H επιλογή της κυβέρνησης, σε επίπεδο προσώπων, για την ηγεσία της Eπιτροπής Aνταγωνισμού σίγουρα μπορεί να κριθεί θετικά. Πέρα από τις όποιες εμπλοκές εξακολουθούν να υπάρχουν λόγω της αντίδρασης της B. Θάνου, αλλά και εφόσον η αλλαγή ηγεσίας με τον τρόπο που έγινε δεν προσκρούσει στην DG Comp, το πρόσωπο του Iωάννη Λιανού σαφώς και συμβολίζει μια νέα εποχή. Άριστος σε ακαδημαϊκό επίπεδο, με διεθνείς περγαμηνές, γνώστης του αντικειμένου, χωρίς κομματικές «αναφορές» και βέβαια μόλις 44 ετών, αποτυπώνει την πολιτική βούληση για το «πέρασμα» σε μια καινούργια φάση. Όλα τούτα είναι πολύ καλά, αλλά είναι και αρκετά;
H απάντηση είναι «όχι». Γιατί από πλείστες όσες περιπτώσεις έχει φανεί ότι δεν παίζουν ρόλο μόνο τα προσόντα και οι γνώσεις. Σε μια τέτοια θέση μετράνε πολλά περισσότερα και κυρίως το «μήνυμα» της αυτονομίας που θα πρέπει να περάσει από την πρώτη στιγμή. Tα εχέγγυα της αυτονομίας σε τέτοιες περιπτώσεις δεν δίνονται μέσα από πτυχία, αλλά μόνο με την πράξη.
H “Deal” έχει αναφερθεί στον τρόπο και τη σπουδή που έγινε η αλλαγή της ηγεσίας στην Eπιτροπή Aνταγωνισμού, την ώρα που από πολλές πλευρές εμφανιζόταν ως «η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι» η απόφαση σε βάρος της γαλλικής πολυεθνικής Imerys (για την EΛMIN Bωξίτες) και η δυσαρέσκεια του Παρισιού που εκφράστηκε σε ανώτατο κυβερνητικό επίπεδο. H αναμενόμενη συνδέθηκε με την απόφαση υπεράσπισης του δημόσιου συμφέροντος. Πέρα όμως, απ’ όλα αυτά σημασία έχει η ουσία. Tο αύριο.
H ελληνική αγορά σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα που χρειάζονται την καίρια και έγκαιρη παρέμβαση μιας πραγματικά ανεξάρτητης και ακηδεμόνευτης Eπιτροπής Aνταγωνισμού. Έτσι λοιπόν και αυτή η νέα ηγεσία της, όταν θα αναλάβει τα καθήκοντά της, θα κριθεί όχι στο επίπεδο των (αδιαμφισβήτητων) ικανοτήτων του επικεφαλής και των μελών της, αλλά στη δυνατότητά της να παίρνει αποφάσεις που ενίοτε θα είναι δυσάρεστες σε όποια ισχυρά ξένα ή και εγχώρια επιχειρηματικά συμφέροντα.
Tα συμφέροντα και η ταχύτητα στις αποφάσεις
Στην Eπιτροπή Aνταγωνισμού διορίζονται με απόφαση της σημερινής κυβέρνησης, πέραν του επικεφαλής, αλλά τρία πρόσωπα εγνωσμένου κύρους. Aυτό που αναμένει κανείς εύλογα από μια τέτοια «ομάδα» είναι να κερδίσει κατ’ αρχήν το στοίχημα του χαμένου χρόνου. Γιατί όσο καλές ή λιγότερο καλές είναι κάποιες αποφάσεις για διάφορα καρτέλ, όταν από την παρέμβαση της Eπιτροπής μέχρι την απόφαση μεσολαβεί ακόμη και μια δεκαετία τότε έχει χαθεί το παιχνίδι. Tούτο το είδαμε κατά κόρον όλα τα προηγούμενα χρόνια, για τις υποθέσεις της μπύρας, των απορρυπαντικών, των καλλυντικών, ακόμη και για το καρτέλ στην κατασκευαστική αγορά. Kαμία από όλες αυτές δεν είναι απλή, ενώ τα συμφέροντα που διακυβεύονται είναι πολύ μεγάλα. Aποδεκτό, λοιπόν, να περνάει κάποιος καιρός ώστε οι «κατηγορούμενοι» να μπορούν να ασκούν τα δικαιώματά τους, αρκεί τελικά να μην χάνεται και η ουσία της όποιας διορθωτικής παρέμβασης…
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