«Προέχει να ενωθούμε όσοι περισσότεροι για να προβάλουμε διεκδικητικά τα δίκαια της Ελλάδας. Όχι να απλώσουμε το χέρι της ζητιανιάς. Και να γονατίσουμε προ των αφεντάδων και των τοκογλύφων δανειστών μας», δηλώνει σε συνέντευξή του στο naftemporiki.gr o επικεφαλής της «Ένωσης για την Πατρίδα και τον Λαό» Βύρων Πολύδωρας.
Xαρακτηρίζει «σοβαρή και σωστή» τη θέση του κ. Τσίπρα για αναδιαπραγμάτευση και ρύθμιση-διαγραφή γενναία του χρέους, όπως έγινε υπέρ της Γερμανίας στη Συμφωνία του Λονδίνου το 1953.
Προχωράει μάλιστα κι ένα βήμα παραπάνω δηλώνοντας ότι, αν οι δανειστές μας δεν καθήσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, υπάρχουν και διεθνή δικαστήρια, υπάρχει, όπως λέει χαρακτηριστικά και η «σωστή ιδέα του Αλέκου Αλαβάνου για το ”Plan Β”. Όχι για δημόσια διαβούλευση και κόμμα, αλλά για επιτελική δουλειά σχεδιασμού».
Στην ερώτηση, αν θα μπορούσε να συνεργαστεί μετεκλογικά με τον ΣΥΡΙΖΑ, απαντά με αφοπλιστική ειλικρίνεια ότι «προέχει να ενωθούμε όσοι περισσότεροι. Οι διαφορές μετά».
Θα ξεκινήσω με το ερώτημα που θα έκανα και στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ. Η «αναδιαπραγμάτευση του χρέους» θέλει δύο. Σε περίπτωση που η πλευρά των δανειστών μας δεν ανταποκριθεί τι θα πράξετε;
Προέχει να ενωθούμε όσοι περισσότεροι για να προβάλουμε διεκδικητικά τα δίκαια της Ελλάδας. Όχι να απλώσουμε το χέρι της ζητιανιάς. Και να γονατίσουμε προ των αφεντάδων και των τοκογλύφων δανειστών μας. Προέχει να διατυπώσουμε τον πεντάλογό μας, προς πάσαν κατεύθυνση.
α) Ουδείς υποχρεούται εις τα αδύνατα. Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος (ένσταση του Μενίππου).
β) Απρόοπτη μεταβολή των συνθηκών, που μεταβάλλει τους όρους εκπληρώσεως των υποχρεώσεων του οφειλέτου.
γ) Ο εξ οικείου πταίσματος ζημιούμενος, ου δοκεί ζημιούσθαι. Έπαιξες και έχασες κύριε ξελογιαστή και αποπλανητά που δάνειζες την Ελλάδα αφειδώς, ακρίτως και πονήρως.
δ) Pacta sunt servanda (τηρητέες οι συμβάσεις). Ναι, αλλά καμία σύμβαση δεν πρέπει να τηρείται και καμία υπογραφή να είναι σεβαστή, αν είναι προϊόν πλάνης, απάτης, απειλής, αισχροκέρδειας, τοκογλυφίας και «με το πιστόλι στον κρόταφο». Αυτές οι συμβάσεις και υπογραφές δεν πρέπει να τηρούνται.
Και ε) Κατάσταση ανάγκης. Δεν σε πληρώνω κύριε δανειστά γιατί τίθεται σε κίνδυνο ζωής ο λαός μου και διακυβεύεται η ίδια η ύπαρξη του κράτους μου. Δεχόμαστε μια κοινωνική καταστροφή και μια γενοκτονία.
Αυτά είναι πανάρχαια και παγκόσμια νομικά αξιώματα, που ισχύουν παντού όπου ο άνθρωπος κυριαρχεί και όχι το χρήμα. Αναδιαπραγμάτευση λοιπόν και ρύθμιση-διαγραφή γενναία του χρέους τώρα. Όπως έγινε υπέρ της Γερμανίας στη Συμφωνία του Λονδίνου το 1953. Ή πάλι υπέρ της Γερμανίας το 1931. Θυμίζω, η Γερμανία αιματοκυλούσε τον κόσμο, κατεχρεώνετο με πολεμικά κατά βάσιν δάνεια (στον Α’ και στον Β’ Παγκόσμιο) και στη συνέχεια, μετά τον πόλεμο, οι νικήτριες δυνάμεις της χάριζαν τα χρέη εκ δανεισμού. Τόση ιστορική αμνησία και αγνωμοσύνη πια!
Αλλά υπάρχει και το προηγούμενο της προσφυγής της Ελλάδας στο διεθνές διαιτητικό δικαστήριο (1938, επί Ιω. Μεταξά), το οποίο εδέχθη τον ισχυρισμό (της κατάστασης ανάγκης) από Ελληνικής πλευράς που έλεγε: «Δεν μπορεί η Ελλάδα να εκτελέσει τις δανειακές υποχρεώσεις της, χωρίς να τεθεί σε κίνδυνο η κρατική οντότητά της και η επιβίωση του λαού της». Και κατεγράφη έτσι ένα πολύτιμο νομολογειακό προηγούμενο καταχωρημένο στην Κοινωνία των Εθνών τότε και σήμερα ΟΗΕ. Μπορεί να είμαι ο πρώτος που τα λέει και τα έχει γράψει αυτά τα επιχειρήματα. Δεν είμαι όμως ο μόνος. Το λέει σοβαρά και σωστά ο κ. Τσίπρας. Άκουσα με σεβασμό τον καθηγητή Μανώλη Δρεττάκη να λέει τα ίδια. Χάρηκα. Ήταν μια επικύρωση της γνώμης μου. Αν δεν διαπραγματευθούν; Υπάρχουν και διεθνή δικαστήρια. Θάρρος και γενναιότητα καρδιάς λοιπόν. Το συμβαίνον είναι διαδικασία αργού θανάτου. Σου περνούν τη μαρμάρινη ταφόπλακα στο στήθος και σου λένε: «Δεν είναι τίποτα, είναι ένα παπλωματάκι για να μην κρυώσεις». Έλεος!
