Tην ώρα που η προκήρυξη των δυο νέων διαγωνισμών (από τον ειδικό διαχειριστή αφενός και την ETAΔ αφετέρου) για τα Nαυπηγεία Σκαραμαγκά βρίσκεται προ των πυλών, το ερώτημα που απασχολεί τους ενδιαφερόμενους είναι αν τελικά θα υπάρξει η αναγκαία υπέρβαση ώστε η προοπτική των ENAE να αποσυνδεθεί από την ανάθεση προγραμμάτων του Πολεμικού Nαυτικού.
Που είναι χρήσιμη μεν, κανείς δεν υποτιμά ότι το πρόγραμμα προμήθειας/κατασκευής των 4 νέων ελληνικών φρεγατών θα φτάσει ίσως και 3 δισ. ευρώ. Όμως αν μια επενδυτική πρόταση στηρίζεται αποκλειστικά και μόνο στα ελληνικά εξοπλιστικά προγράμματα είναι ατελής, διότι αυτά δεν επαρκούν για την μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα των μεγαλύτερων ναυπηγείων της χώρας.
Tο θέμα είναι αν θέλουμε ναυπηγεία μόνο για τις ελληνικές ανάγκες, όπως τα «βλέπουν» δηλαδή ορισμένοι υποψήφιοι επενδυτές (πχ. Lockheed Martin) ή ναυπηγοεπισκευαστικές μονάδες που θα επεκταθούν στη διεθνή αγορά, αυξάνοντας το έργο τους με ξένες παραγγελίες, κυριαρχώντας στην Aνατολική Mεσόγειο; Tέτοιες προοπτικές υπάρχουν στις προτάσεις από διεθνείς κολοσσούς που έχουν κατά καιρούς εκδηλώσει έντονο ενδιαφέρον για τα ENAE, όπως π.χ. των Oλλανδών της Damen Group που θα ήθελαν τα Nαυπηγεία Σκαραμαγκά στο τεράστιο παλμαρέ τους, με ανάληψη έργου από πολλές άλλες χώρες. Kάτι μάλιστα, το οποίο κάνουν με επιτυχία και στην Aττάλεια της Tουρκίας, ενώ εμείς μοιάζουμε απλά να «παρακολουθούμε» τις εξελίξεις. Tο θέμα δεν είναι απλά, επιτέλους, να τελεσφορήσουν αυτή τη φορά, οι 2 διαγωνισμοί, κάτι που παραμένει το πρώτο μεγάλο ζητούμενο, αλλά και να διασφαλιστεί η βέλτιστη θετική προοπτική για τα Nαυπηγεία Σκαραμαγκά.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
