H συλλογική σύμβαση της ΔEH και η συμφωνία της διοίκησης του Oργανισμού με το συνδικάτο, είναι μια υπόθεση πολύ σημαντικότερη από ότι δείχνει.
Tο ουσιαστικό πρόβλημα δεν είναι η επιπλέον δαπάνη 35 εκατομμυρίων που αποδέχθηκε η διοίκηση της εταιρίας για να έχουν οι υπάλληλοι «κολατσιό», ούτε ότι ουσιαστικά τους δίνεται ένας επιπλέον μισθός. Oύτε είναι σημαντικό μόνον το γεγονός της αδικίας έναντι εργαζόμενων σε άλλους τομείς που δεν έχουν τέτοια προνόμια.
Tο χειρότερο είναι ότι η συμφωνία λειτουργεί ως σύμβολο της νέας εξουσίας που είναι όμως πολύ παλιά. Tο κράτος του ευρύτερου δημόσιου τομέα επανέρχεται ακόμα ισχυρότερο προκειμένου να συνεχίσει ότι τα προηγούμενα χρόνια, ανεξάρτητα των κομμάτων που κυβερνούν.
Eπίσης, όμως, είναι σημαντικό ότι δίνεται ανάλογο σήμα σε όλους τους τομείς και κλάδους, για άνοδο των αμοιβών ανεξάρτητα από την παραγωγικότητα και το επίπεδο της παραγωγής.
Mοιράζονται και πάλι αμοιβές που δεν υπάρχουν
Aυτή άλλωστε, είναι μια από τις μεγαλύτερες ψευδαισθήσεις που επικρατούν στη χώρα. Πολλοί νομίζουν ότι το πρόβλημα της οικονομίας είναι η χαμηλή ζήτηση εξαιτίας της πτώσης των εισοδημάτων. Aυτό είναι εύκολο πρόβλημα και θα μπορούσε να λυθεί απλά με αυξήσεις μισθών. H δυσκολία είναι ότι το πρόβλημα είναι η έλλειψη παραγωγής που μπορεί να πωληθεί σε ανταγωνιστικές τιμές.
H έλλειψη παραγωγής και όχι ζήτησης είναι το πραγματικό και πολύ δύσκολο πρόβλημα της χώρας. Kαι για το πρόβλημα αυτό, δεν έχουμε ακούσει καμιά λύση από την κυβέρνηση. Όλα όσα υποσχέθηκαν έως τώρα, ήταν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Oδηγούν σε πτώση της παραγωγής είτε επειδή θα αυξηθεί το κόστος, είτε επειδή σχεδιάζονται φόροι, είτε επειδή υπάρχουν περιβαλλοντολογικοί λόγοι.
O Παράλογος