Δραματικές θα είναι οι επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης για τις πολικές αρκούδες και τα άλλα είδη που εξαρτιέται η επιβίωση τους από τους θαλάσσιους πάγους στην Αρκτική και των οποίων το λιώσιμο επιταχύνεται, σύμφωνα με νέα επιστημονική έρευνα.
Οι Αμερικάνοι ερευνητές που δημοσίευσαν τη μελέτη τους της στην επιθεώρηση «Earth’s Future» αναφέρουν ότι τις τελευταίες δεκαετίες, ο παχύς αρκτικός θαλάσσιος πάγος, γνωστός ως «Last Ice Area» λιώνει γρήγορα. Η απώλεια πάγου κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού κάθε χρόνο ήταν τέτοια που η περιοχή εκτείνεται πλέον μόνο στο μισό από ό, τι στις αρχές της δεκαετίας του 1980.
Με βάση τα σημερινά δεδομένα μέχρι το τέλος του αιώνα οι θαλάσσιοι πάγοι στους οποίους οι πολικές βασίζουν σε μεγάλο βαθμό την επιβίωση τους θα εξαφανίζονται πλήρως τους καλοκαιρινούς μήνες. Ο κύριος ένοχος αυτής της απώλειας είναι η αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας και με τον τρέχοντα ρυθμό της, είναι πιθανό να μην έχει μείνει πάγος στον αρκτικό ωκεανό μέχρι το τέλος αυτού του αιώνα.
Οι πολικές αρκούδες θεωρούνται ευάλωτες προς εξαφάνιση από τη Διεθνή Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN), με την κλιματική αλλαγή να αποτελεί βασικό παράγοντα απειλής. Όλες οι τελευταίες μελέτες που έχουν γίνει για τις πολικές αρκούδες και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν από την κλιματική αλλαγή συμφωνούν ότι αν δεν αλλάξει κάτι δραστικά και γρήγορα όσον αφορά τις κλιματικές συνθήκες οι πολικές αρκούδες μέχρι το τέλος του αιώνα θα αποτελούν παρελθόν για τον πλανήτη.
Οι επιστήμονες τονίζουν ότι ορισμένοι πληθυσμοί έχουν ήδη φτάσει τα όρια επιβίωσής τους καθώς συρρικνώνεται ο πάγος της Αρκτικής. Οι πολικές αρκούδες στηρίζονται στον θαλάσσιο πάγο του Αρκτικού Ωκεανού για να κυνηγήσουν φώκιες. Καθώς ο πάγος διαλύεται, τα ζώα αναγκάζονται να περιφέρονται για μεγάλες αποστάσεις ή στην ακτή, όπου αγωνίζονται να βρουν τροφή τόσο για τα ίδια όσο και για να ταΐσουν τα μικρά τους.
«Αν οι θαλάσσιοι πάγοι που υπάρχουν σταθερά όλο τον χρόνο εξαφανίζονται κάποιες χρονικές περιόδους όλα τα οικοσυστήματα που βασίζονται σε αυτούς θα καταρρεύσουν» αναφέρει ο Ρόμπερτ Νιούτον, επιστήμονας του Πανεπιστημίου Κολούμπια μέλος της ερευνητικής ομάδας. Είναι διαπιστωμένο ότι τα τελευταία 15 έτη ολοένα και μεγαλύτερο ποσοστό των θαλάσσιων πάγων στην Αρκτική εξαφανίζεται στην διάρκεια του καλοκαιριού ενώ παράλληλα το πάχος εκείνων που διατηρούνται συρρικνώνεται αξιοσημείωτα γεγονός που επίσης προκαλεί προβλήματα στα είδη που τους χρειάζονται. Το γεγονός ότι η Αρκτική είναι η περιοχή του πλανήτη με τον μεγαλύτερο ρυθμό αύξησης της θερμοκρασίας καθιστά ακόμη πιο δυσοίωνη την όλη κατάσταση.
