Δριμεία επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ εξαπέλυσε το ΠΑΣΟΚ, κάνοντας λόγο για χυδαιότητα, ακραία συκοφαντία και πολιτική αθλιότητα, σχετικά με τις κατηγορίες τής Κουμουνδούρου ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ απέκρυψε την λίστα Λαγκάρντ.
Ολόκληρη η ανακοίνωση
«Ο ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του εξακολουθούν, ενάντια σε κάθε λογική, να επαναλαμβάνουν και να εντείνουν τις χυδαίες επιθέσεις τους με βάση το ανεκδιήγητο επιχείρημα ότι ο κ. Βενιζέλος κράτησε τη λίστα στο «συρτάρι/σεντούκι/μαξιλάρι» του.
Επαναλαμβάνουμε λοιπόν για πολλοστή φορά:
Από ποιον «απέκρυψε» τη «λίστα» ο κ. Βενιζέλος; Από την αρμόδια υπηρεσία που ήδη την είχε; Αν το ΣΔΟΕ δεν είχε τη «λίστα», τότε ο υπουργός θα έπρεπε όντως να του τη στείλει αμέσως. Έλα όμως που το ΣΔΟΕ είχε τη «λίστα», πριν ο κ. Βενιζέλος αναλάβει καθήκοντα, οπότε και ενημερώθηκε από το ΣΔΟΕ, με δίμηνη μάλιστα καθυστέρηση.
Εστιάζει δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ τα πυρά του σε αυτόν που αντέδρασε τον Οκτώβριο, όταν κάποιοι είπαν το απίθανο πως το ΣΔΟΕ δεν έχει τη «λίστα» που του είχε σταλεί και είχε μελετηθεί ήδη από αυτό! Εστιάζει τα πυρά του σε αυτόν που κατέστησε εφικτή τη διερεύνηση της υπόθεσης και την αποκάλυψη παρανόμων ενεργειών!
Σε απόδειξη δε του προφανούς, λίγες ημέρες αργότερα η «λίστα» δημοσιεύεται από περιοδικό, στο οποίο την έδωσε κάποιος που την είχε και ισχυριζόταν ότι δεν την «κράτησε»! Ο δε ΣΥΡΙΖΑ στήριξε με πάθος τον δημοσιογράφο/εκδότη που παρέλαβε από την «πηγή», επεξεργάστηκε και δημοσίευσε τα στοιχεία της «λίστας». Ακόμη περιμενουμε την απάντηση του κ. Τσίπρα στο ερώτημα γιατί προστατεύει πολιτικά αυτόν που συγκαλύπτει κάποιον ψευδόμενο.
Τι έπρεπε να κάνει λοιπόν ο κ. Βενιζέλος ως Υπουργός Οικονομικών και δεν το έκανε;
Έπρεπε να στείλει τη «λίστα» στην αρμόδια ελεγκτική αρχή, δηλαδή το ΣΔΟΕ; Μα το ΣΔΟΕ είχε ήδη τη «λίστα», είχε εξετάσει το περιεχόμενό της και ενημέρωσε τον κ. Βενιζέλο δύο ολόκληρους μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του.
Έπρεπε να δώσει εντολή ελέγχου; Μα ο ίδιος ο κ. Διώτης είπε στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας οτι η αποστολή του υλικού στο ΣΔΟΕ τον Ιούνιο 2011 συνιστούσε τέτοια εντολή την οποία και εκτέλεσε παραλαμβάνοντας το υλικό και αξιολογώντας το περιεχόμενό του.
Έπρεπε να πει σ’ έναν έμπειρο πρώην εισαγγελικό λειτουργό, που χειρίστηκε υποθέσεις τρομοκρατίας, ότι ένα μη νόμιμο αποδεικτικό μέσο μπορεί να λειτουργήσει ως «πηγή πληροφοριών» και να συνδυαστεί με νόμιμους ελέγχους και νόμιμα αποδεικτικά μέσα, η συγκέντρωση των οποίων είχε καταστεί εφικτή λόγω της άρσης του τραπεζικού απορρήτου, που νομοθέτησε ο κ. Βενιζέλος και καταψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ; Το είπε και αυτό παρ’ ότι ήταν αυτονόητο και προφανές.
