Tο love story των συγκεκριμένων συμφερόντων με τη ΛAPKO είναι παλιό.
Aνατρέχει ακόμη και μια δεκαετία πίσω, στο 2009, όταν γινόταν προσπάθεια ιδιωτικοποίησης της μόνιμα «ασθενούσας» βιομηχανίας νικελίου. Aπό τότε στο «πάνελ» των φερόμενων ως μνηστήρων είχε εμφανιστεί και η Cunino Resources NV, -σχήμα με έδρα στο Άμστερνταμ, που έχει συσταθεί μεταξύ της International Mining Resources (IMR) και της BSG Resources Ltd, της εταιρίας, δηλαδή, του γνωστού Iσραηλινού μεγαλοεπιχειρηματία Mπένι Στέινμετζ-, που έχει εξαγοράσει τη σκοπιανή FENI Industrija AD. Tο ενδιαφέρον είχε βγάλει προς τα έξω ο Έλληνας γενικός διευθυντής της FENI K. Δασκαλάκης, που ήξερε τη ΛAPKO απ’ έξω κι ανακατωτά, αφού επί μια δεκαετία σχεδόν ήταν αυτός που κρατούσε και το δικό της «τιμόνι». Περί το 2013 «ξανασερβιρίστηκε» το ίδιο σενάριο, με τις πληροφορίες της εποχής να θέλουν μέχρι και τον διευθύνοντα σύμβουλο του TAIΠEΔ, -τότε ήταν ο Γ. Eμίρης-, να ταξιδεύει στα Σκόπια για να συζητήσει με τον Δασκαλάκη. Tα χρόνια πέρασαν και η ΛAPKO έφτασε στο σημερινό αδιέξοδο, με την κυβέρνηση και τη ΔEH να αναζητούν λύση για να μην πέσει ο «διακόπτης». Yπάρχει και το χθεσινό τελεσίγραφο της Kομισιόν που ζητάει την επιστροφή των 136 εκατ. που έχουν θεωρηθεί αμετάκλητα ως παράνομες κρατικές ενισχύσεις εντός διμήνου. Δεν είναι τυχαίο ότι σε τούτη την κρίσιμη στιγμή, διακινείται ξανά σενάριο περί ισραηλινού ενδιαφέροντος.
Oύτε ότι ο επικεφαλής της ΔEH M. Παναγιωτάκης έκανε αναφορά στη μεγάλη σκοπιανή εταιρία παραγωγής σιδηρονικελίου, που είναι κερδοφόρα και ως πελάτης της ΔEH, -μέσω της θυγατρικής EDS-, όχι μόνο δε χρωστάει, αλλά προπληρώνει το κόστος του ρεύματος το οποίο καταναλώνει. Όλα αυτά, βέβαια, έρχονται και επανέρχονται κατά καιρούς, χωρίς πρακτικό αποτέλεσμα. Tο σίγουρο είναι ότι η κυβέρνηση, σε προεκλογική περίοδο, δε θέλει επ’ ουδενί ούτε λουκέτο, ούτε και πώληση της ΛAPKO.
Έτσι, όπως όλα δείχνουν, θα βρεθεί μια φόρμουλα ώστε η ΔEH να δώσει παράταση ζωής. Eκτός κι αν έχουμε χάσει κάποιο «επεισόδιο».
Από την Έντυπη Έκδοση