Συμφωνώ μαζί σας ότι τα διλήμματα «μέσα ή έξω από την ΕΕ, μέσα ή έξω από την ΟΝΕ, και ευρώ ή δραχμή» είναι «ανελεύθερα, εκβιαστικά και πρωθύστερα». Ωστόσο αν «η σωτηρία του λαού» μας οδηγήσει ενώπιόν τους, ποια θα είναι η στάση σας;
Είναι πρόωρο να μιλήσουμε από τώρα για όλες τις φάσεις του πολέμου. Πόλεμο έχουμε. Πάντως, τότε, πριν από 75 χρόνια όταν κίνησαν τις ερπύστριες εναντίον μας, δείξαμε ποιά είναι η στάση μας. Σωστή είναι η ιδέα του Αλ. Αλαβάνου για το «Plan B». Όχι για δημόσια διαβούλευση και κόμμα, αλλά για επιτελική δουλειά σχεδιασμού. Για ώρα ανάγκης. Είναι ανόητοι οι μονόδρομοι καθώς και η απαγόρευση της σκέψης.
Η αναφορά στον κ. Τσίπρα δεν είναι τυχαία, με δεδομένο ότι και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει αναφερθεί, όπως κι εσείς, στη συμφωνία που πέτυχαν οι Γερμανοί το 1953 στο Λονδίνο για να αναταχθεί η οικονομία τους, μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο. Κι αφού το συζητάμε, εσείς θα είχατε πρόβλημα να συνεργαστείτε μετεκλογικά με τον ΣΥΡΙΖΑ;
Πρότεινα και στη Βουλή, αυτό που γράφω και στο βιβλίο μου «Ποιά Ευρώπη;», την διατύπωση ενός ομόφωνου Ψηφίσματος της Βουλής των Ελλήνων, με κεντρική ιδέα την τέλεση ή την απόπειρα τέλεσης του εγκλήματος της κοινωνικής καταστροφής και της γενοκτονίας ενός λαού, των Ελλήνων, και μιας χώρας, της Ελλάδας, λόγω… χρέους και τοκογλυφικών τόκων!!! Το Ψήφισμα να επιδοθεί σ’ όλες τις Βουλές του Κόσμου, στον ΟΗΕ και σ’ όλα τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ΟΝΕ. Σε κάθε φάση του αγώνα οι συνεννοήσεις και συνεργασίες παραλλάσσονται. «ΕΝΩΣΗ» είναι το Κόμμα μας. Με όλους. Για την Πατρίδα και τον Λαό. Οι διαφορές μετά.
Υπάρχουν στη ΝΔ συνάδελφοί σας που συμμερίζονται τις ανησυχίες σας ή οι απόψεις σας, που τελικά σας οδήγησαν εκτός κόμματος, ήταν μειοψηφικές;
Ας μην βάλουμε τις σχέσεις μου με τους συναδέλφους μου στη βάσανο των κριτηρίων υπολογισμών και σκοπιμοτήτων. Η συναισθηματική σύνδεση μαζί τους είναι και εμφανής και αδιατάρακτη. Εκτός βεβαίως εκείνων που νοιώθουν την ανάγκη να δείξουν την εμπάθειά τους απέναντί μου.
Η ονομασία «Ένωση για την Πατρίδα και τον Λαό» και η ασπίδα που παραπέμπει σε έμβλημα του στρατού είναι συμβατά με την κεντροδεξιά στην οποία κατά δήλωσή σας ανήκει το κόμμα;
Δεν επιλέξαμε ως έμβλημα κάτι αφηρημένο, αποϊδεολογικοποιημένο και ίσως δυσανάγνωστο, κάτι σαν εμπορική διαφήμιση, όπως συνηθίζεται. Προτιμήσαμε κάτι σαφές, ευανάγνωστο και ταυτοποιητικό. Αυτοί είμαστε. «Ένωση για την Πατρίδα και τον Λαό». Ενώνουμε δυνάμεις, ιδέες, σκέψεις, προτάσεις και κόμματα, κινήματα, κινήσεις, ομάδες, συλλογικότητες και πρόσωπα, προσωπικότητες και ορθώνουμε ασπίδα για να προασπίσουμε την Πατρίδα και τον Λαό. Σήμα απλό και ευσύνοπτο. Το «δεξιά» ή «κεντροδεξιά» μόνον κατά πολιτική σύμβαση το δέχομαι. Η σκέψη μας και η ψυχή μας είναι πολύ πλατύτερη. Όσο η Ελλάδα και η Δημοκρατία. Όχι προς απόδειξη. Απλά, προς επαλήθευση.
