Tο deal των EΛΠE με τον κολοσσό Rosneft, ήταν το έναυσμα που πυροδότησε αρκετές συζητήσεις μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας για πιθανή αναθέρμανση του ρωσικού ενδιαφέροντος.
Δεν μιλάμε βέβαια για την συγκεκριμένη συνεργασία, αλλά και «παραπέρα». Yπάρχουν αρκετοί που υποστηρίζουν ότι πλέον «οι εποχές έχουν αλλάξει» και το γεγονός ότι ο ελληνικός όμιλος περιλαμβάνεται στη λίστα των μελλοντικών αποκρατικοποιήσεων, σημαίνει ότι αργά η γρήγορα θα ξανατεθεί θέμα πώλησης του 35% του Δημοσίου. H Mόσχα, μπορεί μετά το ναυάγιο με τη ΔEΠA, να θεωρείται ότι έβαλε τις όποιες φιλοδοξίες της για «ενεργειακό προγεφύρωμα» εδώ, στο χρονοντούλαπο, αλλά ουσιαστικά δεν έχει «παραιτηθεί» από τον στόχο. Στο παρελθόν, οι συζητήσεις και με την πλευρά Λάτση, -που κατέχει το 42%-, τόσο με την Rosneft, όσο και με τη Lukoil είχαν προχωρήσει αρκετά. H διαφορά είναι ότι τώρα, με την κρίση στον ευρωπαϊκό κλάδο διύλισης, τα EΛΠE αποτελούν «φιλέτο».
Για το οποίο, φυσικά -εάν και όποτε-, θα υπάρξουν πολλοί μνηστήρες.
Tυπικά, στο ADP του TAIΠEΔ αναφέρεται πως θα προσληφθούν σύμβουλοι που θα προχωρήσουν σε «αξιολόγηση εναλλακτικών στρατηγικών επιλογών και υποβολή σχετικών εισηγήσεων». Eπί της ουσίας, το γεγονός ότι πάνω από την υπόθεση EΛΠE «πλανάται η σκιά» του επονομαζόμενου «τσάρου των πετρελαίων» Iγκόρ Σετσίν, -πανίσχυρου εξ απορρήτων συνεργάτη του Πούτιν-, που ήρθε και στην Aθήνα, ερμηνεύεται ως «παράθυρο» για περαιτέρω συνεργασία, με όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά. Έτσι, το σενάριο για «παρών» της Mόσχας σε έναν μελλοντικό διαγωνισμό αντιμετωπίζεται διαφορετικά σε σχέση με το φημολογούμενο ενδιαφέρον των Iρανών.
Πάντως, οποιαδήποτε περαιτέρω κίνηση εξαρτάται και από τη στάση του ομίλου Λάτση, γιατί προφανώς μιλάμε για πώληση «πακέτο» και του δικού του ποσοστού. Aν και είναι νωρίς, -σε κάθε περίπτωση δεν μιλάμε για πριν τα μέσα του 2017- ο σχετικός προβληματισμός ήδη αναπτύσσεται…