Η ενσωμάτωση της τεχνητής νοημοσύνης (AI) στον εργασιακό χώρο εξελίσσεται με ταχύ ρυθμό, προκαλώντας τόσο νέες ευκαιρίες όσο και προκλήσεις για τους εργαζόμενους και τους εργοδότες.
Σύμφωνα με την έρευνα Global Workforce of the Future 2024 του Ομίλου Adecco, ένας αυξανόμενος αριθμός εργαζομένων αισθάνεται ότι οι δεξιότητές του καθίστανται λιγότερο σχετικές λόγω της AI, ενώ ένα ποσοστό εξ αυτών έχει ήδη επηρεαστεί άμεσα στην απασχόλησή του.
Παράλληλα, η τεχνολογία κερδίζει έδαφος, με τη χρήση εργαλείων AI στην καθημερινή εργασία να αυξάνεται. Ωστόσο, η ανισότητα στην εκπαίδευση γύρω από την AI, καθώς και οι ανησυχίες σχετικά με τη διαφάνεια και τη δίκαιη εφαρμογή της, δημιουργούν προκλήσεις που απαιτούν στρατηγικές παρεμβάσεις.
Η εξισορρόπηση των ωφελειών της AI με την ανάγκη για δίκαιες και βιώσιμες εργασιακές πρακτικές αποτελεί κρίσιμο ζητούμενο για το μέλλον της εργασίας. Αναλυτικότερα, σύμφωνα με την ανακοίνωση:
Η ταχεία ενσωμάτωση της τεχνητής νοημοσύνης (AI) στο χώρο εργασίας έχει εγείρει ανησυχίες μεταξύ των εργαζομένων. Η έρευνα του Ομίλου Adecco Global Workforce of the Future 2024 δείχνει ότι το ένα τέταρτο των εργαζομένων πλέον αισθάνονται ότι οι δεξιότητές τους είναι λιγότερο σχετικές λόγω της τεχνητής νοημοσύνης – ποσοστό διπλάσιο από πέρυσι – και το 13% λέει ότι τους κόστισε τη δουλειά τους.
Ως αποτέλεσμα, η εμπιστοσύνη μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων περνάει κρίση. Το ένα πέμπτο των εργαζομένων έχει σκεφτεί να αλλάξει επάγγελμα λόγω της τεχνητής νοημοσύνης. Συνεπώς, υπάρχει κρίσιμη ανάγκη για εκπαίδευση τεχνητής νοημοσύνης χωρίς αποκλεισμούς και δίκαιες πολιτικές που ενδυναμώνουν όλους τους εργαζόμενους, περιορίζουν τις υπάρχουσες ανισότητες και οικοδομούν εκ νέου την εμπιστοσύνη στο χώρο εργασίας.
Άλλωστε, το ευρύτερο εργατικό δυναμικό αρχίζει να αγκαλιάζει την τεχνητή νοημοσύνη – και να κατανοεί την πραγματικότητά της. Το ποσοστό των εργαζομένων που χρησιμοποιούν εργαλεία τεχνητής νοημοσύνης καθημερινά αυξήθηκε από 25% το 2023 σε 40% το 2024, με μέση εξοικονόμηση χρόνου μία ώρα την ημέρα.
Ωστόσο, λιγότεροι από τους μισούς εργαζομένους έχουν εμπιστοσύνη στις δεξιότητες και τις γνώσεις των ηγετών τους σχετικά με την τεχνητή νοημοσύνη για τη διαχείριση των κινδύνων και των ευκαιριών της αποτελεσματικά, και μόνο το 25% έχει λάβει εκπαίδευση στην εφαρμογή της τεχνητής νοημοσύνης στην εργασία τους.
Ακόμη χειρότερα, η εκπαίδευση σε σχέση με το AI δεν κατανέμεται δίκαια. Για παράδειγμα, το 38% των ηγετών έχει λάβει εκπαίδευση σε σχέση με την τεχνητή νοημοσύνη, σε σύγκριση με μόλις 13% των μη διευθυντικών στελεχών, ενώ οι εργαζόμενοι υψηλού εισοδήματος έχουν υπερδιπλάσιες πιθανότητες να έχουν λάβει σχετική εκπαίδευση από τους εργαζόμενους χαμηλού εισοδήματος.
Από την άλλη στη διαδικασία των προσλήψεων, ο ανθρώπινος παράγοντας υπερισχύει. Τα δεδομένα δείχνουν ότι το 76% των εργαζομένων εκτιμά την ανθρώπινη τεχνογνωσία στις προσλήψεις, προτιμώντας έναν υπεύθυνο προσλήψεων που μπορεί να διακρίνει τις δυνατότητές τους πέρα από συγκεκριμένες δεξιότητες και εμπειρία – μια αξιοσημείωτη αύξηση από 64% πέρυσι. Επιπλέον, το ένα πέμπτο των εργαζομένων ανησυχεί ότι η τεχνητή νοημοσύνη ίσως κάνει διακρίσεις, υπογραμμίζοντας την ανάγκη για ανθρώπινη εποπτεία στις διαδικασίες πρόσληψης.
Με βάση τα παραπάνω, οι εταιρίες που δεσμεύονται σε μια ολιστική, στραμμένη προς το μέλλον προσέγγιση μπορούν να δημιουργήσουν έναν εργασιακό χώρο όπου οι άνθρωποι και η τεχνολογία αναπτύσσονται μαζί, θέτοντας για μια σχέση επιτυχίας με το ανθρώπινο δυναμικό τους και εδραιώνοντας μια κουλτούρα εμπιστοσύνης, δικαιοσύνης και ευκαιριών για κάθε εργαζόμενο.
Συμπερασματικά, οι εργοδότες πρέπει να θεσπίσουν ισχυρές πολιτικές για την ηθική χρήση της τεχνητής νοημοσύνης, εστιάζοντας στη συμπερίληψη, την ασφάλεια, τη διαφάνεια, το απόρρητο και τη λογοδοσία. Αυτές οι πολιτικές μπορούν να τονώσουν την εμπιστοσύνη των εργαζομένων στην τεχνητή νοημοσύνη διαμορφώνοντας τόσο τις προσδοκίες όσο και τα όρια της χρήσης της.
