Ο βομβαρδισμός με τρισεκατομμύρια τόνους χιονιού της δυτικής Ανταρκτικής θα μπορούσε να σταματήσει το λιώσιμο των πάγων της περιοχής και να σώσει τις παράκτιες πόλεις σε όλο τον κόσμο από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας, σύμφωνα με μια νέα επιστημονική μελέτη.
Το κολοσσιαίο έργο γεωμηχανικής θα χρειαζόταν ενέργεια από τουλάχιστον 12.000 ανεμογεννήτριες για να τροφοδοτήσει τεράστιες αντλίες θαλασσινού νερού και εκατοντάδες “κανόνια χιονιού” σε ύψος 1.500 μέτρων, που θα κατέστρεφαν ένα μοναδικό φυσικό βιότοπο. Οι επιστήμονες, πίσω από τη νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε την Τετάρτη στο Science Advances δεν υποστηρίζουν ένα τέτοιο σχέδιο, αλλά δηλώνουν ότι ο προφανής “παραλογισμός” του σχεδίου αντικατοπτρίζει το μέγεθος της απειλής από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας.
Ο τερματισμός της καύσης ορυκτών καυσίμων παραμένει το κλειδί για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης και της άνοδος της στάθμης της θάλασσας, ανέφεραν οι ερευνητές. Αλλά οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα που έχουν διοχετευθεί μέχρι στιγμής στην ατμόσφαιρα μπορεί να έχουν ήδη “υπογράψει” την καταδίκη του πάγου της δυτικής Ανταρκτικής.
“Έχουμε ήδη ξυπνήσει τον γίγαντα στον νότιο πόλο”, δήλωσε ο Άντερς Λέβερμαν, καθηγητής στο Ινστιτούτο Πότσδαμ για την Έρευνα των Κλιματικών Επιπτώσεων (PIK), αναφερόμενος στο λιώσιμο του παγοκαλύμματος. “Βρισκόμαστε ήδη στο σημείο χωρίς επιστροφή, αν δεν κάνουμε κάτι” και “μπορούμε να το επαναφέρουμε σε σταθερό σημείο με μια μικρή παρέμβαση τώρα ή με μια ολοένα και μεγαλύτερη αργότερα”, πρόσθεσε.
Με τις ξηρασίες, τις πλημμύρες, τις καταιγίδες και τις πυρκαγιές που συνδέονται με την κλιματική αλλαγή να εντείνονται σε παγκόσμιο επίπεδο, κάποιοι επιστήμονες αρχίζουν να εξετάζουν στα σοβαρά λύσεις που θα είχαν απορριφθεί χωρίς δεύτερη σκέψη ακόμη και πριν από λίγα χρόνια.
Αν και ο Λέβερμαν παραδέχεται ότι η άνοδος της στάθμης των ωκεανών που προβλέπεται ότι θα ακολουθήσει την κατάρρευση του Στρώματος Πάγου της Δυτικής Ανταρκτικής μπορεί να χρειαστεί εκατοντάδες χρόνια για να συμβεί, είπε ότι δημοσίευσε αυτή τη μελέτη επειδή ανησυχεί για την τύχη όσων ζουν σε περιοχές με χαμηλό υψόμετρο. “Με την άνοδο της στάθμης θα βυθιστούν τελικά στο νερό το Αμβούργο, η Σαγκάη, η Νέα Υόρκη, το Χονγκ Κονγκ. Δεν μπορείς να διαπραγματευτείς με τη φυσική: αυτό είναι το δίλημμα”, είπε ο φυσικός και ωκεανογράφος, που συνεργάζεται και με το Πανεπιστήμιο Κολούμπια στις ΗΠΑ.
Χρησιμοποιώντας υπολογιστικά μοντέλα ο Λέβερμαν και οι συνεργάτες του κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το στρώμα πάγου της Δυτικής Ανταρκτικής θα μπορούσε να σταθεροποιηθεί με την εναπόθεση τουλάχιστον 7.400 γιγατόνων τεχνητού χιονού σε διάστημα 10 ετών γύρω από τους Παγετώνες Πάιν Άιλαντ και Τουέιτς. “Η απαιτούμενη προσπάθεια θα είναι τεράστια, όπως ένας σεληνιακός σταθμός στην Ανταρκτική”, δήλωσε, αν και το κόστος θα ήταν μικρότερο από την εγκατάλειψη ακόμη και μιας πόλης όπως η Νέα Υόρκη.
Παραδέχτηκε επίσης ότι στην περίπτωση που τεθεί σε εφαρμογή το σχέδιό του, οι συνέπειες θα ήταν “τρομαχτικές” για τον νότιο πόλο, όμως θα άξιζε τον κόπο, αν έτσι περιοριζόταν η άνοδος της στάθμης των ωκεανών. “Θα μετατρέπαμε τη Δυτική Ανταρκτική σε βιομηχανική ζώνη. Όμως αν αποσταθεροποιήσουμε τον παγετώνα, όλα θα αλλάξουν με δραματικό τρόπο”, αντέτεινε. «Είναι ευθύνη της κοινωνίας να κάνει αυτή την επιλογή – δεν μπορεί να αποφύγει τη λήψη αποφάσεων», κατέληξε.
Σημειώνεται ότι στο παρελθόν έχουν προταθεί και άλλες ευφάνταστες λύσεις για τη σταθεροποίηση του παγετώνα, όπως για παράδειγμα η κατασκευή τεσσάρων υποθαλάσσιων κολόνων, ύψους 300 μέτρων, ή ενός τοίχου ύψους 50-100 μέτρων και μήκους 80-120 χιλιομέτρων.
