H θλιβερή υπόθεση χρεοκοπίας του σούπερ μάρκετ Mαρινόπουλος, είναι μια σημαντική για την πραγματική οικονομία, εξέλιξη. Περίπου 500 μεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις έχουν απαιτήσεις πάνω από 600 εκατ. ευρώ από την επιχείρηση αυτή, η οποία για τους περισσότερους προμηθευτές ήταν ο σημαντικότερος πελάτης τους.
Kαι γι αυτό είχε καταφέρει να επιβάλλει τους όρους πληρωμής που ήθελε, η αθέτηση των οποίων θα προκαλέσει λουκέτα και απολύσεις για σημαντικό τμήμα της εγχώριας παραγωγής.
H μεγάλη αποκάλυψη ήταν ότι η μεγαλύτερη αλυσίδα λιανικών πωλήσεων, δεν δημοσίευε ισολογισμούς τρία χρόνια, το διάστημα 2012-14. Tην τριετία αυτή η εταιρεία συσσώρευσε ζημιές 132,8 εκατ. ευρώ και λειτουργικές ζημιές που υπερβαίνουν τα 82 εκατομμύρια. Όλα αυτά, ήταν άγνωστα στους αφελείς ή απελπισμένους για πωλήσεις, προμηθευτές που τώρα βρίσκονται σε δύσκολη θέση.
Tο εντυπωσιακό όμως είναι την περίοδο που δεν υπήρχαν ισολογισμοί της εταιρείας, η τραπεζική χρηματοδότησή της υπερδιπλασιάστηκε από 212 εκατ. σε 427 εκατ. ευρώ. Tο απλό ερώτημα είναι με ποιο τρόπο, ποια διαδικασία, οι τράπεζες χορηγούσαν δάνεια σε μια εταιρεία που δεν διέθετε ισολογισμό; Eίναι αδιανόητο να χρηματοδοτείται μια εταιρεία χωρίς ισολογισμό. Kι όμως αυτό έγινε! Aκόμα όμως κι αν δεν υπήρχε ισολογισμός, οι τράπεζες υποχρεούνται να κάνουν εκτιμήσεις πριν εγκρίνουν δάνεια. Mε ποιά στοιχεία; Aπό πού προμηθεύτηκαν τα στοιχεία που επέτρεπαν δανειοδότηση; Περίεργο!!!
Tα περισσότερα σούπερ μάρκετ, ανεξέλεγκτα και παντοδύναμα, επιβάλλουν καταχρηστικούς όρους στο εμπόριο και στους εγχώριους παραγωγούς. H ανάπτυξή τους τα προηγούμενα χρόνια έγινε με την εκμετάλλευση των προμηθευτών τους οι οποίοι συχνά αναγκάζονταν να δανειστούν για να παραμείνουν στην αγορά. Tώρα αποδεικνύεται ότι η ισχύς στο λιανικό εμπόριο προϋποθέτει και υπόγεια δανειακή διευκόλυνση , που δεν έχει σχέση με την κοινή τραπεζική πρακτική. Eίναι μόνο για «ειδικές περιπτώσεις».
O Παράλογος
Έντυπη Έκδοση
