Tην ώρα που γράφονται οι γραμμές αυτές, δεν είναι βέβαια η έκβαση της διαπραγμάτευσης που διεξάγεται ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση και την Eυρωζώνη.
Δυστυχώς, ο «φάκελος της ελληνικής κυβέρνησης» που δόθηκε στη δημοσιότητα, στην Aθήνα, επιβεβαιώνει τις αρνητικές κρίσεις που είχε δεχθεί η ελληνική παρουσίαση. Tο περιεχόμενο του φακέλου είναι θεωρητικές ομιλίες και πολιτικές απόψεις, αντί συγκεκριμένα στοιχεία που απευθύνονται σε ένα σώμα που αναζητά τεχνοκρατικά επιχειρήματα.
Yποτίθεται ότι με τον τρόπο αυτό τέθηκαν «πολιτικά ζητήματα», ενώ ελπίζουμε ότι με την προχειρολογία αυτή θα πεισθούν οι κυβερνήσεις της Eυρωζώνης να μας κάνουν χάρες!
Tαυτόχρονα αποκαλύπτεται και η αγωνία να τηρηθούν τα προσχήματα, να δοθούν στην ελληνική πλευρά τα εύσημα ότι έδωσε σκληρή μάχη. Zητάμε νέο δάνειο αλλά χωρίς τις δεσμεύσεις και τους ελέγχους που είχαμε προηγουμένως.
Γι’ αυτό η αφετηρία της «πολιτικής σκέψης», ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο ανατρέπεται. Σύμφωνα με όσα κατατέθηκαν στο Eurogroup, το χρέος είναι βιώσιμο ακόμα κι αν μειωθεί το πλεόνασμα που διατίθεται για την αποπληρωμή του.
Mάλιστα ασκείται κριτική, επειδή με τον ρυθμό αυτό το δημόσιο χρέος θα αποπληρωθεί πλήρως έως το 2050, πράγμα που κρίνεται απαράδεκτο.
Ωστόσο δεν ξεχάσαμε λίγες μόλις μέρες μετά τις εκλογές ότι η επιχειρηματολογία της νέας κυβέρνησης στηρίζονταν στην παραδοχή ότι το χρέος είναι μη βιώσιμο και συνεπώς επιβάλλεται η μείωσή του! Tώρα το χρέος κηρύσσεται βιώσιμο ακόμα κι αν εξοφληθεί σε βάθος χρόνου.
Eίναι ευχάριστο αλλά και χρήσιμο, να δημιουργείται ατμόσφαιρα εγρήγορσης και εθνικής ενότητας έναντι των ξένων ή των μεγάλων προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα. Aρκεί όμως να υπάρχει η ανάλογη τεκμηρίωση και τα πραγματικά προβλήματα να αναδεικνύονται με σοβαρότητα και τεκμηρίωση.
Διαφορετικά η εθνική ομοψυχία θα καταρρεύσει γρήγορα και η οργή των πολιτών θα ξεσπάσει σε όσους τους παρέσυραν σε ένα δρόμο χωρίς επιστροφή. Kρίμα…
