Τα άλμπατρος, που εθωρούνται από τα πιο πιστά μονογαμικά πλάσματα του κόσμου, «χωρίζουν» όλο και πιο συχνά – και οι ερευνητέςυποστηρίζουν ότι μπορεί να ευθύνεται η παγκόσμια υπερ-θέρμανση του παλνήτη.
Σε μια νέα μελέτη της Βασιλικής Εταιρείας, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Proceedings of the Royal Society B», οι ερευνητές αναφέρουν ότι η κλιματική αλλαγή και η θέρμανση των νερών ωθούν σε εκτίναξη τα ποσοστά διαζυγίων των μελανόφρυδων άλμπατρος. Υπο κανονικές συνθήκες μετά την επιλογή συντρόφου, μόνο το 1-3% θα χώριζε αναζητώντας πιο πράσινα ρομαντικά βοσκοτόπια.
Αλλά στα χρόνια με ασυνήθιστα ζεστές θερμοκρασίες νερού, αυτός ο μέσος όρος αυξανόταν σταθερά, με έως και 8% των ζευγαριών να χωρίζουν. Η μελέτη εξέτασε έναν άγριο πληθυσμό 15.500 ζευγών αναπαραγωγής στα νησιά Φώκλαντ για 15 χρόνια.
Για τα θαλασσοπούλια, τα πιο ζεστά νερά σημαίνουν λιγότερα ψάρια, λιγότερη τροφή και πιο σκληρό περιβάλλον. Λιγότεροι νεοσσοί επιβιώνουν. Οι ορμόνες του στρες των πτηνών αυξάνονται. Αναγκάζονται να πετάξουν μακρύτερα για να κυνηγήσουν.
Όντας από τους πιο πιστούς συντρόφους του ζωικού βασιλείου, η ερωτική ζωή των άλμπατρος αποτελεί εδώ και καιρό αντικείμενο επιστημονικής μελέτης. «Υπάρχουν όλα αυτά τα πράγματα που θεωρούμε ότι είναι υπερβολικά ανθρώπινα», λέει ο Δρ Γκρέιμ Έλιοτ, κύριος επιστημονικός σύμβουλος στο τμήμα περιβαλλοντικής διατήρησης της Νέας Ζηλανδίας, ο οποίος μελετά τα άλμπατρος στα νερά της χώρας για τρεις δεκαετίες.
Πράγματι, τα πτηνά αυτά έχουν κάποιες «ομοιότητες» με τους ανθρώπους. Ζουν 50-60 χρόνια, περνούν μια μακρά, αμήχανη περίοδο εφηβείας κατά την οποία μαθαίνουν πώς να «ξελογιάζουν» έναν σύντροφο με τον χορό και κάνουν ταξίδια μακριά από το «σπίτι» τους, που διαρκούν χρόνια, καθώς ωριμάζουν. Συνήθως ζευγαρώνουν για μία ζωή και γιορτάζουν έντονα όταν υποδέχονται έναν σύντροφο έπειτα από μακρά απουσία.
Συνήθως, το «διαζύγιο» των άλμπατρος αναμενόταν από μία αποτυχία αναπαραγωγής, σημειώνουν οι ερευνητές. Αν ένα ζευγάρι δεν αποκτούσε νεοσσούς, είχε περισσότερες πιθανότητες χωρισμού. Η λιγότερη τροφή για τα πτηνά θα μπορούσε να οδηγήσει σε περισσότερες αποτυχίες αναπαραγωγής. Αλλά οι ερευνητές με έκπληξη διαπίστωσαν ότι ακόμη κι όταν το υπολόγιζαν αυτό, οι υψηλότερες θερμοκρασίες των νερών είχαν επιπλέον συνέπεια, ανεβάζοντας τα ποσοστά «διαζυγίων» ακόμη και όταν η αναπαραγωγή ήταν επιτυχής.
Η έρευνα έρχεται σε μία εποχή που ο πληθυσμός των άλμπατρος μειώνεται, επισημαίνει ο δρ. Γκρέιμ Έλιοτ. Οι πληθυσμοί των περιφερόμενων άλμπατρος που μελετά τώρα μειώνονται σε ποσοστό 5-10% τον χρόνο και είναι σε πτώση από το 2005. Αυτή η μείωση αλλάζει το μοτίβο ζευγαρώματος των πτηνών, καθώς υπάρχουν περισσότερα ζευγάρια ίδιου φύλου. «Έχουμε ζευγάρια αρσενικών πτηνών στους νήσους Αντίποδες, κάτι που δεν είχαμε παλιότερα. Ένα ποσοστό αρσενικών γίνονται ζευγάρι, επειδή δεν μπορούν να βρουν θηλυκή σύντροφο», σημειώνει ο Έλιοτ.
“Απαιτείται μία διεθνής καμπάνια για να σωθούν αυτά τα πτηνά», καταλήγει προειδοποιώντας ότι «Αν δεν το αντιστρέψουμε, θα εξαφανιστούν».
