Στην απαγόρευση της εμπορικής αλιείας στον κεντρικό Αρκτικό Ωκεανό τουλάχιστον για τα επόμενα 16 χρόνια συμφώνησαν η Ευρωπαϊκή Ένωση και άλλα εννέα κράτη, έτσι ώστε οι επιστήμονες να μελετήσουν απερίσκεπτοι την θαλάσσια οικολογία της περιοχής, καθώς και τις πιθανές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής.
Για να επέλθει η συμφωνία χρειάστηκαν έξι συναντήσεις που έλαβαν χώρα σε διάστημα δύο ετών. Στα κράτη που την υπέγραψαν περιλαμβάνονται όχι μόνο χώρες με εδάφη στην Αρκτική, αλλά και χώρες όπως η Κίνα, η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα, με αλιευτικούς στόλους που ενδιαφέρονται να δράσουν στην περιοχή. Η υπό προστασία περιοχή έχει έκταση 2,8 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων και βάσει του διεθνούς δικαίου είναι ανοικτή σε όλους. Ελλείψει συμφωνίας, η αλιεία δεν θα ήταν παράνομη, αλλά χωρίς ρυθμιστικό πλαίσιο, με κίνδυνο για το εύθραυστο και ταχέως μεταβαλλόμενο θαλάσσιο οικοσύστημα.
Ως τώρα, ο χοντρός πάγος και η έλλειψη γνώσης για τα αποθέματα ψαριών έχουν κρατήσει τα εμπορικά αλιευτικά σκάφη μακριά, αλλά η περιοχή γίνεται ολοένα και πιο προσιτή λόγω της ταχείας απώλειας του θαλάσσιου πάγου. Τα τελευταία καλοκαίρια, το 40% του ωκεανού δε διέθετε πάγο, κυρίως βόρεια της Αλάσκας. Με τον θερινό πάγο να γίνεται λεπτότερος και να υποχωρεί προς τα βόρεια, περισσότερο φως διεισδύει στο νερό, αυξάνοντας την παραγωγή πλαγκτόν, τη βάση της τροφικής αλυσίδας.
Οι προσπάθειες για εφαρμογή μορατόριουμ για την αλιεία στην περιοχή είχαν ξεκινήσει από το 2012, μετά από έκκληση περίπου 2000 επιστημόνων, ώστε να αποφευχθεί μια καταστροφή. Ως το 2015, ο Καναδάς, η Δανία, η Νορβηγία, η Ρωσία και οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι χώρες με εδάφη στις ακτές της Αρκτικής, δεσμεύθηκαν να απαγορεύσουν τα αλιευτικά σκάφη τους από την περιοχή. Ωστόσο αυτό άφηνε ανοικτή την Αρκτική για μεγάλους αλιευτικούς από την Ιαπωνία, την Κίνα, τη Νότια Κορέα, την Ισλανδία και την Ευρωπαϊκή Ένωση, μέχρι που οι εκπρόσωποι των τελευταίων ήρθαν σε συμφωνία για την απαγόρευση της αλιείας μέχρι να υπάρξει αρκετή επιστημονική γνώση και διαχείριση.
Η συμφωνία θα παραμείνει σε ισχύ για 16 έτη και θα ανανεώνεται αυτόματα ανά πενταετία, εκτός εάν διαφωνήσει μία χώρα ή μέχρις ότου τεθεί σε εφαρμογή αλιευτική ποσόστωση και κανόνες.
