Ο νομπελίστας οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτς εξέφρασε την άποψη ότι η κλιματική κρίση είναι ο Γ΄ Παγκόσμιος πόλεμος, καθώς οι ζωές μας κι ο ανθρώπινος πολιτισμός όπως τον γνωρίζουμε βρίσκονται σε κίνδυνο, όπως συνέβη και στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.
Κάνοντας την αναλογία αυτή σε άρθρο του που δημοσιεύθηκε στον Guardian, o Αμερικανός οικονομολόγος επισημαίνει ότι «χρειάζεται μια τολμηρή απάντηση». «Όταν οι ΗΠΑ δέχτηκαν επίθεση κατά τη διάρκεια του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου, κανείς δεν ρώτησε: ‘Μπορούμε να αντέξουμε να πολεμήσουμε τον πόλεμο;’ Ήταν ένα υπαρξιακό ζήτημα. Δεν μπορούσαμε να μην αγωνιζόμαστε. Το ίδιο ισχύει για την κλιματική κρίση», υποστηρίζει.
Ειδικότερα ο πρώην επικεφαλής της Παγκόσμιας Τράπεζας αναφέρεται στην ανάγκη μιας “Πράσινης Νέας Συμφωνίας” (Green New Deal), τονίζοντας, μεταξύ άλλων, ότι «Μπορούμε να την αντέξουμε με τις σωστές δημοσιονομικές πολιτικές και συλλογική βούληση. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι πρέπει να την αντέξουμε».
Και συνεχίζει: «Ο πόλεμος για το κλίμα, αν διεξαχθεί σωστά, θα ήταν πραγματικά καλός για την οικονομία – όπως ακριβώς ο Β΄ παγκόσμιος έθεσε τις βάσεις για την χρυσή οικονομική άνοδο των ΗΠΑ. Η Πράσινη Νέα συμφωνία μπορεί να προωθήσει τη ζήτηση, διασφαλίζοντας ότι θα χρησιμοποιηθούν όλοι οι διαθέσιμοι πόροι και η μετάβαση στην πράσινη οικονομία μπορεί να οδηγήσει σε μια νέα “έκρηξη”. Περισσότερες θέσεις εργασίας θα δημιουργηθούν στην ανανεώσιμη ενέργεια σε σχέση με αυτές που θα χαθούν από τον άνθρακα.
»Η μεγαλύτερη πρόκληση θα είναι η συγκέντρωση των πόρων για την Πράσινη Νέα Συμφωνία. Με καλά σχεδιασμένες πολιτικές αδειών και πολιτικές υποστήριξης και μεγαλύτερη χρονική ευελιξία στην αγορά εργασίας μας, θα μπορούσαμε να φέρουμε στο εργατικό δυναμικό περισσότερες γυναίκες και περισσότερους πολίτες άνω των 65 ετών. Λόγω της μακρόχρονης κληρονομιάς των διακρίσεων, πολλοί από τους ανθρώπινους πόρους μας δεν χρησιμοποιούνται τόσο αποτελεσματικά όσο θα μπορούσαν ή θα έπρεπε να είναι.
»Μαζί με τις καλύτερες πολιτικές στον τομέα της παιδείας και της υγείας και με περισσότερες επενδύσεις σε υποδομές και τεχνολογίες – πραγματικές πολιτικές προσφοράς – η παραγωγική ικανότητα της οικονομίας θα μπορούσε να αυξηθεί, παρέχοντας μερικούς από τους πόρους που χρειάζεται η οικονομία για να προσαρμοστεί στην κλιματική αλλαγή».
«Δεν υπάρχει κανένας λόγος για τον οποίο η καινοτόμος και πράσινη οικονομία του 21ου αιώνα θα πρέπει να ακολουθήσει τα οικονομικά και κοινωνικά μοντέλα της παραγωγικής οικονομίας του 20ού αιώνα που βασίζεται στα ορυκτά καύσιμα, όπως δεν υπήρχε κανένας λόγος η οικονομία αυτή να ακολουθήσει τα οικονομικά και κοινωνικά μοντέλα των αγροτικών οικονομιών των προηγούμενων αιώνων», καταλήγει το άρθρο του.
