Νέες προτάσεις Barosso, van Rompuy για να βρεθεί φόρμουλα συμφωνίας των χωρών – μελών της Ευρωζώνης. «Κάθε κράτος – μέλος θα έχει το δικαίωμα να αποφασίσει την τελική μορφή του νόμου για τη δημοσιονομική πειθαρχία στο πλαίσιο του Συμφώνου Ανταγωνιστικότητας».
Κάθε κράτος – μέλος της Ευρωζώνης θα έχει το δικαίωμα να αποφασίσει από μόνο του την τελική μορφή του νόμου, με τον οποίο θα επιβάλλεται η δημοσιονομική πειθαρχία, στο πλαίσιο του Συμφώνου Ανταγωνιστικότητας, σύμφωνα με τις νέες προτάσεις που φέρνουν στο τραπέζι της Συνόδου Κορυφής της 11ης Μαρτίου ο πρόεδρος της Κομισιόν Jose Manuel Barroso και ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Herman van Rompuy.
Το κείμενο των τεσσάρων σελίδων θα αποτελέσει τη βάση για τις συζητήσεις στη Σύνοδο Κορυφής. Πρόκειται ουσιαστικά για μία συμβιβαστική προσπάθεια, καθώς οι προτάσεις της Γερμανίας και της Γαλλίας για το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας συναντούν τις αντιδράσεις των μικρότερων χωρών – με πρώτη την Ελλάδα – και απειλούν να οδηγήσουν τις διαπραγματεύσεις για το πακέτο – λύση στην κρίση χρέους σε ναυάγιο.
«Κάθε χώρα – μέλος θα πρέπει να διατηρήσει την επιλογή του συγκεκριμένου εθνικού νομικού οχήματος που θα χρησιμοποιήσει, αλλά θα πρέπει να διασφαλίσει ότι έχει μία επαρκώς ισχυρή δεσμευτική φύση (π.χ. μέσω του συντάγματος ή νόμου πλαισίου)», αναφέρει το έγγραφο. «Η ακριβής διαμόρφωση του κανόνα θα πρέπει επίσης να αποφασιστεί από κάθε χώρα, για παράδειγμα θα μπορούσε να πάρει τη μορφή «φρένου χρέους», κανόνα για το πρωτογενές ισοζύγιο ή κανόνα για τις δαπάνες», συνεχίζει.
Στο θέμα της αύξησης των ορίων συνταξιοδότησης, το έγγραφο δεν θέτει ένα συγκεκριμένο αριθμητικό στόχο, αλλά σημειώνει ότι θα πρέπει να διασφαλίζεται η διατηρησιμότητα των ασφαλιστικών συστημάτων και να αντιμετωπίζονται τυχόν προκλήσεις σε συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο. Στο πλαίσιο αυτό, θεωρείται αναγκαίο να ευθυγραμμιστούν τα όρια συνταξιοδότησης με το προσδόκιμο ζωής, να μειωθούν τα σχήματα πρόωρης συνταξιοδότησης και να χρησιμοποιηθούν κίνητρα, για να απασχολούνται υπάλληλοι μεγαλύτερης ηλικίας και να προωθείται η δια βίου μόρφωση.
Το κείμενο των van Rompuy και Barroso αναφέρει ότι η εξέλιξη των μισθών και της παραγωγικότητας θα πρέπει να αποτελέσουν τη βάση για την εκτίμηση της προόδου προς την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας. Κάθε χώρα θα μπορεί να αποφασίζει μόνη της για τη διαχείριση του κόστους εργασίας, σεβόμενη τις παραδόσεις της σε ό,τι αφορά τις συζητήσεις μεταξύ εργαζομένων και επιχειρήσεων.
Ωστόσο, το έγγραφο προσθέτει ότι οι κυβερνήσεις θα πρέπει να ενισχύσουν την αποκέντρωση των μισθολογικών διαπραγματεύσεων και τη βελτίωση του μηχανισμού σύνδεσης των μισθών με τον πληθωρισμό. Παράλληλα, το έγγραφο κάνει λόγο για συγκράτηση των μισθών στο δημόσιο τομέα, καθώς οι εξελίξεις σε αυτόν επιδρούν τελικά και στον ιδιωτικό τομέα.
Οι van Rompuy και Barroso προτείνουν την υιοθέτηση ενός κοινού φορολογικού συντελεστή για τις επιχειρήσεις, ως «τρόπου για τη διασφάλιση της συνέπειας στα εθνικά φορολογικά συστήματα, χωρίς την εναρμόνισή τους». Δέχονται όμως ότι, εάν όλες οι χώρες δεν θέλουν να υιοθετήσουν τον κοινό συντελεστή (σε μία έμμεση αναφορά στην Ιρλανδία, που αρνείται πεισματικά να εγκαταλείψει το χαμηλό συντελεστή της), τουλάχιστον μία ομάδα χωρών θα μπορούσε να τον εφαρμόσει.
