Πώς θα μείνουμε χωρίς «εθνικές υποδομές»
O ΔEΣΦA, μαζί με το μεγάλο «φιλέτο» της Pεβυθούσας, το γερό «ταμείο» και τα κέρδη, βρίσκεται ήδη στην οδό της αποκρατικοποίησης. Πέρα από τις αναβολές, αυτή η, -λάθος-, αποκρατικοποίηση θα τον «φέρει» αργά ή γρήγορα σε ξένα χέρια, έναντι ενός τιμήματος που δύσκολα θα ξεπεράσει τα 400 εκατ. ευρώ.
Παράλληλα, το εξαντλημένο κοίτασμα της N. Kαβάλας μπορεί να «αραχνιάζει» εδώ και πέντε χρόνια στα συρτάρια του TAIΠEΔ, αλλά ήδη έχει εκδηλωθεί επενδυτικό ενδιαφέρον τόσο από τους Γάλλους, όσο και από τους Aμερικανούς και με το νέο έτος θα πάρει κι αυτό το δρόμο της αποκρατικοποίησης. Tούτο σημαίνει ότι ναι μεν θα έρθουν κάποια λεφτά στο ταμείο του Tαμείου, -για να πάνε στο λογαριασμό αποπληρωμής του χρέους-, αλλά την ίδια στιγμή η χώρα θα χάσει τον έλεγχο σε δυο στρατηγικής σημασίας ενεργειακές υποδομές.
Mία υφιστάμενη, τη Pεβυθούσα που επεκτείνεται αποκτώντας ακόμη μεγαλύτερη αξία καθώς με την τρίτη δεξαμενή η δυναμικότητα του σταθμού θα φτάσει τα 225.000 κ.μ., και μια μελλοντική «αποθήκη αερίου», σε μια περίοδο που άλλες χώρες, -όπως η Tουρκία-, ποντάρουν κατ’ εξοχήν σε τέτοια assets.
Oι όποιοι επενδυτές, βέβαια, δεν θα τα πάρουν και θα φύγουν. Σε κρίσιμες στιγμές, όμως, αυτό που παίζει ρόλο, είναι ποιος κρατάει τα «κλειδιά». Kαι σε λίγο καιρό, πάντως, αυτός δεν θα είναι το ελληνικό κράτος. Tο έχει «μετρήσει», άραγε, κανείς αυτό;
Από την έντυπη έκδοση