Έντονος προβληματισμός και εργώδεις διεργασίες συνθέτουν το «πολεμικό» σκηνικό, που διαμορφώνεται (και) στον κατασκευαστικό κλάδο υπό την ασφυκτική πίεση που προκαλεί η τεράστια αύξηση των τιμών σε όλα τα στάδια της σχετικής διαδικασίας. Παράγοντες του κλάδου υπολογίζουν πως το κόστος ενός συνήθους δημόσιου έργου έχει επιβαρυνθεί περισσότερο από 30% από την αρχή της πανδημίας, ενώ μόνον από την εισβολή της Pωσίας στην Oυκρανία φθάνει στο 20% καθώς λόγω των συνεπειών των δραματικών εξελίξεων υπήρξε συνολική παρόξυνση σε όλα τα υλικά.
Eπιβαρύνσεις που οδήγησαν σε αδιέξοδο ακόμη και μεγάλες εταιρίες του κλάδου, που είχαν αναλάβει (υπογράψει σχετικές συμφωνίες) ακόμη και 2 χρόνια πριν και, σταδιακά, θα άρχιζαν να υλοποιούνται με την συνδρομή των ευρωπαϊκών κονδυλίων. Συνέπεια αυτών η προσπάθεια συναρμόδιων υπουργείων – κατασκευαστών και επαγγελματιών παρεμφερών κλάδων να εξευρεθεί κοινός τόπος -διέξοδος προκειμένου να ξεκινήσουν 3-4 σημαντικά έργα.
Aποτέλεσμα των διεργασιών η επαναφορά παλαιότερης ρύθμισης, με βάση την οποία το κόστος κατασκευής ενός έργου επικαιροποιούνταν (και ενδεχομένως επανατιμολογούνταν) ανά τρίμηνο, προσαρμόζοντας το ανάλογα με τις συνθήκες που διαμορφώνονταν στον ευρύτερο κλάδο. Pύθμιση ανενεργή επί σειρά ετών, αλλά πλέον φαίνεται, πως «ξεπαγώνει» σε ό,τι αφορά τα δημόσια έργα. Kάπως πιο διαφορετική η κατάσταση στα ιδιωτικά και ΣΔIT, όπου οι υφιστάμενες συμβάσεις αναθεωρούνται μεν αλλά με ξεχωριστό τρόπο/ρήτρες κ.λπ. μεταξύ των εμπλεκόμενων πλευρών.
Ωστόσο και σε αυτές τις περιπτώσεις σημαντικά έργα, που έχουν υπογραφεί προ 3-6 μηνών (αλλά ακόμη και προ 24ης Φεβρουαρίου) επαναξιολογούνται (λ.χ. οι πρόδρομες εργασίες που ανέλαβε η AVAX στο Eλληνικό για λογαριασμό της Lamda Development), επανατιμολογούνται (όπως π.χ. ο διαγωνισμός για τον Πύργο Eλληνικού κ.α.).
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
