Ένας ασυνήθιστος κοραλλιογενής ύφαλος που θεωρείται μοναδικός στην Ευρώπη ανακαλύφθηκε στην Αδριατική Θάλασσα, κοντά στη δημοφιλή παραθαλάσσια πόλη Μονόπολη.
Σύμφωνα με τους Ιταλούς ερευνητές που προχώρησαν στην σχετική δημοσίευση στο στο Nature το υποθαλάσσιο οικοσύστημα βρίσκεται σε βάθος 35 έως 50 μέτρων κι εκτείνεται σε μήκος τουλάχιστον δυόμισι χιλιομέτρων στις ακτές της Αδριατικής, στην Απουλία. Είναι ο πρώτος κοραλλιογενής ύφαλος – ένας όρος που αναφέρεται σε οικοσυστήματα με χαμηλά επίπεδα φωτός – που βρίσκεται στη Μεσόγειο.
Οι επιστήμονες λένε ότι παρά το μικρό μήκος του σήμερα θα μπορούσε να διατρέχει ολόκληρη την ανατολική ακτογραμμή της περιοχής – περίπου 200 χιλιόμετρα από το Μπάρι έως το Otranto – σχηματίζοντας έναν ύφαλο σαν αυτούς που βρίσκονται στην Αυστραλία, στις Μαλδίβες ή στην Ερυθρά Θάλασσα.
Αυτοί οι τύποι υφάλων «βρίσκονται σε βάθη που κυμαίνονται από 30-40 μέτρα … έως και 200 μέτρα», γράφουν οι ερευνητές. «Οι κοραλλιογενείς ύφαλοι της Αυστραλίας ή στις Μαλδίβες ανεβαίνουν σχεδόν στην επιφάνεια του νερού, αξιοποιώντας στο έπακρο το ηλιακό φως που είναι το πραγματικό καύσιμο αυτών των οικοσυστημάτων», δήλωσε ο καθηγητής Τζουζέπε Κοριέρο διευθυντής του τμήματος βιολογίας στο Πανεπιστήμιο Άλντο Μόρο του Μπάρι, ο οποίος ηγήθηκε του ερευνητικού έργου.
«Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 εργάστηκα ως θαλάσσιος βιολόγος στις Μαλδίβες. Αλλά ποτέ δεν πίστευα ότι θα βρω κοραλλιογενή ύφαλο, 30 χρόνια αργότερα, σε απόσταση αναπνοής από το σπίτι μου» προσθέτει ο καθηγητής Κοριέρο. Στο παρελθόν, οι κοραλλιογενείς ύφαλοι στη Μεσόγειο Θάλασσα ήταν ευρέως διαδεδομένοι, αλλά με την πάροδο του χρόνου εξαφανίστηκαν. Τα κατάλοιπα ορισμένων από τους παλαιότερους υφάλους εξακολουθούν να είναι ορατά, συμπεριλαμβανομένου ενός μικρού υφάλου στο νησί Μλιετ της Κροατίας.
Στις αιτίες καταστροφής των μεσογειακών υφάλων συγκαταλέγονται η θαλάσσια υπερθέρμανση και η όξυνση των ωκεανών. Οι περισσότεροι δεν μπορούν να αναπτυχθούν αρκετά γρήγορα, ώστε να αντισταθμίσουν την αύξηση της στάθμης της θάλασσας που προκλήθηκε από την κλιματική αλλαγή.
Οι περισσότεροι κοραλλιογενείς ύφαλοι είναι ηλικίας μικρότερης των 10.000 ετών και καταλαμβάνουν λιγότερο από το 0,1% της παγκόσμιας ωκεάνιας ζώνης, ενώ παράλληλα παρέχουν καταφύγιο τουλάχιστον για το 25% των θαλάσσιων ειδών, συμπεριλαμβανομένων των ψαριών, των σπόγγων και των μαλακίων.
Σημειώνεται ότι μετά την ανακάλυψη, οι περιφερειακές και οι λιμενικές αρχές της Ιταλίας σχεδιάζουν να δημιουργήσουν μια νέα προστατευόμενη θαλάσσια περιοχή έξω από την Monopoli
