε πάρει μέρος στην ψηφοφορία για την εκλογή του κ. Πολύδωρα στην θέση του Προέδρου της Βουλής, κάτι που ο τελευταίος δεν έχει ξεχάσει: «Εδώ ένας βουλευτής του κόμματός μου, που αρέσκεται να φωτογραφίζεται σε ρωμαϊκές πόζες με πετσέτες στο λουτρό του, απείχε τότε επιδεικτικά της ψηφοφορίας. Προφανώς και ευτυχώς (που δεν έχω τέτοιους φίλους) με απεδοκίμασε. Αλλά εμείς δεν είμαστε ανιχνευτές φθόνου. Γνωρίζουμε τις δυσκολίες της πολιτικής. Μέσα από αυτές πορευθήκαμε κοντά σαράντα χρόνια τώρα. Και νικήσαμε. Χωρίς να ζηλέψουμε καμία εύνοια και χωρίς να προσχωρήσουμε ούτε στιγμή στις μεθόδους των “συντροφικών μαχαιρωμάτων”. Ποτέ», αναφέρει.
«Δεν υπήρξα ποτέ συνωμότης»
Με βαρείς χαρακτηρισμούς στρέφεται κατά όσων τον κατέκριναν για τον διορισμό της κόρης του. Και επισημαίνει: «Δεν υπήρξα ποτέ στη ζωή μου συνωμότης. Ούτε προδότης. Ούτε ρίψασπις και λιποτάκτης. Άλλοι υπήρξαν τέτοιοι. Όπως εκείνοι που με χτυπούν σήμερα. Με την άθλια στόχευση να με ταπεινώσουν. Ματαιοπονούν. Δεν είπα ότι δεν υποφέρω. Υποφέρω αλλά αντέχω. Αντλώ δύναμη από το δίκιο μου. Και από την προσευχή μου στον Θεό».
Προειδοποιεί δε τους «διώκτες» του ότι υπερτίμησαν τις συνωμοτικές και συμμοριακές ικανότητές τους. «Δεν τους φοβάμαι. Είναι άλλωστε ανίκανοι και στο να μου προκαλέσουν φόβο. Μόνο αηδία και σιχασιά μου προκαλούν. Δεν τους λογάριασα ποτέ. Είχα πάντα το δικό μου εικονοστάσι. Εκεί άναβα κερί».
Αιχμές για διορισμούς από «αντιφαύλο πολιτικό»
Έντονες συζητήσεις στους διαδρόμους της Βουλής προκάλεσε η επίθεση του κ. Πολύδωρα κατά άλλου πολιτικού προσώπου προερχόμενου από τον χώρο του, τον οποίο κατηγορεί ότι έχει διορίσει είτε ως μόνιμους είτε ως μετακλητούς υπαλλήλους στην Βουλή πολλούς συντοπίτες του:
«Και μια και τό ‘φερε η κουβέντα, πώς και δεν χάλασε η εθνική και παγκόσμια τάξη και ηθική όταν το 2009 υπουργοί και μάλιστα ένας “ευαίσθητος” υπουργός σε ευαίσθητο και λεπτό υπουργείο διόριζε μονίμους μάλιστα υπαλλήλους με απόλυτη “αξιοκρατία”, οι οποίοι είχαν μεταξύ τους ένα κοινό “αξιοκρατικό” χαρακτηριστικό, ότι κατήγοντο από τον τόπο εκλογής του “αδιάφθορου” υπουργού; Δεν ήταν τότε κρίση; Ή το 2012, όταν διόρισε δεκαπέντε ή και περισσότερους μετακλητούς στη Βουλή με τα αυτά προσόντα καταγωγής, ο ίδιος “αντιφαύλος” πολιτικός, υπό άλλην ιδιότητα τώρα; Δεν είναι γι’ αυτούς τους διορισμούς κρίση και ανεργία στη χώρα; Μόνον για εμένα και τη θυγατέρα μου;».
Και προσθέτει: «Δεν παριστάνω τον Αγαμέμνονα, ούτε διανοούμαι να θυσιάσω τη Μαργαρίτα μου. Δεν έκανα τίποτα παράνομο και τίποτα ανήθικο. Δεν θυσιάζω την άξια συνεργάτιδά μου. Δεν γίνομαι “θυσιαστής” της θυγατέρας μου για οποιουσδήποτε λόγους. Μάλιστα για έναν απόπλου αμφίβολο ούτως ή άλλως. Για να δείξω έμπρακτη μετάνοια για το κακό που δεν έκανα; Ή για να ενοχοποιήσω αδίκως την Μαργαρίτα μου που ποτέ και κανέναν δεν προκάλεσε παρά μόνο τους ασπάλακες των καταγωγίων και τούτο γιατί είναι κόρη μου;
Αλλά και προπαντός δεν τη θυσιάζω, γιατί “έφτυσα αίμα” για να αναθρέψω τα παιδιά μου. Και δεν έχω στον κώδικά μου εγώ την οικογένεια και τα παιδιά μου σαν κάτι το θεωρητικό και κοσμικό. Την έχω σαν θρησκεία. Σαν κάτι ιερό. Και ακόμη, γιατί δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να υποκύψει στις επιταγές-προσταγές των φαύλων υποκριτών και κηνσόρων. Δεν θα ήταν μόνον ήττα. Θα ήταν παραίτηση και παράδοση στους άτιμους για να σώσω… την τιμή μου. Κάτι σαν εκούσιος βιασμός. Όχι!».
Και καταλήγει ο πρώην πρόεδρος της Βουλής με έναν στίχο:
«Υπάρχει και ένας στίχος που με εμπνέει και με καθοδηγεί:
Όσο είν’ ο κλέφτης ζωντανός Τούρκο δεν προσκυνάει.
Κι αν πέσει το κεφάλι του δεν μπαίνει σε ταγάρι.
Το παίρνουν οι σταυραετοί να θρέψουν τα παιδιά τους,
να κάνουν πήχες τα φτερά και σπιθαμές το νύχι».
