Δεν υπάρχει αμφιβολία στο μυαλό κανενός ότι τα δελφίνια κατατάσσονται ανάμεσα στα πιο έξυπνα από όλα τα μη ανθρώπινα ζώα. Τώρα, έχουμε αξιόπιστα στοιχεία που υποδηλώνουν ότι τα δελφίνια έχουν επίσης ένα υποτυπώδες ιατρικό σύστημα και καθιερωμένες ρουτίνες περιποίησης δέρματος.
Η Gertrude Morlock, μια αναλυτική χημικός από το Πανεπιστήμιο Justus Liebig και η Angela Ziltener από το Τμήμα Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης, μαζί με συναδέλφους τους, παρατήρησαν δελφίνια να χρησιμοποιούν συγκεκριμένα είδη κοραλλιών και σφουγγαριών για να αυτοθεραπεύονται κατά των δερματικών παθήσεων. Τα ευρήματά τους δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό iScience.
«Παρατηρήσαμε δελφίνια να τρίβονται σε μαλακά κοράλλια. Δεν είχαμε ξαναδεί δελφίνια να [κολυμπούν] σε μια ουρά και να περιμένουν τη σειρά τους. Ήταν αρκετά οργανωμένο. Τρίβονταν στο κοράλλι, μετά περίμεναν τη σειρά τους και επαναλάμβαναν το τρίψιμο. Αυτό μας οδήγησε να αναρωτηθούμε αν υπήρχε κάτι περισσότερο από ένα ωραίο συναίσθημα», δήλωσε η Ziltener.
Η ομάδα παρατήρησε ότι τα δελφίνια φαινόταν να επιλέγουν συγκεκριμένα είδη κοραλλιών, συγκεκριμένα τα τα Rumphella aggregata και Sarcophyton και το σφουγγάρι Ircinia, ενώ αποφεύγαν τα άλλα. Για να μάθουν εάν υπήρχε κάποια ευεργετική σχέση με τα μαλακά κοράλλια, οι επιστήμονες πήραν μικρά δείγματα στο εργαστήριο. «Συλλέξαμε ένα μικρό κομμάτι από αυτούς τους οργανισμούς και βρήκαμε ότι υπήρχαν περίπου 17 διαφορετικές βιοδραστικές ενώσεις που λειτουργούσαν μέσω διαφορετικών μηχανισμών», είπε η Morlock.
Η ανάλυση της χημικής σύνθεσης αυτών των ενώσεων αποκάλυψε ένα ευρύ φάσμα πιθανών θεραπευτικών αποτελεσμάτων. Ορισμένα από αυτά είχαν αντιμικροβιακά ή αντιβακτηριακά συστατικά ενώ άλλα μπορούσαν να επηρεάσουν τις ορμόνες. Βρήκαν ακόμη και μερικές τοξικές ενώσεις. Στην αρχή, αυτό ήταν λίγο αίνιγμα, δεν είναι αμέσως προφανές γιατί τα δελφίνια αναζητούσαν κοράλλια με τοξικά στοιχεία και έτριβαν σκόπιμα το σώμα τους πάνω τους. «Ανακαλύψαμε ότι είναι πραγματικά λογικό. Εάν έχουν παράσιτα ή ακόμα και μικρόβια στο δέρμα τους, ίσως χρειάζονται την τοξική δραστηριότητα», εξήγησε η Morlock.
Η Ζίλτενερ χρειάστηκε να κάνει χρόνια καταδύσεις με τον τοπικό πληθυσμό δελφινιών για να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους. «Πρέπει κατά κάποιο τρόπο να σε υιοθετήσουν τα δελφίνια. Πήρε χρόνο για να δω όλα τα μυστικά τους», δήλωσε στο CNN.
Με το ένα τύπο κοραλλιού και τα σφουγγάρια- τα οποία είναι πιο συμπαγή, έχουν πιο σκληρή υφή- τα δελφίνια είχαν την τάση να πιέζουν ένα συγκεκριμένο σημείο του σώματος και να το στρίβουν. Αντίθετα, στο άλλο κοράλλι γλιστρούσαν όλο τους το σώμα αρκετές φορές, τρίβοντας πολλά σημεία ταυτόχρονα. Ακόμη, με αυτό το κοράλλι κάποιες φορές το δελφίνι το ξερίζωνε, το κουβαλούσε στο στόμα του για μερικά λεπτά και το κουνούσε, κάτι που είχε ως συνέπεια να διαρρεύσουν οι ενώσεις του οργανισμού και να απλωθούν στο κεφάλι του θηλαστικού.
Σκοπός αυτής της συμπεριφοράς είναι πιθανότατα να ρυθμίσουν και να προστατεύσουν το μικροβίωμα του δέρματος, κατά κάποιο τρόπο όπως οι άνθρωποι μπορεί να χρησιμοποιήσουν μια κρέμα, επεσήμανε η Μόρλοκ. Η ερευνητική ομάδα δεν είχε οριστικές αποδείξεις ότι τα δελφίνια χρησιμοποιούσαν τα κοράλλια σαν μορφή φαρμάκου, αν και αυτά τα θηλαστικά συχνά υποφέρουν από μυκητιάσεις και δερματικά εξανθήματα.
Αξίζει να σημειωθεί επίσης ότι δεν τρίβονταν όλα τα δελφίνια πάνω στα κοράλλια. Τα νεαρότερα, κάτω του ενός έτους, απλά παρακολουθούσαν, ανέφερε η Ζίλτενερ. Κάτι που έκανε τους ερευνητές να πιστέψουν ότι αυτή η συμπεριφορά μαθαίνεται και δεν είναι έμφυτη.
