Μια περίεργη πρωτο-φάλαινα με τέσσερις μικροσκοπικές οπλές για πόδια και ουρά καταδεικνύει πόσα λίγα ξέρουμε για το εμβιο παρελθόν του πλανήτη μας και εγείρει ερωτήματα σχετικά με το πώς οι φάλαινες εξελίχθηκε από ζώα που ζούσαν στην στεριά σε πλάσματα που αποίκισαν τους ωκεανούς του πλανήτη.
Τα απολιθωμένα υπολείμματα του είδους Peregocetus pacificus ηλικίας 42,6 εκατομμυρίων ετών ανακαλύφθηκαν από Παλαιοντολόγους στο Περού (στην Πλάγια Μέδια Λούνα, 250 χιλιόμετρα νοτίως της Λίμα), στην άλλη άκρη του κόσμου από όπου θεωρείτο ως τώρα ότι τα γιγάντια αυτά κήτη εμφανίστηκαν, στην Ασία, περίπου 10 εκατομμύρια χρόνια νωρίτερα.
Οι επιστήμονες περιγράφουν το νέο αυτό είδος, σε μια μελέτη που δημοσιεύτηκε χθες στην επιστημονική επιθεώρηση Current Biology: Έίχε μήκος 4 μέτρα και είχε τέσσερα πόδια, ικανά να σηκώνουν το βάρος της στην ξηρά. Αυτό σημαίνει ότι η Peregocetus pacificus μπορεί να επέστρεφε στις βραχώδεις ακτές για να ξεκουραστεί ή ακόμη και να γεννήσει εκεί, αν και πιθανότατα περνούσε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της στο νερό.
Η Peregocetus pacificus δείχνει ότι οι πρώτες φάλαινες που έφτασαν στην αμερικανική ήπειρο διατηρούσαν ακόμη την ικανότητα να περπατούν στην ξηρά. Και τα τέσσερα άκρα της είχαν μικρές οπλές, ενδεχομένως να είχαν και νηκτική μεμβράνη. Με τα μακριά δάχτυλά της και τα σχετικά αδύνατα άκρα της, το περπάτημα στην ξηρά μάλλον δεν θα ήταν εύκολη υπόθεση. Από την άλλη πλευρά, τα ανατομικά χαρακτηριστικά της ουράς και των ποδιών, συμπεριλαμβανομένων των μακρών, πιθανών μεμβρανών, παρόμοια με μια βίδρα, δείχνουν ότι ήταν και καλός κολυμβητής.
«Πιστεύουμε ότι τρεφόταν στο νερό και ότι η μετακίνησή της στη θάλασσα ήταν ευκολότερη σε σύγκριση με τη στεριά. Ορισμένοι σπόνδυλοι της ουράς παρουσιάζουν έντονες ομοιότητες με άλλα ημιυδρόβια θηλαστικά, όπως για παράδειγμα με τις ενυδρίδες, κάτι που υποδηλώνει ότι χρησιμοποιούσαν την ουρά κατά κύριο λόγο για να τις βοηθά στο κολύμπι», εξήγησε ο παλαιοντολόγος του Βασιλικού Βελγικού Ινστιτούτου Φυσικών Επιστημών και επικεφαλής της έρευνας Όλιβερ Λάμπερτ.
Σύμφωνα με τους ερευνητές η γεωλογική ηλικία της νέας φαλαινοθηρίας και η παρουσία της κατά μήκος της δυτικής ακτής της Νότιας Αμερικής υποστηρίζουν έντονα την υπόθεση ότι τα πρώτα κητοειδή έφθασαν στον Νέο Κόσμο σε ολόκληρο τον Νότιο Ατλαντικό, από τη δυτική ακτή της Αφρικής μέχρι τη Νότια Αμερική,
Οι φάλαινες θα είχαν υποβοηθηθεί στο ταξίδι τους από τα δυτικά ρεύματα της επιφάνειας και από το γεγονός ότι τότε η απόσταση μεταξύ των δύο ηπείρων ήταν το μισό αυτό που είναι σήμερα. Οι ερευνητές προτείνουν ότι, μόνο μετά την άφιξή τους στη Νότια Αμερική, οι αμφίβιες φάλαινες μετανάστευσαν προς βορρά, φθάνοντας τελικά στη Βόρεια Αμερική.
Ένα τέτοιο ταξίδι θα ήταν δύσκολο για ένα ζώο που δεν ήταν εξ ολοκλήρου θαλασσινό, αλλά οι επιστήμονες υποψιάζονται ότι η ουρά θα είχε καταστήσει το επικό αυτό ταξίδι βιώσιμο. Και μόλις έφτασε στον προορισμό του, τα οφέλη από την διαμονή του σε μια πλούσια ακτογραμμή χωρίς ανταγωνισμό θα ήταν πραγματικά σπουδαία!
Σημειώνεται ότι οι πρόγονοι των φαλαινών και των δελφινιών ζούσαν στην ξηρά πριν από 50 εκατομμύρια χρόνια, στην περιοχή της σημερινής Ινδίας και του Πακιστάν. Ομάδες παλαιοντολόγων έχουν επίσης βρει στη Βόρεια Αμερική απολιθώματα ηλικίας 41,2 εκατομμυρίων ετών από τα οποία συμπέραναν ότι εκείνη την εποχή τα κητώδη έχασαν την ικανότητά τους να στέκονται στα πόδια τους και να περπατούν.
