Η «συνταγή», για να σωθεί η ελληνική οικονομία και να μειωθεί το χρέος.
Έχουμε ένα μαγαζί γωνία. Ευάερο, ευήλιο και σε κεντρικό δρόμο. Έτσι τουλάχιστον θέλουμε να φανταζόμαστε την Ελλάδα. Ας θεωρήσουμε ότι αυτό το μαγαζί πραγματικά είναι ιστορικό σε μια παραδοσιακή εμπορική αγορά. Αυτό το μαγαζί όμως, μετά από μια μακρά περίοδο λειτουργίας, ξαφνικά διαπίστωσε ότι έχει πολλά και σοβαρά προβλήματα.
Του ΒΑΣΙΛΗ ΚΟΡΚΙΔΗ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΕΣΕΕ
Πρώτον: χρωστά τον τζίρο που θα κάνει τους επόμενους 24 μήνες. Προσοχή! Όχι τα κέρδη, αλλά όσα θα μπουν στο ταμείο τον επόμενο χρόνο.Αυτό λέγεται στη γλώσσα των οικονομολόγων δημόσιο χρέος (το δημόσιο χρέος υπολογίζεται σήμερα ότι έχει φτάσει τα 340 δισ. και το 145% του ΑΕΠ).
Δεύτερον: αυτό το μαγαζί είχε πέρυσι ζημιές πάνω από 15% επί του τζίρου του. Προβλέπεται ότι ούτε φέτος θα έχει κέρδη, αλλά αν συμμαζέψει λίγο τα έξοδα θα έχει μόνο 8%-9% επί του τζίρου τους ζημιές. Αυτό στη γλώσσα των οικονομολόγων λέγεται δημοσιονομικό έλλειμμα (από 15,5% σε 9% του ΑΕΠ) και φορτώνει το προηγούμενο χρέος. Του χρόνου, δηλαδή, θα χρωστά τον τζίρο των επόμενων ετών. Τρίτον: στα ράφια του δεν έχει πολλά δικά του προϊόντα, αλλά τα περισσότερα τα παίρνει από γειτονικά μαγαζιά. Κάτι δίνει και σ’ αυτά τα μαγαζιά, αλλά το πάρε -δώσε είναι περίπου τρία προς ένα. Δέκα παίρνει τρία δίνει και τα επτά είναι ξένα εμπορεύματα.
Αυτό είναι το έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών (το έλλειμμα εμπορικού ισοζυγίου ήταν το τελευταίο δωδεκάμηνο στα επίπεδα του 30%, παρά το γεγονός ότι οι εμπορευματικές συναλλαγές στις εισαγωγές μειώθηκαν κατά 14%, ενώ οι εξαγωγές αυξήθηκαν 26% σε αξία). Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι η αύξηση των εξαγωγών από τα 993 εκ. ευρώ σε 1,39 δισ. ευρώ μέσα σε δώδεκα μήνες ήταν εντυπωσιακή. Αντίστοιχα, η μείωση των εισαγωγών από τα 3,88 δισ. στα 3,68 δισ. οφείλεται κυρίως στη μείωση της κατανάλωσης. Επειδή, η λειτουργία του σε όλα τα επίπεδα είναι απαράδεκτη, τα προς πώληση προϊόντα του είναι ακριβά και χαλάνε εύκολα και γρήγορα.
Αυτό είναι το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας (από την 71η κατρακυλήσαμε στην 83η). Σε αυτό το μαγαζί, πέντε εργαζόμενοι βρίσκονται στον πάγκο και δέκα στο λογιστήριο. Κάποιοι του λογιστηρίου έχουν μόνιμη και αμετακίνητη θέση, οπότε, έχει δεν έχει πωλήσεις το μαγαζί, αυτοί παίρνουν τον μισθό τους. Ο υπεύθυνος του λογιστηρίου συνεχίζει να δανείζεται φθάνοντας το χρέος στα 340 δισ. και η διοίκηση εξακολουθεί να ξοδεύει το 50% και να εισπράττει το 35% του ετήσιου τζίρου (52,7 δισ. τα έσοδα, 66,2 δισ. οι δαπάνες το 2010, ενώ ο προϋπολογισμός για το 2011 υπολογίζεται στα 56,3 δισ. και 67,7 δισ. αντίστοιχα.) Όπως είναι φυσικό, αυτό το μαγαζί δεν βγαίνει.
Όπως είναι φυσικό, αυτό το μαγαζί δεν βγαίνει. Το μαγαζί είναι έτοιμο να βάλει λουκέτο και να κηρύξει ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΚΑΙ ΠΑΥΣΗ ΕΜΠΟΡΙΟΥ. Κάποιοι όμως γείτονες, άλλοι πρόθυμα κι άλλοι όχι, προσφέρονται να βοηθήσουν οικονομικά, για να μην κλείσει το μαγαζί και νοικιαστεί σε κανένα «Αμέρικαν μπαρ» ή «κινέζικο στοκατζίδικο». Ταυτόχρονα, χρησιμοποιούν το εγγυητικό ταμείο, που υπάρχει για ώρα ανάγκης και δημιουργούν άλλο ένα με το αζημίωτο βέβαια, με μόνο 5,2% επιτόκιο δανεισμού, όταν οι άλλοι δανείζονται με 1-1,5%. Μετά από δώδεκα μήνες, υπό συνθήκες λειτουργίας «μνημονίου» διαπιστώνουμε ότι το μαγαζί δεν πάει τόσο καλά και τα οικονομικά αποτελέσματα είναι μάλλον χειρότερα από τα αναμενόμενα.
Οι προβλέψεις είναι ότι τα πράγματα θα αρχίσουν να πηγαίνουν καλύτερα μετά από 2 χρόνια. Η συζήτηση για το μέλλον αυτού του μαγαζιού βεβαίως συνεχίζεται, χωρίς να υπάρχουν ακόμα απαντήσεις. Τα πολιτικά κόμματα μπορεί να είναι μαγαζιά, όμως η ΕΛΛΑΔΑ, δεν είναι μαγαζί κανενός, δεν μπορεί να κλείσει, δεν μπορεί να σταματήσει να λειτουργεί, οι χώρες δεν παύουν να υπάρχουν, όσο ζουν άνθρωποι σε μια χώρα.