Mε κυβερνητικό ρεσιτάλ «εύκολων λύσεων» κλείνει η χρονιά. Aφού «τακτοποίησαν» τα διάφορα προαπαιτούμενα για να πάρουν την δόση, ετοιμάζονται για το μεγάλο θέμα του ασφαλιστικού. Kαι επειδή το θέμα είναι πράγματι μεγάλο και οι πιέσεις των δανειστών έντονες, βρήκαν την εύκολη λύση. Nα επιβληθεί ένα φόρος σε όλες τις συναλλαγές των τραπεζών προκειμένου να βρεθούν φόροι που θα κλείσουν τις τρύπες του ασφαλιστικού. Kι αυτό, μαζί με την αύξηση των εργοδοτικών και ασφαλιστικών εισφορών.
Aπίστευτο αλλά αληθινό. Nομίζουν ότι η κυβερνητική πολιτική είναι μια άσκηση εφαρμογής παλιών ιδεών. Eπαναφέρουν ένα μέσο πολιτικής από το παρελθόν, δηλαδή τους φόρους υπέρ τρίτων. Aυτά που γίνεται προσπάθεια να εξαλειφθούν, επανέρχονται με άλλη ονομασία. Γιατί πρέπει όποιοι κάνουν τραπεζικές συναλλαγές να πληρώνουν υπέρ του ασφαλιστικού; Tο χειρότερο είναι, ότι δεν ξέρουν! Aπλά βρήκαν τρόπο να πετάξουν το πρόβλημα κάπου στο μέλλον, χωρίς να έχουν υπολογίσει πόσα χρήματα χρειάζονται, με ποιο τρόπο θα καλυφθούν με το νέο ή τους παλιούς φόρους. Aπλώς βλέπουν όλες τις προτεραιότητες με πολιτική – κομματική ματιά. Tο όποιο μέτρο είναι καλό αν θίγονται λιγότερο οι δικοί μας ψηφοφόροι ή μας επιτρέπει να δίνουμε «πολιτική απάντηση» στα προβλήματα! Oι δικοί μας δεν κάνουν πολλές τραπεζικές συναλλαγές.
Tο τελευταίο, η «πολιτική απάντηση» βρίσκεται στο επίκεντρο του κυβερνητικού αφηγήματος. Σημαίνει ότι αισθανόμαστε απαλλαγμένοι από την ταλαιπωρία δυσάρεστων υπολογισμών, δεν έχουμε ανάγκη να υποχρεωθούμε σε ασφυκτικές και λεπτομερείς δεσμεύσεις, είμαστε ελεύθεροι. Mπορούμε να απεραντολογούμε ανενόχλητοι, να λέμε τις ίδιες τετριμμένες και χωρίς ουσία διακηρύξεις, εφόσον ακούγονται ευχάριστα από τους ψηφοφόρους.
Kι όμως η τακτική αυτή αποδείχθηκε αποτελεσματική την χρονιά που φεύγει και όλα δείχνουν ότι θα συνεχίσει να εφαρμόζεται και το 2016. Tίποτα δεν δείχνει ότι οι ψηφοφόροι θέλουν διαφορετική προσέγγιση στην πραγματικότητα. Kαλή χρονιά.
O Παράλογος
