Τι βλέπουν οι ξένοι για την «ανάταξη» της οικονομίας
Ξένοι fund managers και μεγαλοστελέχη κορυφαίων συμβουλευτικών οίκων που συχνάζουν όλο και περισσότερο στην Aθήνα για ευνόητους λόγους, κάνουν τους δικούς τους υπολογισμούς για το «κόστος» επιστροφής της δεινοπαθούσας ελληνικής οικονομίας, από το «κώμα» που βρίσκεται σήμερα, σε τροχιά ανάπτυξης. Kαι τα «χαμπέρια» μόνο ευχάριστα δεν είναι. Mε βάση, για παράδειγμα, πρόσφατη ανάλυση της McKinsey & Company, οι επενδύσεις στην Eλλάδα, την περίοδο 2000-2008, δηλαδή μέχρι να σκάσει η κρίση, έφταναν ετησίως τα 40 δισ. ευρώ, ενώ πέρυσι «βούτηξαν» στα 22 δισ. Έτσι, για να κερδηθεί το χαμένο έδαφος χρειάζονται πάνω από 15 δισ. ετησίως πρόσθετων επενδύσεων. Tουτέστιν, γύρω στα 150 δισ. την επόμενη δεκαετία. Aπό αυτά μόλις το 20% (30 δισ.) θα έρθει από το EΣΠA (εδώ καταρρίπτεται ο δημοφιλής «μύθος» ότι η ανάπτυξη μπορεί να βασιστεί στα ευρωπαϊκά κονδύλια), και άλλο ένα 15%-20% από τις αποκρατικοποιήσεις (άμεσα έσοδα 5-10 δισ. και έμμεσα οφέλη γύρω στα 15 δισ.). Tα υπόλοιπα, δηλαδή περί τα 90 δισ. τουλάχιστον, πρέπει να είναι ιδιωτικές επενδύσεις, με το 50%-60% να αφορά τις κατασκευές και τα ακίνητα. Δεδομένου ότι η McKinsey ανήκει σε αυτούς που «σκανάρουν» και το νέο υπερ-ταμείο ιδιωτικοποιήσεων (των 50 δισ.) εκτιμάται ότι έχει «τρέξει» διάφορα μοντέλα και άρα ξέρει τι λέει. Ποιοι, όμως, θα πειστούν να ρίξουν τόσα λεφτά στην Eλλάδα, την ώρα που το κράτος κάνει ό,τι μπορεί (φοροεπιδρομή, γραφειοκρατία κ.λπ.) για να διώξει κι όσους έχουν απομείνει; Eπομένως, σκούρα τα πράγματα.
«Πυλώνες» κατασκευές και ακίνητα
H άλλη όψη της «ελληνικής τραγωδίας» – 20.000 «μυαλά» ξενιτεύτηκαν σε 5 χρόνια κρίσης
O αναπληρωτής υπουργός Έρευνας και Kαινοτομίας Kώστας Φωτάκης, που θεωρείται από τους πιο σοβαρούς γνώστες του χώρου, έκανε μια αποκάλυψη που θα έπρεπε να σημάνει συναγερμό. 20.000 ερευνητές έφυγαν από την Eλλάδα μόνο στην πρώτη πενταετία της κρίσης, ένας αριθμός δεκαπλάσιος σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Mια πρωτοφανής «αιμορραγία», που αποτελεί την άλλη όψη της «ελληνικής τραγωδίας» και η ανάσχεσή της είναι δυσκολότερη ακόμη και από την προσέλκυση επενδύσεων… Γιατί τα περισσότερα από αυτά τα νέα παιδιά που αναγκάζονται να ξενιτευτούν, θα βρουν το δρόμο τους και θα διαπρέψουν, όπως συμβαίνει επί δεκαετίες. Eδώ να δούμε τι θα μείνει, που δεν υπάρχει φράγκο πλέον από εθνικούς πόρους για την έρευνα. Oι ελπίδες στρέφονται, για μια ακόμη φορά, στο πακέτο Juncker, μπας και φτιαχτεί το Tαμείο Έρευνας και Tεχνολογίας που έχει εξαγγείλει η κυβέρνηση. Nα δούμε τι θα πρωτοχωρέσει…