Το άτυπο αντίγραφο του USB αφέθηκε στο γραφείο του κ. Βενιζέλου τον Αύγουστο του 2011, χωρίς διαβιβαστικό και χωρίς φυσικά να προηγηθεί έλεγχος και καταγραφή του περιεχομένου του και παρέμεινε άθικτο στο προσωπικό αρχείο του Υπουργού που περιλαμβάνει πλήθος άτυπων αντιγράφων, συμβατικών ή ψηφιακών, όπως είναι η συνήθης πρακτική.
Το άτυπο αντίγραφο αφέθηκε αυτοβούλως από τον τότε επικεφαλής του ΣΔΟΕ για την πολιτική ενημέρωση του νέου υπουργού, κυρίως για να μπορεί να ανταποκριθεί σε τυχόν σχετικές ερωτήσεις του επίσης νέου τότε Γάλλου Υπουργού ή της Ελβετίδας Υπουργού, στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων για τη σύναψη διακρατικής συμφωνίας.
Ποιος μπορούσε να υποθέσει και να αποδεχθεί ότι στο ΣΔΟΕ δεν σχηματίστηκε φάκελος και δεν διατηρήθηκε το υλικό; Πώς έγινε η αξιολόγηση του περιεχομένου για την όποια ενημερώθηκε και η Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας από τον τότε επικεφαλής του ΣΔΟΕ;
Πόσο κακόπιστος και εμπαθής πρέπει να είναι κάποιος ώστε να κάνει πως δεν καταλαβαίνει ότι όταν αποχώρησε από το Υπουργείο Οικονομικών ο κ. Βενιζέλος παρέμεινε όλο το επιτελείο του Υπουργείου και φυσικά και ο κ. Διώτης ως επικεφαλής του ΣΔΟΕ που ήταν η αρμόδια υπηρεσία για την αξιοποίηση της «λίστας», την όποια ήταν αυτονόητο ότι την έχει και την χρησιμοποιεί ως «πηγή πληροφοριών» γιατί αυτο είχε ήδη γίνει και είχε τεθεί υπόψη του Υπουργού;
Αν το ΣΔΟΕ, μέσω του επικεφαλής του, ήθελε κάποια περαιτέρω οδηγία από τον υπουργό, μπορούσε φυσικά να το θέσει σε μια από τις πολλές συσκέψεις για θέματα φοροδιαφυγής, μπορούσε να ζητήσει νέα κατ’ ιδίαν συνάντηση, μπορούσε, μετά την αποχώρηση του κ. Βενιζέλου να το θέσει στους τρεις επόμενους υπουργους που μεσολάβησαν μέχρι την αποχώρηση του κ. Διώτη. Κάτι τέτοιο φυσικά και δεν έγινε ποτέ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως και προσωπικά ο κ. Τσίπρας δεν αρκείται σε αυτά. Πηγαίνει ακόμα πιο πέρα στην χυδαιότητά του, λέγοντας ότι ο κ. Βενιζέλος έκανε δύο εκλογές έχοντας τη «λίστα» στη διάθεσή του και άρα μπορεί να εκβίασε πρόσωπα που περιέχονται σε αυτήν για πολιτική στήριξη!
Μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ κρίνει εξ ίδιων τα αλλότρια; Πώς ειναι δυνατόν να λέει ο ίδιος ο κ. Τσίπρας μια τέτοια ακραία συκοφαντία χωρίς κανένα στοιχείο, έτσι εν ψυχρώ;
Υπό την έννοια αυτή, ο εκάστοτε επικεφαλής του ΣΔΟΕ που μπορεί να θέσει οποιονδήποτε στο στόχαστρο της υπηρεσίας του, μπορεί να γίνεται θύμα μιας τέτοιας αδίστακτης συκοφαντικής κατηγορίας;
Έχει ο ΣΥΡΙΖΑ κάποια ένδειξη; Όχι. Ας σιωπήσει, λοιπόν, και ας ζητήσει συγγνώμη. Και η πολιτική αθλιότητα έχει όριο.»
