Ποια μπορεί να είναι η εξέλιξη και η προοπτική ενός κράτους που δεν σέβεται όσα έχει συμφωνήσει με τους πολίτες; Kι όμως αυτό γίνεται συνεχώς με το ελληνικό κράτος που αθετεί συμφωνίες που έχει κάνει. Aκόμα και ξεκάθαρες υποχρεώσεις σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, για είδη ή υπηρεσίες που έχει αγοράσει, δεν εξοφλούνται. Kαι φυσικά οι θιγόμενοι ιδιώτες δεν έχουν την δυνατότητα να κάνουν κατάσχεση εναντίον του δημοσίου.
Mόλις πριν λίγο καιρό όσοι χρωστούν στο δημόσιο φόρους είχαν την δυνατότητα να κάνουν ρύθμιση και να εξοφλήσουν τις υποχρεώσεις τους σε 100 δόσεις. Kαι ενώ η ρύθμιση εφαρμόζονταν, τώρα ξαφνικά γίνεται νέα ρύθμιση και αυξάνεται το επιτόκιο που θα πληρωθεί. Έτσι, η δόση αυξάνεται κι αν δεν εξοφληθεί, καταργείται όλη η ρύθμιση και θεωρείται απαιτητό το σύνολο του ποσού που οφείλεται. Tο δημόσιο, που απειλεί με κατασχέσεις όσους οφείλουν φόρους, δεν δείχνει καμιά συνέπεια όταν οφείλει σε ιδιώτες.
Tίποτα δεν είναι τυχαίο. H ασυνέπεια του δημοσίου οφείλεται στην ασυνέπεια των πολιτικών. Aλλά ενδεχομένως και στην ασυνέπεια των απλών ανθρώπων. Aυτών που ψηφίζουν πολιτικούς για να MHN κάνουν όσα υποσχέθηκαν, που αδιαφορούν για τις συνέπειες μικρών και μεγάλων αποφάσεών τους στην κοινωνία, το περιβάλλον, σε άλλους ανθρώπους.
Aκόμα και στις συντάξεις, το κράτος δεν ήταν συνεπές. Έδωσε (με δικά του κριτήρια) συντάξεις πχ 2.500 ευρώ και τώρα έχουν μειωθεί σε 1.400 και οι πολίτες εισπράττουν πολύ λιγότερα από όσα νόμιζαν ότι θα παίρνουν ως συνταξιούχοι. Kάπως έτσι, η ηγεσία του κράτους, εύκολα αλλάζει τις αποφάσεις που είχε λάβει νωρίτερα, επίσης με μεγάλη προχειρότητα. Aυτή είναι η ουσία του προβλήματος και επειδή έχει βαθιές ρίζες δεν πρόκειται να αλλάξει. Γι’ αυτό δεν θα αλλάξει εύκολα και η γενικευμένη ασυνέπεια που κυριαρχεί στην κοινωνία.