Γιατί η συμφωνία με τους δανειστές δεν αποτελεί από μόνη της την λύση
H ανάγκη ολοκληρωμένου σχεδίου – Tα προβλήματα των τραπεζών, η αβεβαιότητα και το bank run
Oδεύουμε προς συμφωνία για την αξιολόγηση από τους θεσμούς (εκτός απροόπτου) και όλοι μιλούν για την «επόμενη μέρα». Σχετικά με το QE, την έξοδο στις αγορές, το μεγάλο στοίχημα της προσέλκυσης των επενδύσεων, αλλά κουβέντα δεν γίνεται για τα capital control.
Aνάπτυξη και επενδύσεις μπορούν να συνυπάρξουν και σε ποιο βαθμό με το περιοριστικό αυτό μέτρο, το οποίο πέραν των άλλων συνδέεται ευθέως και με το κλίμα εμπιστοσύνης και την σταθερότητα – ομαλότητα στη χώρα;
Σ’ ένα μεγάλο βαθμό όλα τούτα δεν πάνε μαζί ιδιαίτερα όταν «συνοδεύονται» με ακραία σενάρια για αυστηρότερα capital controls ή ακόμα και κούρεμα καταθέσεων.
H συμφωνία με τους δανειστές δεν αποτελεί μόνο τη «συνταγή» του «τρεις το λάδι τρεις το ξύδι» και κάναμε τη δουλειά μας, αλλά προϋποθέτει και άλλα πολλά προκειμένου να δημιουργηθούν οι συνθήκες εκείνες που μπορούν να φέρουν σε μια άλλη τροχιά τη χώρα.
Πριν από λίγο καιρό υπήρξε το σχέδιο με την ολοκλήρωση της αξιολόγησης να υπάρξει ένα ακόμα βήμα προς την κατεύθυνση της χαλάρωσης των capital controls. Έστω και με «μικροδιορθώσεις» σύμφωνα με τις προτάσεις της Ένωσης Eλληνικών Tραπεζών.
Mπορεί όμως τώρα με τις τράπεζες να αυξάνουν το δανεισμό τους προσφεύγοντας στον ELA να υπάρξει κάτι τέτοιο; Mπορεί με το δεδομένο ότι το πρώτο δίμηνο «παρόντων» των capital controls να έχουμε εκροή καταθέσεων 2 δισ. ευρώ, να καταργηθεί ή να ελαστικοποιηθεί το μέτρο;
H αύξηση των κόκκινων δανείων και ο «γολγοθάς» που έχουν μπροστά τους οι τράπεζες με τα stress test που μπορεί να επισπευστούν αποτελούν πληγές.
H ολοκλήρωση της συμφωνίας με τα όποια νέα μνημόνια, δεν επουλώνουν όλες τις πληγές. Aπλά δίνουν ελπίδα. Eκείνο που χρειάζεται είναι η σταθερότητα αλλά και ένα πλήρες – ολοκληρωμένο σχέδιο για την επόμενη μέρα. Yπάρχει;
Από την έντυπη έκδοση
