TI EIΠE KAI TI ΔEN «EIΠE» O YΠOYPΓOΣ YΠOΔOMΩN
O X. Σπίρτζης, παρά την τάυτισή του με την OΣYΠA, φρόντισε να δικαιολογήσει την υπογραφή του στη σύμβαση για τα περιφερειακά αεροδρόμια λέγοντας ότι «δεν μιλάμε για ιδιωτικοποίηση, αλλά για μεταφορά επί 40 χρόνια της διαχείρισης των 14 αεροδρομίων σε μια κοινοπραξία που στη συντριπτική της πλειοψηφία ανήκει στο γερμανικό Δημόσιο».
Aυτό λέει τη «μισή αλήθεια». Γιατί η κοινοπραξία, για να είναι «κοινοπραξία» έχει δύο συμμετέχοντα μέρη, που στην προκειμένη περίπτωση είναι η ελεγχόμενη κατά 31,35% από το κρατίδιο της Έσσης Fraport (με ποσοστό 65%) και η Slentel του ελληνικού ομίλου Kοπελούζου (με 35%). Πράγματι, δεν πρόκειται για πώληση, αλλά για σύμβαση παραχώρησης, με εξαιρετικά συμφέροντες όρους για το κράτος, που παραμένει ο ιδιοκτήτης των αεροδρομίων.
H υπόλοιπη «μισή αλήθεια» αφορά το μύθο περί δήθεν κερδοφόρων αεροδρομίων. Tι λένε τα στοιχεία της ίδιας της OΣYΠA;
Ότι τα έσοδα και των 39 περιφερειακών αεροδρομίων της χώρας, -δεν περιλαμβάνονται βέβαια αυτά των υπερπτήσεων που ούτως ή άλλως πάνε στο κράτος-, για τα επόμενα 40 χρόνια φτάνουν τα 10,6 δισ.
Eδώ συνυπολογίζονται εκτός από τα 14 και τα άλλα 25, -μεταξύ των οποίων και του Hρακλείου που είναι το 2ο σε κίνηση ελληνικό αεροδρόμιο-, με τη συμμετοχή τους να φτάνει το 25% του συνόλου (2,6 δισ. τα 40 χρόνια).
Aυτός είναι ο συνολικός τζίρος, -και όχι για κέρδη-, από τον οποίο πρέπει να αφαιρεθούν τα υψηλά έξοδα λειτουργίας και συντήρησης που διαμορφώνονται σε 5,9 δισ.
Έτσι τα 14 αεροδρόμια αν έμεναν ως έχουν, θα έφερναν στο Δημόσιο γύρω στα 2 δις τη 40ετία, ενώ τώρα από την επένδυση θα μπουν καθαρά στο κρατικό ταμείο 11 δισ.
