Πέρα από την πολιτική σύγκρουση που προκάλεσε η επαναφορά, με τη δημοσιοποίηση της έρευνα της PWC, του σκανδάλου της Folli Follie στο προσκήνιο, η παράμετρος των ευθυνών, που είχαν στην δημιουργία και μεγέθυνση του τόσο οι οίκοι αξιολόγησης, τα ξένα σπίτια-ανάδοχοι των ομολογιακών εκδόσεων του FF Group στις διεθνείς αγορές, όσο βέβαια και αυτοί που κάλυπταν χρηματοδοτικά τα φορολογικά ανοίγματα του επιχειρηματικού ομίλου, δεν πρέπει να υποβαθμίζεται.
Tο FF Group κατέβαλε (2009-2016) φόρους 156,8 εκατ., ενώ η θυγατρική του άλλα 71 εκατ. Για να πληρώνει τους φόρους (που αντιστοιχούσαν στην εικονική κερδοφορία βάσει της οποίας στηρίχθηκε και το παιχνίδι/φούσκωμα της χρηματιστηριακής αξίας) ελάμβανε δάνεια, αρχικά από την Citibank, στη συνέχεια από την J Safra Sarasin Bank, αλλά και την FF Luxemburg, θυγατρικό σχήμα, μέσω του οποίου είχε εκδοθεί το ένα από τα δύο ομολογιακά του ομίλου. Για τα οποία την πλήρη ευθύνη αναδοχής και έκδοσης είχαν οι Deutsche Bank, Morgan Stanley, UBS και Credit Suisse.
Mε τα ξένα σπίτια να εγγυώνται το εύλογο του τιμήματος, αναρωτιέται κανείς, γιατί για αυτά, όμως, ούτε αυτή την φορά αποδίδονται ευθύνες. Mε συνέπεια, πέραν της πολιτικής αντιπαράθεσης που σημείωσε «κόκκινο», εκατοντάδες επενδυτές/μέτοχοι και ομολογιούχοι, να παραμένουν -2,5 plus χρόνια μετά- «με τον… μουτζούρη στο χέρι».
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
