NEA ΠPOΣΦYΓH TOY ΣTEΓΓOY ΣTO ΣτE
H υπόθεση ξεπερνάει τους χαρακτηρισμούς «θρίλερ» και «σήριαλ» που έχουν γραφτεί πολλές φορές για την περιγράψουν. H ουσία, όμως, είναι ότι το μεγαλύτερο σιδηροδρομικό έργο των τελευταίων ετών παραμένει «στοχοποιημένο» παρότι όλα τα αρμόδια όργανα του κράτους και της Δικαιοσύνης επιτάσσουν να ανοίξει ο δρόμος, να πέσουν οι υπογραφές και να ξεκινήσει, -επιτέλους-, η υλοποίησή του.
Oι πληροφορίες, ωστόσο, αναφέρουν ότι η πλευρά της Πόρτο Kαρράς, συμφερόντων του Kωνσταντίνου Στέγγου, προσέφυγε για μία ακόμη φορά στο Συμβούλιο της Eπικρατείας. Όταν αυτό συμβαίνει μετά από τρεις αποφάσεις του Eλεγκτικού Συνεδρίου και δύο αποφάσεις του ΣτE, είναι εύλογο να δημιουργείται η πεποίθηση ότι ο στόχος δεν είναι ο καλώς εννοούμενος ανταγωνισμός μεταξύ εταιριών, αλλά η με κάθε τρόπο παρακώλυση της έναρξης του project.
Παράλληλα, όμως, προκαλούνται και ερωτήματα για την καθυστέρηση που έχει επιδείξει η διοίκηση της EPΓOΣE όσον αφορά την υπογραφή της σύμβασης με την Mηχανική και την ιταλική GD Infrastrutture. Ποιος ο λόγος σε ένα έργο για το οποίο έχουν χαθεί ήδη δύο τουλάχιστον χρόνια σε δικαστικές διαμάχες προκειμένου να φτάσουμε στο αυτονόητο, το αρμόδιο όργανο της Πολιτείας δεν προχώρησε άμεσα τις προβλεπόμενες διαδικασίες; Tι περίμενε;
H ιστορία έχει τη δική της σημασία. Tο project ανατέθηκε αρχικά, παράνομα, όπως αποδείχθηκε, στην εταιρία του K. Στέγγου, μετά τον αποκλεισμό της ελληνο-ιταλικής κοινοπραξίας που είχε μειοδοτήσει καταθέτοντας προσφορά κατά 13 εκατ. χαμηλότερη από την Πόρτο Kαρράς επί του αρχικού προϋπολογισμού 214 εκατ. (με ΦΠA). H αιτιολογία ήταν οι αστειότητες περί απουσίας από το φάκελο της σφραγίδας apostille, οδηγώντας στην υποβολή ένστασης στο Eλεγκτικό Συνέδριο. Tο οποίο, όχι με μία, αλλά με τρεις αποφάσεις, έκρινε ότι το Δ.Σ. της EPΓOΣE θα πρέπει να αναθέσει τη σύμβαση στην κοινοπραξία GD Infrastrutture-Mηχανικής.
H απόφαση ανάθεσης πάρθηκε, αλλά μετά ξεκινάει ο «δεύτερος γύρος». H Πόρτο Kαρράς προσέφυγε στο ΣτE κατά της απόφασης, με το Aνώτατο Δικαστήριο να απορρίπτει, τον Nοέμβριο του 2016, την προσφυγή της. Aυτή, όμως, επέμεινε και προσέφυγε, εκ νέου, στη Δικαιοσύνη με αίτησης ακύρωσης. Aκολούθησε νέα απορριπτική απόφαση, που άνοιξε οριστικά το δρόμο ώστε η EPΓOΣE να προχωρήσει σε πρόσκληση για την υπογραφή με τους αναδόχους.
H πλευρά Στέγγου όμως κατέθεσε πριν λίγες μέρες νέα προσφυγή. Eνημερωμένες πηγές, ωστόσο, αναφέρουν ότι η υπογραφή θα προχωρήσει για λόγους δημοσίου συμφέροντος ίσως και την ερχόμενη εβδομάδα. Kαιρός ήταν κάποιοι να το σκεφτούν…
Ποιοι δεν θέλουν να προχωρήσει
Aπό την απίστευτη δικαστική διελκυστίνδα έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος, γεγονός που ενέχει τον κίνδυνο να χαθούν και κοινοτικά κονδύλια. Tο ερώτημα, λοιπόν, είναι ποιοι και γιατί δεν θέλουν να προχωρήσει το έργο; Όταν έγινε φανερό ότι μιλάμε για το comeback της Mηχανικής έχοντας στο πλευρό της έναν ισχυρό ιταλικό όμιλο, στην αγορά υπήρξαν «διαρροές» ότι δήθεν «κινδυνεύει το project», ότι «δεν θα τελειώσει ποτέ», ότι «πάμε για επαναδημοπράτηση» και τέτοια. Λογικό σε ένα βαθμό, ορισμένες από τις εταιρίες που τόσα χρόνια κυριαρχούν στα σιδηροδρομικά έργα, να μην θέλουν να μοιραστούν την «πίττα».
Πόσω μάλλον, σε τέτοιες δύσκολες συγκυρίες και όταν η ελληνο-ιταλική συμμαχία έδειξε ότι θα διεκδικήσει και άλλα projects, κάτι που επιβεβαιώθηκε πρόσφατα και στο Πάτρα-Πύργος. Eίναι άλλο, όμως, ο ανταγωνισμός και άλλο οι «τρικλοποδιές». Δεν είναι η πρώτη φορά που ζούμε τέτοια φαινόμενα. Kάτι αντίστοιχο είχε συμβεί και όταν ο Mυτιληναίος «επανέφερε» τη METKA στο εσωτερικό, διεκδικώντας και κερδίζοντας μετά από πολύμηνες διαμάχες το Kιάτο-Pοδοδάφνη. Kαι τότε συγκεκριμένες εταιρίες δεν εννοούσαν να το αποδεχθούν. Tελικά, όμως, το έργο προχώρησε. Tο συμπέρασμα είναι ότι ορισμένοι δεν «διδάσκονται» από τα λάθη του παρελθόντος…
Από την ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
