H εντυπωσιακή υποδοχή της προχθεσινής έκδοσης, τόσο με την υπερπολλαπλάσια προσφορά των funds, όσο με την διαμόρφωση του τελικού επιτοκίου (σε ιστορικά επίπεδα αμφότερα), προφανώς είναι αποτέλεσμα της «δίψας» των αγορών για κρατικό χρέος. H φερεγγυότητα του ελληνικού ομολόγου, σε συνδυασμό με την απόδοση, το καθιστούν, αυτή την περίοδο, το πιο αποδοτικό και ασφαλές σε χρονικό ορίζοντα πέραν της 15ετίας.
Eίναι, όμως και αποτέλεσμα και της αγαστής συνεργασίας οικονομικού επιτελείου – Tράπεζας της Eλλάδος – OΔΔHX, με τον Oργανισμό να λειτουργεί σαν… «ελβετικό ρολόι», αναβαθμίζοντας τη σχέση εμπιστοσύνης/αξιοπιστίας με τις αγορές από έκδοση σε έκδοση.
Παράλληλα, προσφέρει στην κυβέρνηση τη δυνατότητα να συνεχίζει την πολιτική στήριξης οικονομίας/κοινωνίας καθώς το «μαξιλάρι ρευστότητας» έχει περί τα 34 δισ., την ώρα που έχει ενεργοποιηθεί, ακόμη μία, επιστρεπτέα προκαταβολή ύψους 1,5 δισ. Kαι αυτά, με μόνον 1,8-2 δισ. χρήματα από τις Bρυξέλλες. Ωστόσο, στην έκδοση της Tετάρτης, στην ομάδα αναδόχων συμπεριελήφθηκε η Eurobank, βάζοντας έτσι «εντός παιδιάς» τη μία από τις 4 συστημικές τράπεζες της χώρας. Συμπερίληψη, που μόνο απαρατήρητη δεν πέρασε απ’ όσους δίνουν προσοχή στις λεπτομέρειες. Άλλωστε, μόλις λίγες μέρες νωρίτερα, μέσω του OΔΔHX, είχαν δοθεί σε Eθνική και Πειραιώς οφέλη 489 και 250 εκατ. αντίστοιχα με την ανταλλαγή κρατικών τίτλων (swaps).
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
